ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 436

“เสด็จแม่ทรงฟื้นแล้วหรือ?!”

กู้โม่หานลุกขึ้นยืนพรวด ตะลึงงันนิ่งไปทั้งตัว ทว่ากลับมีแสงระยับอยู่ในดวงตา

เขาพลิกตัวลงจากเตียงนอน ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ครั้นเห็นท่าทางกู้โม่หานดีใจลิงโลดเช่นนี้ เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยจึงสบตากันทีหนึ่ง มิได้ส่งเสียง

ขณะกู้โม่หานกำลังจะใส่เสื้อผ้าให้เด็กๆ พาพวกนางไปด้วย แต่แล้วจู่ๆ เขาก็หยุดชะงัก ทำหน้าย่นยู่ขึ้นมา

กู้โม่หานก้มหน้ามองเด็กน้อยแววตางุนงงที่อยู่ในอ้อมอกทั้งสอง เอ่ยเสียงเบา “เกี๊ยวน้อย ซาลาเปาน้อย ท่านแม่ที่ป่วยมาสิบกว่าปีของข้าฟื้นแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมนาง วันนี้พวกเจ้าอยู่ในเรือน ตั้งใจร่ำเรียนวิชากับพวกท่านอาจารย์นะ เอาไว้ค่ำหน่อยท่านแม่ของพวกเจ้าก็กลับมาอยู่เป็นเพื่อนพวกเจ้าแล้ว หืม?”

ทีแรกเขาคิดจะพาเด็กน้อยทั้งสองไปด้วย

ทว่าสติทำให้เขาข่มความคาดหวังแบบอดรนทนไม่ไหวนี้ไว้

เสด็จแม่หลับใหลมาสิบกว่าปี ผ่ายผอมไปมาก หน้าเหลืองผิวซีดโทรมยิ่งนัก หากทำให้พวกเขาสองคนตกใจจะไม่ค่อยดี

อีกอย่าง สำหรับเสด็จแม่แล้ว ในช่วงที่นางนิทราสิบกว่าปีนี้ บุตรชายตนไม่เพียงแต่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ทั้งยังเป็นฝั่งเป็นฝา กระทั่งลูกยังหลายขวบแล้ว

เรื่องราวมากมายเช่นนี้...เกรงว่าเสด็จแม่จะรับไม่ได้ในทันที

เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยที่ไม่เข้าใจสถานการณ์เป็นทุนเดิม ตอนนี้ยิ่งงุนงงเหมือนอยู่ในเมฆหมอก เห็นกู้โม่หานไม่คิดพาพวกนางไปด้วย จึงมิได้โวยวาย

“ทราบแล้ว”

ขอเพียงท่านแม่ปลอดภัยก็พอ

แต่พอได้เห็นกู้โม่หานดีใจอย่างนี้ พวกนางก็รู้สึกดีใจอยู่นิดๆ เหมือนกัน

กู้โม่หานนวดศีรษะของเด็กน้อยทั้งสองก่อนจะออกจวนไป

ด้านนอก เซียงเหลียนกับเซียงอวี้พากันคำนับเขา ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

เซียงอวี้เอ่ย “ท่านอ๋อง ข้าน้อยจะดูแลคุณหนูทั้งสองเป็นอย่างดี ให้พวกนางเรียนหนังสืออยู่ในเรือนดีๆ เจ้าค่ะ”

“ท่านรีบไปดูที่เรือนจิ้งฉานเถอะเจ้าค่ะ พระชายากำลังรอท่านอยู่แน่ะ!”

พระชายายุ่งงวดกับหยีเฟยเหนียงเหนียงมาทั้งคืน ตอนนี้หยีเฟยเหนียงเหนียงฟื้นแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างพระชายากับท่านอ๋องต้องคลี่คลายมากขึ้นแน่ๆ

กู้โม่หานพยักหน้า ดวงหน้าคมสันจริงจังขึ้นบางส่วน

“เซียงอวี้ ดูแลเสี่ยวจวิ้นจู่ทั้งสองให้ดีเล่า”

เซียงอวี้รับคำทันที “เจ้าค่ะ”

กู้โม่หานย่างเท้าจากไปเดี๋ยวนั้น เงาร่างสูงตรงประหนึ่งฉาบแสงทองชั้นหนึ่ง ลำพังหนึ่งเดียว บุคลิกไม่เป็นรองใคร

เซียงเหลียนตามกู้โม่หานอยู่ข้างหลัง ทว่าระหว่างคิ้วกลับมีความกังวลบางส่วน

การที่พระชายาช่วยให้หยีเฟยเหนียงเหนียงฟื้นขึ้นมาได้นั้นเป็นเรื่องดี