ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 443

หนานหว่านเยียนมองไปที่กู้โม่หานและอยู่อย่างเงียบ

แต่กู้โม่หานมองไปที่กู้โม่หลิง ดวงตายาวแคบที่ล้ำลึกของเขาเหมือนเปื้อนด้วยน้ำแข็ง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูเย็นชาและไม่แตกหัก และน้ำเสียงเรียบๆ ของเขาทำให้แผ่นหลังของหลินเซี่ยวเย่สั่นสะท้าน

อ๋องอี้เห็นออกอะไรแล้วหรือ?

หลินเซี่ยวเย่กลืนกินโดยไม่ได้ตั้งใจ และมองไปที่กู้โม่หลิง

กู้โม่หลิงดูเหมือนจะตกใจกันมากและรีบลุกขึ้นมาขอโทษ

“เสด็จพี่หกเข้าใจผิดแล้ว น้องเจ็ดจะมีความสนใจต่อพี่สะใภ้หกกับจวิ้นจู่น้อยได้อย่างไร ล่วงคิดแบบนี้ได้อย่างไร คือพี่สะใภ้หกได้ช่วยชีวิตน้องเจ็ดไว้ก่อน น้องจึงรู้สึกว่าควรมีการตอบแทนกันด้วย เลยถามเยอะไปนิดหนึ่ง”

“สำหรับจวิ้นจู่น้อยทั้งสองนั้นคือโดดเด่นจริงๆ น่ารักน่าชัง ใคร ๆเห็นแล้วก็จะต้องชอบและเอ็นดู พี่เจ็ดจะถามถึงด้วย หวังว่าเสด็จพี่หกจะไม่ถือสา น้องเจ็ดจะไม่ถามเยอะอีกต่อไปแล้ว"

ใบหน้าของกู้โม่หานเย็นยะเยือกและเหมือนมีน้ำแข็งคลุมคิ้วของเขา "ในเมื่อที่น้องเจ็ดชอบเด็กขนาดนี้ ทำไมถึงไม่รีบแต่งงานและมีลูกที่น่ารักของตัวเอง"

“ถ้าเจ้าเลือกไม่ออก ข้าก็ช่วยดูตัวให้เจ้าหนึ่งคน แล้วเจียงหรู่เยว่ ลูกสาวคนโตที่เกิดจากภรรยาเอกของเจียงไท่ฟู่เป็นไง ข้าดูเหมือนสมกับเจ้าได้ดีทีเดียว”

เจียงหรูเยว่?

ที่ที่มีเจียงหรูเยว่อยู่ก็เหมือนกับสนามรบ ถ้านางได้แต่งงานกับกู้โม่หลิง นางคงจะสามารถขึ้นแทงท้องฟ้าของจวนอ๋องเจ็ดได้?

หนานหว่านเยียนเกือบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว และรู้สึกว่ากู้โม่หานนั้นก็พูดจาแหลมคมเช่นกันที่จะปิดกั้นคำพูดของกู้โม่หลิง เช่นนี้

นางกลั้นหัวเราะ แสดงท่าทางอบอุ่นและจริงจังว่า "หม่อมฉันคิดว่าข้อเสนอของท่านอ๋องดีมากด้วย"

นางมองไปที่กู้โม่หลิงว่า "น้องเจ็ดอยู่ในจวนโดยตลอดเลย จึงอาจจะไม่รู้ว่าแม่นางเจียงคนนี้เป็นใคร แต่ครั้งที่แล้วในจวนกั๋วกง เจ้าก็ได้เห็น ก็คือแม่นางที่โดดเด่นมากมีความกล้าหาญและ ช่างพูดด้วย”

"ข้าเห็นวันนั้นน้องเจ็ดเหมือนได้คุยกับแม่ด้วย คงรู้สึกว่าดีด้วย ข้าและท่านอ๋องขอตัดสินใจแทนน้องเจ็ดละกัน ไปโปรดขอให้ไทเฮาพระราชทานงานแต่งงานให้เจ้าเถอะ"

เจียงหรูเยว่?

ก็คือเจียงหรูเยว่ที่เป็นแม่นางแก่ที่ยังไม่ได้แต่งงาน ค้างไว้ในจวนเจียงไท่ฟู่หรือ?

ใบหน้าของหลินเซี่ยวเย่ดูไม่ดีขึ้นมาทันที

แม่นางจะคู่ควรกับเจ้านายได้อย่างไร!

อ๋องอี้และพระชายาอี้นี่ตั้งใจมาให้เจ้านายขายหน้าจริง ๆ!

กู้โม่หลิงก็รู้สึกหายใจไม่ออกและยิ้มพร้อมปฏิเสธว่า

“ขอบคุณเสด็จพี่หกและพี่สะใภ้หกสำหรับความห่วงใย แม่นางเจียงเป็นคนดี แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่น่าจะต้องเร่งรัด ตอนนี้น้องเจ็ดก็ยังไม่มีแผนเช่นนั้น รออีกสักสองสามปีละกัน "

“และในช่วงนี้ วังในมีเหนียงเหนียงหลายท่านได้ไปหาเสด็จย่าเพื่อช่วยแนะนำหญิงสาวให้น้องแล้ว”

แววตาของหนานหว่านเยียนเข้มขึ้น และแสร้งทำเป็นถามอย่างเป็นกันเอง "แล้วน้องเจ็ดมีคนที่สนใจแล้วยัง"

กู้โม่หลิงส่ายหัว "ยังไม่ใช่"

“น้องเจ็ดคือไม่ชอบหรือกำลังรอหญิงสาวที่โดดเด่นบางคน ก็อย่างเช่น” กู้โม่หานเม้มปากของเขาและจ้องมองที่กู้โม่หลิงด้วยดวงตาสีเข้มของเขา “เจ้าหญิงที่ถูกส่งมาขอแต่งงานเพื่อความสงบสุขหรือ?”

ดวงตาที่สว่างไสวและสดใสของหนานหว่านเยียนขยับเล็กน้อย และได้นึกถึงที่บันทึกในประวัติศาสตร์ของราชอาณาจักรนี้ว่าที่นี่มีทั้งหมดสี่อาณาจักรมหาอำนาจ และมีอาณาจักรพเนจรขนาดเล็กอีกจำนวนมาก

ส่วนอาณาจักรมหาอำนาจทั้งสี่ ได้แก่ แคว้นซีเหย่ แคว้นเทียนเซิ่ง แคว้นต้าเซี่ย และแคว้นเกอหลิน