ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 444

เมื่อคืนเหนื่อยหรือ?

ก็เป็นคู่สามีภรรยากันจะทำอะไรได้บ้างในตอนกลางคืน?

ร่างกายของหนานหว่านเยียนแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าตอนนี้ก็จะกลับบ้านแล้ว ทำไมกู้โม่หานถึงตั้งใจพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก นางจึงแค่แสร้งทำเป็นเขินอายและฝังหัวของเขาไว้ในแขกอกของเขา

กู้โม่หลิงก็เพิ่งเห็นว่ามีรอยจูบที่ชัดเจนตรงที่กระดูกไหปลาร้าของหนานหว่านเยียน คิ้วของเขาขมวดลงไปเล็กน้อย แต่เขายิ้มและพูดว่า "ถ้านั้นน้องเจ็ดก็ส่งถึงที่นี่แล้ว เสด็จพี่หกและพี่สะใภ้หก เวลากลับระวังด้วยนะครับ”

"อืม" ใบหน้าของกู้โม่หานสงบนิ่ง แต่แววตามืดมนและร้ายกาจ เขาอุ้มหนานหว่านเยียนขึ้นไปที่รถม้าแล้วพูดว่า "กลับจวน"

กู้โม่หลิงมองไปที่รถม้าที่วิ่งอยู่ข้างหน้าด้วยดวงตาที่มีรอยยิ้มและโบกมือ "ไว้คราวหน้าถ้ามีโอกาส ขอโปรดเชิญเสด็จหกและพี่สะใภ้หกมาเยี่ยมอีกครั้ง!"

รถม้าหายไปในสายตาของกู้โม่หลิง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูยิ่งมากขึ้น แต่ทำให้หลินเซี่ยวเย่รู้สึกหวาดกลัว

ยิ่งเจ้านายยิ้มสดใสเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้สยองขวัญมากขึ้นเท่านั้น

เขาขมวดคิ้วและถามกู้โม่หลิงอย่างจริงจัง

“เจ้านาย อ๋องอี้และพระชายาอี้สองคนช่างรัดกุมจริงๆ ปิดปากได้แน่นจริง ๆ ไม่ได้ถามข้อมูลออกสักหน่อย และก็ไม่ได้ทำให้คู่นี้แยกใจกัน เราจะต้องทำอย่างไรต่อ”

กู้โม่หลิงค่อยๆ หยิบด้ามจิ้วออกมาเขย่า จากนั้นหันหลังกลับเดินเข้าไปในจวน "ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย"

เขารู้อยู่แก่ใจแล้ว

ในรถม้า หลังจากที่หนานหว่านเยียนถูกเขาอุ้มขึ้นไปในรถม้า นางก็รีบกระโดดลงจากตัวกู้โม่หาน

นางนั่งตรงข้ามกับกู้โม่หาน แล้วขมวดคิ้วมองเขาด้วยความ สงสัย "เมื่อกี้จู่ ๆเจ้ามากอดข้าทำไม"

พวกเขาออกไปไกลแล้ว จึงไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะได้ยิน

กู้โม่หานชำเลืองมองที่นาง ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความเย็น "เจ้าไม่ได้ยินหรือว่าเมื่อกี้กู้โม่หลิงพูดอะไร"

“เขาสงสัยอย่างเปิดเผยแล้ว เขาคิดว่าคู่เราไม่ถูกกัน หากเราทำตัวดูไม่เหมือนเลย และแค่พูดชวนให้เขาเชื่อ เกรงว่าเจ้ากับข้าคงจะให้เขาดูออกแล้ว”

หนานหว่านเยียนจ้องที่กู้โม่หานที่เหมือนภูเขาน้ำแข็งซึ่งอยู่ตรงข้ามกันอย่างสงสัย "ก็เชื่อเจ้าละกัน"

กู้โม่หานพูดอย่างลวก ๆ อีกว่า "ต่อไป เจ้ากับข้าอยู่ในจวนก็ต้องแสร้งทำตัวแล้ว"

"ทำไมพูดแบบนี้?"

กู้โม่หานชำเลืองมองที่หนานหว่านเยียนและพูดด้วยอย่างมีเหตุมีผล

"คนทั้งใต้หล้าต่างก็รู้ว่าเมื่อก่อนข้าเข้ากับเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นรักใคร่มากพอสมควร ถ้ากู้โม่หลิงไม่เชื่อ คนอื่นก็ไม่มีทางที่จะเชื่อ นอกจากนี้ ยังมีการเรื่องเกิดขึ้นในจวนเฉิงเซี่ยงด้วยเมื่อเร็วๆ นี้เอง ถึงอย่างไรเจ้าก็ยังเป็นลูกสาวของเฉิงเซี่ยง ข้ากับเฉิงเซี่ยงหมางเมินกันอยู่เสมอ และพวกเขาจะคอยจับตาดูพวกเราเพื่อจับว่าเรามีอะไรผิดปกติหรือไม่"

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว "จะถึงขนาดไหน? อย่ามากเกินไป ข้าจะไม่ยอมนอนเตียงเดียวกับเจ้าแน่!"

ทันใดนั้นดวงตาสีดำของกู้โม่หานก็ส่องแสงสีเข้ม

"นั่นไม่จำเป็น แต่ข้าต้องเข้ามาในเรือนของเจ้า" เขามองไปที่หนานหว่านเยียน พร้อมลูบนิ้วเรียวของเขา "อย่าลืม เรื่องการได้รับบาดเจ็บของเสิ่นอี่ว์ ยังไม่ได้เจอคนที่อยู่เบื้องหลังเลย"

“คนนั้นไม่ได้ฆ่าเสิ่นอี่ว์ซึ่งหมายความว่าเขามีความมั่นใจมากพอว่าความจริงจะไม่ถูกเปิดเผย และเขาจะส่งคนมาติดตามเราอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นในจวน เจ้าก็ต้องร่วมมือกับข้าในระดับหนึ่ง”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้