ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 446

“ถึงอย่างไร พระชายาก็เคยช่วยชีวิตโหรวเอ๋อร์มาก่อน และโหรวเอ๋อร์ก็ควรจะที่จะตอบแทนบุญเจ้า แม้ว่าเสด็จแม่ตอนนี้จะยังไม่ได้ตื่น แต่ท่านทำให้อาการของเสด็จแม่ก็คงที่แล้ว และโหรวเอ๋อร์และท่านอ๋องควรขอบคุณพระชายาสำหรับพระเจ้าที่ช่วยชีวิตเราทั้งสองจริงๆ หวังว่าพระชายาจะได้มาร่วมงานเลี้ยงที่เรือนจู๋หลานด้วย"

ทำไมได้คำพูดทั้งหมดนี้ฟังดูแปลกประหลาดมาก ราวกับว่านางกลับเป็นเมียน้อย ที่มารับการขอบคุณจากเมียหลวง...

แม้ว่านางจะไม่ได้สนใจว่าหยุนอี่ว์โหรวจะเป็นใครสำหรับกู้โม่หาน แต่นางก็ไม่ยอมที่จะได้ยินคำพูดที่ร้ายแรงแสบหูเลย

หนานหว่านเยียนเยาะเย้ยขึ้นมาทันที เสียงของนางเหมือนดาบคม เย็นชาจนทำให้คนฟังรู้สึกสั่นกลัว

“ข้าไม่กล้ากินของที่เจ้าทำ ใครชอบกินก็ไปกินเลย อย่ามายุ่งกับข้าอีก”

พอพูดจบ นางก็สะบัดแขนเสื้อจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

กู้โม่หานขมวดคิ้ว มองไปที่ข้างหลังของหนานหว่านเยียนที่เดินออกไปไกลออก โดยสัญชาตญาณอยากที่จะเร่งเท้าตามไป แต่ก็ได้ยินเสียงของหยุนอี่ว์โหรวเหมือนมีเสียงร้องไห้

"หวางหมัวมัว โหรวเอ๋อร์ก็ว่าแล้วพระชายาจะต้องโกรธแน่ นางมีปัญหากับโหรวเอ๋อร์มาก หนูพูดอะไรนางก็จะไม่พอใจอยู่ดี แม้แต่ที่ท่านสอนโหรวเอ๋อร์นั้น โหรวเอ๋อร์ก็พูดแล้ว แต่พระชายาก็ยังคงไม่ยอมที่จะให้อภัยโหรวเอ๋อร์ คือโหรวเอ๋อร์ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ แล้ว... "

เมื่อหวางหมัวมัวเห็นนางร้องไห้เหมือนดอกสาลี่ต้องหยาดฝน นางก็รู้สึกเห็นใจและเป็นห่วงขึ้นมาได้

"พระชายารองหยุน อย่าเสียใจ วันนี้พระชายาคงไม่ค่อยสบายนัก ไหน ๆ ท่านก็ยุ่งมาทั้งคืน จะมีเรี่ยวแรงได้อย่างไรเพคะ"

กู้โม่หานขมวดคิ้ว จู่ๆใบหน้าก็เย็นชาลงและถามด้วยเสียงทุ้มว่า "หวางหมัวมัวสอนอะไรให้เจ้า หมัวมัวต้องดูแลเสด็จแม่ และยังมีธุระอีกมากมายที่ต้องทำ เจ้ามารบกวนหมัวมัวทำไม"

หยุนอี่ว์โหรวมองเขาอย่างน้ำตาคลอเบ้า ดูเหมือนน้อยใจมาก "ท่านอ๋อง..."

หวางหมัวมัวทนไม่ไหวแล้ว จึงอธิบายให้กู้โม่หานว่า

"ท่านอ๋องใจเย็น ๆก่อน คือบ่าวก็ไม่ได้ใช้เวลามากนัก แค่บังเอิญผ่าน พระชายารองหยุนถามบ่าวด้วย พระชายารองหยุนได้ทราบดีว่าช่วงนี้เพราะนาง ทำให้ท่านและพระชายาเกิดความขัดแย้งกันอยู่ นางจึงเอาแต่โทษตัวเอง"

“เมื่อคืนนี้ นางได้ยินว่าหยีเฟยเหนียงเหนียงมีอาการร้ายแรง นางจึงสวดมนต์ในศาลาทั้งคืน ก็นั่นแหละ เข่าของนางก็คุกกลายเป็นฟกช้ำดำเขียวแล้ว เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสเพื่อท่านแต่แรก และก็ยังประคับประคองร่างกายที่อ่อนแอของตัวเอง ก็ถือว่าจริงใจเต็มที่แล้วที่ได้ทำเพื่อเหนียงเหนียงขนาดนี้ ท่านก็อย่าโกรธเลย"

สวดมนต์หรือ?

กู้โม่หานมองไปที่หยุนอี่ว์โหรวด้วยแววตาที่ลึกขึ้น แต่หยุนอี่ว์โหรวกลับก้มหัวลงและแสร้งทำเป็นอ่อนแอเขย่าเบา ๆ