ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 512

เรื่อง “เข้าหอ”ของหยุนอี่ว์โหรวและกู้โม่หานวุ่นวายจนเป็นที่รู้กันทั่ว ทีแรกเขาก็เชื่อเช่นกัน แต่วันนี้ขณะที่ทำความสะอาดห้องให้กู้โม่หาน ได้พบห่วงหยกของหนานหว่านเยียนเข้า

ห่วงหยกนี้ เมื่อวานที่หนานหว่านเยียนกลับมาจากพระราชวังก็ยังสวมติดตัวอยู่ ผ่านไปคืนหนึ่งกลับไปอยู่ในห้องของท่านอ๋องแล้ว ทั้งยังตกอยู่บนเตียงของท่านอ๋องอีก เห็นได้ชัดว่าหนานหว่านเยียนและท่านอ๋องมีอะไรกัน

จะมีเรื่องของหยุนอี่ว์โหรวได้อย่างไร

แต่ เขาก็ไม่ได้เปิดโปง “รู้แล้ว ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง พระชายารองหยุนไม่ต้องเข้ามาทำให้วุ่นวาย”

หยุนอี่ว์โหรวเหมือนได้ฉีดยาใจเช่นนั้น รีบถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ขอบคุณพ่อบ้านกาว ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านจะต้องสนใจดูแลข้า”

แต่พ่อบ้านกาวกลับเหลือบมองนางอย่างเย็นชา พลังรอบตัวไม่เหมือนพ่อบ้านธรรมดาโดยสิ้นเชิง “ข้าทำสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ใช่เพื่อเจ้าทั้งหมด”

ตอนนี้กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนใกล้จะได้เป็นไท่จื่อและไท่จื่อเฟยแล้ว กว่าปีนี้เขาแอบคุ้มกันคุณหนูน้อยมาตลอด ความปรารถนาที่อยากจะเป็นไท่จื่อเฟยใกล้จะล้มเหลวแล้ว เขาไม่สามารถทำให้คุณหนูน้อยผิดหวังได้อีก

เขายังต้องการจะช่วยคุณหนูน้อยกระทำการอยู่ที่นี่ ดังนั้นเสิ่นอี่ว์ระเบิดเวลาผู้นี้ เขาปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด!

หยุนอี่ว์โหรวฟังความหมายนอกเหนือจากคำพูดไม่ออก ยังคิดว่าพ่อบ้านกาวทำเพื่อตัวเขาเอง นางจึงไม่ได้สนใจ เพียงแค่พ่อบ้านกาวยอมออกโรงก็ได้แล้ว

หลังจากที่หยุนอี่ว์โหรวกลับมาอารมณ์ดีแล้ว ก็กลับเรือนจู๋หลานของตัวเอง

แต่ไม่รู้ทำไม จิตใจของนางถึงยังรู้สึกไม่สงบอยู่รางๆ

ข่าวที่เสิ่นอี่ว์ฟื้นมา แต่สูญเสียความทรงจำ แพร่กระจายในจวนอย่างรวดเร็ว ทั้งคืนนี้ มีคนที่ปีติและมีคนที่กังวล......

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พ่อบ้านกาวยกข้าวต้มชามหนึ่งและกับข้าวมาสองชาม ปรากฏตัวอยู่หน้าประตูเรือนซีเฟิง

เพื่อที่จะคุ้มกันเสิ่นอี่ว์ กู้โม่หานได้เพิ่มองครักษ์ไว้รอบเรือน

องครักษ์ที่เฝ้าประตูเห็นพ่อบ้านกาว จึงเปล่งเสียงถามว่า “พ่อบ้านกาวมาได้อย่างไร?”

พ่อบ้านกาวหัวเราะด้วยความเป็นมิตร คำพูดคำจาดูซื่อตรงน่าใกล้ชิดเหมือนที่ผ่านมา

“พระชายากำชับไว้ว่า หากองครักษ์เสิ่นฟื้นมา ต้องกินอาหารเหลวเพื่อบำรุง ท่านอ๋องก็กำชับเป็นพิเศษอีกว่าให้ดูแลความปลอดภัยขององครักษ์เสิ่นให้ดี ข้าน้อยจึงได้นำอาหารมาส่งด้วยตัวเองแล้วขอรับ”

องครักษ์ทั้งสองสบตากัน กล่าวกับพ่อบ้านกาวด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “ขออภัยที่ล่วงเกิน แต่ตอนนี้ท่านอ๋องมีรับสั่ง พวกเราก็ต้องตรวจยาพิษตามรับสั่ง”

แววตาของพ่อบ้านกาวเปลี่ยนไปทันที ไม่ช้าก็กลับสู่ความสงบนิ่ง ยิ้มให้ทั้งสองคน “เข้าใจ ยังทุกคนก็ต่างต้องปฏิบัติงานตามรับสั่งของท่านอ๋อง”

หนึ่งคนในนั้นหยิบเข็มเงินออกมาตรวจสอบอาหาร เข็มเงินไม่ได้เปลี่ยนสี องครักษ์ทั้งสองจึงปล่อยให้พ่อบ้านกาวเข้าไปในเรือน

พ่อบ้านกาวมาถึงหน้าประตูห้อง เคาะเบาๆสองครั้ง จึงได้ผลักประตูแล้วเดินเข้าไป “องครักษ์เสิ่น ข้าเอาอาหารมาให้ท่านแล้ว”

บนเตียง เสิ่นอี่ว์ยังคงอ่อนแอเป็นอย่างมาก ทำได้เพียงฝืนลุกขึ้นมาพิงขอบเตียง สีหน้าซีดขาว แต่ในดวงตากลับสะอาดสดใสมาก