ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 524

บนจดหมาย เขียนเต็มไปด้วยเหตุการณ์เรื่องเล็กใหญ่ที่เกิดขึ้นในวังวันนี้ ที่หนานชิงชิงไม่รู้

รวมถึงเทศกาลปีใหม่เมื่อหลายวันก่อน องค์หญิงฮั่นเฉิงที่มาไกลจากแคว้นเทียนเซิ่งหลงรักกู้โม่หาน อยากแต่งงานผูกสัมพันธ์กับเขาแล้วถูกปฏิเสธ

ตลอดจนกู้โม่หาน นำพาพวกทูตนั่งเรือท่องเที่ยวแล้วลอบฆ่า กลับวันนี้ในตำหนักหย่างซิน กู้จิ่งซานโกรธโมโหจัด กู้โม่เฟิงกลับออกโรงปกป้องกู้โม่หานสองสามีภรรยา....

เล่าทุกเรื่องอย่างละเอียด หนานชิงชิงตื่นตระหนกอยู่ในใจ

สิ่งที่แนบติดจดหมายมา ยังมีแผนที่สนามเตะบอลในวันพรุ่งนี้ เส้นทางภายในภายนอกสนามเตะบอล ล้วนทำสัญลักษณ์ไว้อย่างชัดเจน

ชิวซวงก็เห็นแล้ว รู้สึกแปลกประหลาดใจ พร้อมพูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “พระชายา ท่านรู้ไหมว่าใครเป็นคนส่งมา?”

สามารถบันทึกรายละเอียดทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหลายวันนี้ ยังแนบแผนที่สนามเตะบอลในวันพรุ่งนี้ นี่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ฝีมือคนธรรมดาสามารถทำได้

“ไม่รู้” หนานชิงชิงขมวดคิ้ว พร้อมพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงว่า “ออกไปเถอะ”

“เพคะ พระชายา” ชิวซวงไม่กล้าอยู่ต่ออีก ถอยออกไปอย่างเชื่อฟัง

รอเมื่อชิวซวงออกไปแล้ว หนานชิงชิงมองดูจดหมายในมือ แล้วก็ขยี้อย่างแรง โยนลงบนพื้นอย่างต้องการระบายอารมณ์ สายตาฉายแววเหี้ยมโหด

นี่เพิ่งกี่วันเอง

หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานสามารถประสบความสำเร็จได้ถึงเพียงนี้

ยังมีกู้โม่เฟิง โง่อย่างมาก ไปช่วยพูดเข้าข้างกู้โม่หาน เขาไม่รู้หรือว่า ฮองเฮาล้มลงแล้ว คนในราชสำนักก็จะไม่ปกป้องพวกเขาอีก หาโอกาสยากว่าฮ่องเต้จะลงโทษกู้โม่หาน เขาไม่รู้จักสร้างปัญหาซ้ำเติม ยังออกหน้าช่วยเหลือ

โง่เง่า

บนโต๊ะ แผนที่สนามเตะบอลวางอยู่บนนั้นอย่างเรียบร้อย ถึงหนานชิงชิงจะไม่รู้ว่าคนที่มาส่งจดหมายคือใคร แต่ดูจากความหมายแล้ว น่าจะไม่ใช่ศัตรูของนาง แต่เป็นศัตรูของหนานหว่านเยียน

ศัตรูของศัตรู ก็คือเพื่อนกัน

แต่ว่า “เพื่อน” คนนี้ ไม่สะดวกที่จะปรากฏตัว ต้องการให้นางไปหยั่งเชิงต้นทางเท่านั้นเอง

แต่ความจริง นางก็ทนรอไม่ไหวแล้ว

กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนได้ใจคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในวันไหว้พระจันทร์ก็จะป่าวประกาศแล้ว เมื่อกำหนดให้เข้าไปอยู่ในตงกงแล้ว กู้โม่เฟิงก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นไท่จื่อแล้ว

นางจะรอเฒ่าประมงได้กำไรไม่ได้แล้ว และก็ไม่สามารถคาดหวังในตัวหยุนอี่ว์โหรวที่ไม่ได้เรื่องคนนั้น นางต้องลงมือด้วยตนเอง ก่อนวันไหว้พระจันทร์ ต้องลากตัวกู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนลงมาให้ได้

แต่หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานสามัคคีกันมาก ราวกับผนังกำแพงเหล็ก ยากที่จะจู่โจม เวลากระชั้นชิดขนาดนี้ นางจำต้องหาวิธีอื่น

หนานชิงชิงมองดูแผนที่สนามเตะบอล ในดวงตาคู่สวยนั้นแฝงไปด้วยความดุดัน

องค์หญิงฮั่นเฉิงของแคว้นเทียนเซิ่งชอบกู้โม่หาน ลงมือจากตรงนี้ ยังไงก็ต้องมีช่องทาง

พรุ่งนี้ เป็นโอกาสที่นางจะได้พลิกสถานการณ์ที่ดีที่สุด

ค่ำคืนนี้ หนานชิงชิงถือแผนที่ไว้ในมือ มองดูตนเองในกระจก รอยยิ้มยิ่งอยู่ก็เยือกเย็นลงอย่างแปลกประหลาด....