ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 525

กู้โม่หานกัดนางเพียงหนึ่งที แล้วก็รีบปล่อยนาง เขามองดูใบหน้าโกรธโมโหของหนานหว่านเยียน มุมปากกระตุกยิ้มอย่างบางเฉียบ

“เมื่อคืนแสดงละครต่อหน้าเสด็จย่าดีขนาดนั้น วันนี้บนร่างกายเจ้าไม่มีร่องรอยอะไรเลย เสด็จย่าก็จะรู้แผนของเราหมด ทิ้งร่องรอยไว้ คนอื่นจะได้ไม่พูดว่าอะไร เข้าใจไหม?”

งั้นจะต้องกัดแรงขนาดนั้นเลยหรือ?

นางยังรู้สึกได้ถึงความประสงค์ร้ายอย่างชัดเจน และจะต้องสวมชุดลำลอง ร่องรอยพวกนี้ล้วนถูกปกปิด สามารถปิดปากผู้คนอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นความตั้งใจทำ

หนานหว่านเยียนยกมือกุมตรงที่ถูกกัด เจ็บจนกัดฟัน นางกำลังจะพูดอะไร ในเวลานี้ หน้าประตูก็มีเสียงหลี่หมัวมัวดังขึ้นมาว่า

“เตี้ยนเซี่ย ไท่จื่อเฟย ท่านทั้งสองตื่นหรือยัง?”

หนานหว่านเยียนมองดูกู้โม่หาน ชายหนุ่มลงจากเตียงแล้ว สวมเสื้อผ้าเสร็จ ก็พูดขึ้นว่า “หลี่หมัวมัว เข้ามาเถอะ”

ในมือหลี่หมัวมัวมีเสื้อผ้าที่จัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว ผลักเปิดประตูห้อง ก็เห็นหนานหว่านเยียนผมยุ่งเหยิง บนร่างกายยังมีร่องรอย เห็นได้ชัดว่า “รักกัน” อย่างมาก

นางยิ้มอย่างปลาบปลื้ม หันไปมองกู้โม่หาน พร้อมพูดขึ้นว่า “เตี้ยนเซี่ย ไทเฮาเหนียงเหนียงให้บ่าวมาบอกท่านทั้งสองว่า วันนี้ในวังมีงานยุ่ง ท่านอ๋องมีภารกิจสำคัญ เดี๋ยวจะต้องมีงานยุ่งแน่”

“ไทเฮาเหนียงเหนียงมีรับสั่งว่า เดี๋ยวท่านอ๋องกับพระชายาทานอาหารเช้าแล้ว ก็ไปทำงานในสิ่งที่ต้องทำเถอะ ไม่ต้องไปถวายพระพรนางแล้ว”

“นี่เป็นชุดไปงานเตะบอลในวันนี้ ท่านกับไท่จื่อเฟยเปลี่ยนชุดได้เลย”

กู้โม่หานพูดขึ้นด้วยใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยว่า “อืม ข้ารู้แล้ว”

เวลานี้ หนานหว่านเยียนที่ดึงเสื้อขึ้นมาคลุมเรียบร้อยแล้วก็ขยับมาใกล้ นางปกคลุมร่องรอยที่กู้โม่หานทิ้งไว้เมื่อกี้ ยิ้มหวานให้กับหลี่หมัวมัว พร้อมพูดขึ้นว่า “รบกวนหลี่หมัวมัวไปกราบทูลให้ด้วยว่า ขอบคุณเสด็จย่า เมื่อคืนข้าหลับสบายมาก”

ได้ยินแบบนี้ หลี่หมัวมัวยิ่งยิ้มบาน พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ บ่าวจะไปกราบทูลเดี๋ยวนี้”

นางหันหน้าไป ถอยจากไปอย่างดีอกดีใจ

นางต้องไปบอกไทเฮา ตอนนี้ไท่จื่อกับไท่จื่อเฟยรักกันอย่างมาก ท่านจะได้สบายอกสบายใจ บางทีไม่นานก็จะมีเสี่ยวซื่อจือแล้ว....

หลี่หมัวมัวไปแล้ว หนานหว่านเยียนก็หุบยิ้ม หันไปถลึงตาใส่กู้โม่หาน หยิบชุดนักขี่ม้าสีแดงขึ้นมา แล้วเอาไปเปลี่ยนด้านหลังม่าน

กู้โม่หานมองดูเงาหลังของหญิงสาว แววตาเป็นประกาย สุดท้ายก็ค่อยๆสงบลง

ทั้งสองคนรับประทานอาหารเช้าแล้ว ก็ตรงไปยังสนามแข่ง

ระหว่างทาง หนานหว่านเยียนก็ได้ยินเสียงโห่ร้องเสียงดัง

เสียงจากไกลมาจนถึงใกล้ ยิ่งใกล้ถึงสนามแข่ง เสียงร้องยิ่งดังกระหึ่ม

นางกับกู้โม่หานเดินเคียงคู่กันมา เพิ่งเดินเข้ามาในสนามแข่ง ก็ก่อให้เกิดเสียงอุทานดังไปรอบด้าน

“ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยกับไท่จื่อเฟยเสด็จแล้ว”

“ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยสง่าผ่าเผย รูปหล่ออย่างมาก สวมชุดเตะบอลแบบนี้แล้ว ยังดูดีขนาดนั้น”

“เดิมไท่จื่อเฟยก็งดงาม ตอนนี้สวมชุดนักขี่ม้า ยิ่งเหมือนนางฟ้าบนสวรรค์ชั้นเก้าตกลงมายังบนโลกมนุษย์”

“ไท่จื่อกับไท่จื่อเฟย เหมาะสมกันอย่างมาก”