ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 53

เกี๊ยวน้อยระบายความโมโหแล้ว รู้สึกว่ายังไม่สาสม ก็หยิบน้ำพริกที่เตรียมไว้แต่แรกแล้ว กัดฟันพูดอย่างโมโห “ใครให้พวกเจ้ารังแกท่านแม่! ใครให้เจ้าไม่ยอมรับข้ากับซาลาเปา! เฮ้อ! สมน้ำหน้า! เผ็ดให้ตาย!”

เห็นมือขาวๆกำลังจะยื่นออกไปแล้ว จากนั้นก็มีเสียงลมเคลื่อนผ่าน อวี๋เฟิงพลิกตัวขึ้นหลังคาอย่างว่องไว สาวเท้าพุ่งปราดไปขวางเกี๊ยวน้อยไว้ ดึงคอเสื้อของสองพี่น้องก็โดดออกจากสวน

วิชาตัวเบาของเขาถือว่าใช้ได้ เหตุการณ์ทั้งหมดไม่ได้สร้างความเคลื่อนไหวอะไร พาสองพี่น้องจากไปโดยไม่ถูกสังเกต

อวี๋เฟิงปาดเหงื่ออย่างเงียบๆ เจ้านายน้อยทั้งสองคนนี้ช่างกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว! เมื่อครู่เขาหลบไปที่มืดรู้สึกผิดปกติ จึงบินขึ้นต้นไม้ รอพระชายาถูกทำโทษคุกเข่าอย่างเงียบๆ กลับคิดไม่ถึงว่าจะเห็นร่างสองคนบนหลังคา จ้องมองไป ถึงเห็นชัดว่าเป็นลูกสาวสองคนของพระชายา!

เขาห้ามเจ้าตัวเล็กสองคนเทน้ำเศษข้าวลงไปไม่ทัน แต่ว่าเขาห้ามเกี๊ยวน้อยเทน้ำพริกลงไปได้ทันเวลา

ยายเด็กสองคนนี้ ช่างความสัมพันธ์แม่ลูกลึกซึ้งต่อพระชายาเหลือเกิน! แต่หากถูกจับ ท่านอ๋องต้องโมโหโกรธาแน่นอน......

นอกห้องหอ หนานหว่านเยียนที่มองเห็นทุกอย่างในห้องหอห้ามตัวเองไว้ไม่ได้ หัวเราะจนทุบพื้น “มันช่าง ฮาฮาฮาฮา.......ฮาฮาฮาฮา!”

นางมองเห็นสองคนที่เตรียมดื่มเหล้าถูกสาดน้ำเต็มหัวอย่างชัดเจน กลายเป็นลูกหมาตกน้ำไปทันที ภาพเหตุการณ์นั้น ช่างตลกเหลือเกิน!

แน่นอน หญิงชั่วชายโฉดต้องมีเทพเทวดาจัดการ ก็ไม่รู้ว่าเทพเทวดาที่ไหนตามีแววขนาดนี้ ช่วยจัดการสองคนนี้แทนนางอย่างสาสม!

เสียงโมโหโกทาของกู้โม่หานดังขึ้นมาจากห้อง “เป็นใครที่กล้าขนาดนี้! กล้าทำเรื่องเช่นนี้ในตำหนักของข้า! ไสหัวออกมา!”

ขณะนี้ความโกรธของผู้ชายบีบคน เขาโยนแก้วเหล้าในมือจนแตกอย่างโมโห แล้วสะบัดเศษอาหารบนตัวลงพื้น ร่วงลงมากระจัดกระจาย เขายิ่งขยับ กลิ่นนั้นก็ยิ่งเหม็น แม้แต่เขาก็อดคลื่นไส้ไม่ได้

ในที่สุดหยุนอี่ว์โหรวก็ตอบสนองทัน โมโหจนตาแดง มือที่ถือแก้วเหล้าสั่นไม่หยุด มืออ่อน เหล้ามงคล “รักชั่วนิรันดร์” นั้นก็หกอยู่บนพื้นทั้งหมด

พ่อบ้านกาวก็ตกใจจนอึ้ง “เร็วๆ ใครลอบทำร้ายท่านอ๋องและชายารองหยุน!”

พูดจบ เขาก็มองไปที่หนานหว่านเยียนที่คุกเข่าอยู่ด้านข้าง หัวเราะจนหัวจะร่วงแล้ว ในใจรู้สึกกลัว

แม่ทูนหัว อย่าหัวเราะอีกเลย!

ท่านอ๋องเกิดเรื่อง พระชายาหัวเราะดีใจขนาดนี้เหมาะสมไหม?!

องครักษ์รับคำสั่ง สุดท้ายพบว่ากระเบื้องบนหลังคาถูกเปิดออก แล้วก็ถังที่ยังมีน้ำเศษข้าวหยดอยู่ในขณะนี้บนหลังคา

องครักษ์ขมวดคิ้ว อดยื่นมือปิดจมูกไม่ได้ จากนั้นก็กระโดดตัวลงพื้นพูดรายงานต่อพ่อบ้านกาว “บนหลังคามีคนเปิดกระเบื้องออก แต่ข้าน้อยไม่เห็นคน รอบด้านก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ”

พ่อบ้านกาวรายงานตามจริง เสียงอันโมโหของผู้ชายดังขึ้นอีกครั้ง “ไปสืบให้ข้า! ข้าจะให้คนนี้ตายไร้ศพ!”

ทางด้านหนานหว่านเยียนยังคงห่วงแต่หัวเราะเอง หัวเราะจนเจ็บท้องเป็นตะคริว แต่กลับไม่รู้เลย ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำของลูกสาวนางเอง......

หยุนอี่ว์โหรวโมโหจนจะตายแล้ว คืนห้องหอดีๆ กลับถูกน้ำเศษข้าวหนึ่งถังทำลายหมดแล้ว! เรื่องที่ยิ่งเกลียดไปกว่านั้น คนนี้กลับสามารถหนีออกไปได้!

นางยกแขนดมกลิ่นของตัวเอง กลิ่นเหม็นเน่าและเหม็นเปรี้ยวนั้นพุ่งเข้าสู่จมูก นางอดคลื่นไส้ไม่ได้

หยุนอี่ว์โหรวตาแดงทันที น้ำตาคลอหมุนอยู่ในตาไม่หยุด ความน่าอดสูน่าอับอายที่พูดไม่ออก “ท่านอ๋อง......”