เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 571

แม้เขาจะทำตามที่กู้โม่หานเอ่ยเมื่อครู่ แต่กู้โม่หลิงก็เป็นหูตาของเสด็จพ่อในตอนนี้ แล้ววันนี้กู้โม่หานปฏิเสธคำขออย่างเด็ดขาดเช่นนี้ รับปากได้ยากว่ากู้โม่หลิงจะไม่มีทางเล่นเล่ห์ลับหลังเขา

กู้โม่หานเห็นกู้โม่เฟิงกังวลดังนี้ ก็อดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้

“เสด็จแม่ตรัสว่าเจ้าทำให้นางกังวลพระทัยที่สุด ทำการสะเพร่าเลินเล่อเช่นนี้ จะทำให้นางวางพระทัยได้อย่างไร”

“เจ้าเคยเห็นข้ากลัวใคร ต่อให้เสด็จพ่อ ข้าก็มิกลัว”

กู้โม่หานคิดถึงคำพูดของหยีเฟย หน้าตาอดเย็นชาขึ้นมาไม่ได้

เขาไม่เพียงไม่กลัวกู้จิ่งซานกับกู้โม่หลิง เขายังต้องการทวงความยุติธรรมให้ตนเอง และแก้แค้นให้เสด็จแม่

กู้โม่เฟิงเห็นกู้โม่หานมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมเช่นนี้ ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

เขายกมือขึ้นปาดเหงื่อ ตีกู้โม่หานทีหนึ่ง แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “หายากนะที่เจ้ากับข้าจะพูดคุยกันอย่างสบายใจเช่นนี้ได้ ทำไม ไม่ไปดื่มกับข้าสักหน่อยล่ะ”

“ไม่ไป” กู้โม่หานปัดมือกู้โม่เฟิงออกแสร้งทำเป็นรังเกียจ เดินไปตรงประตูค่ายเสินเชื่อ

“มันชื้นเหงื่อ เดี๋ยวเปื้อนเสื้อผ้าข้า มีกลิ่นติดกาย พอกลับจวนแล้ว พวกบุตรสาวจะรังเกียจข้าเอาได้”

กู้โม่เฟิงขมวดคิ้ว ดมกลิ่นบนร่างกายของเขา “ไม่มีกลิ่นนะ”

จากนั้น เขาถึงรู้ได้ว่าถูกกู้โม่หานหยอกเอิน จึงรีบไล่ตามไป “กู้โม่หาน! เจ้าสัพยอกข้าอีกแล้วนะ!”

กู้โม่หานยิ้มฟังเสียงด่ากู้โม่เฟิงข้างหลัง ฝีเท้าช้าลงเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“หลินเอ๋อร์ของเจ้า ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

กู้โม่เฟิงผงะทันที ราวกับไม่คาดคิดว่ากู้โม่หานจะเอ่ยถามถึงบุตรชายของเขา

“จะเป็นอย่างไรได้ ข้าเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ วันนี้กลับไป ยังไม่รู้ว่าเขาจะร้องไห้หรือไม่”

ที่จริงเขารู้อยู่แก่ใจ หลังหนานชิงชิงถูกส่งไปวัดชิงอัน หลินเอ๋อร์ก็ขาดความรักจากมารดา

แต่เขาก็เข้าใจ หนานชิงชิงสมควรได้รับกรรม เพียงแต่บุตรชายต้องทุกข์ทรมาน สูญเสียมารดาไป ตั้งแต่อายุยังน้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้