ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 577

ริมฝีปากสีแดงของนางขยับ แต่กลับไม่ได้พูดอะไร

กู้โม่หานผงะทันที เหมือนไม่คาดคิดว่าเด็กทั้งสองจะปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจเช่นนี้ ความสิ้นหวังกับความหดหู่ในใจผ่อนคลายลงไม่น้อย

คิ้วของชายหนุ่มเลิกขึ้นเบาๆ ลูบหัวของเด็กทั้งสองอย่างแผ่วเบา

“แม้จะอร่อย แต่ก็อย่าตามใจปากนัก อีกเดี๋ยวข้าจะให้เซียงอวี้เตรียมของว่างช่วยย่อยให้พวกเจ้า วันนี้ข้ายังมีเรื่องต้องไปจัดการ ต้องขอตัวก่อน หื้อ”

ในเมื่อหนานหว่านเยียนไม่อยากให้เขาอยู่นาน งั้นเขาก็จะไม่หาเรื่องให้ลำบากใจอีก

ตอนนี้เรื่องเตรียมการก่อกบฏอีกหนึ่งเดือนให้หลัง ถึงจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อยพยักหน้าอย่างน่ารัก กู้โม่หานก็ลุกขึ้นยืน

เขาเหลือบมองหนานหว่านเยียนอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็สาวเท้าเดินออกไป

พอกู้โม่หานจากไปแล้ว หนานหว่านเยียนก็เก็บซ่อนคลื่นใต้น้ำในดวงตา ตบผ้านวมข้างกายตนเอง สื่อให้เด็กทั้งสองคนขึ้นมา

“พวกเจ้าบอกแม่ที เสด็จย่าเล่านิทานเรื่องอะไรให้พวกเจ้าฟังรึ”

เกี๊ยวน้อยพลันยิ้มตาหยีทันที กระโดดขึ้นเตียง ถูไถในอ้อมแขนของหนานหว่านเยียน

“เมื่อคืนนี้ข้าง่วงนอน จึงจำไม่ค่อยได้ว่าเสด็จย่าเล่าเรื่องอะไร แต่เหมือนกับตอนปกติที่ท่านแม่เล่าให้พวกข้าฟังเลย มันน่าสนใจมาก!”

ซาลาเปาน้อยปีนป่ายขึ้นมาบนเตียง อยู่ข้างหนานหว่านเยียน

นางบิดนิ้วอย่างขวนอายเล็กน้อย “ท่านแม่ พวกข้า พวกข้าชอบเสด็จย่ามาก ต่อไปไปที่เรือนจิ้งฉานเยี่ยมเสด็จย่าบ่อยๆ ได้หรือไม่”

ที่เรือนของเสด็จย่า พวกนางได้รู้เรื่องอดีตของท่านพ่อมากมาย และได้ฟังเสด็จย่าเล่าเรื่อง “แคว้นต้าเซี่ย” บ้านเกิดของนาง ทั้งสวยงามและอิสระเสรี

เสด็จย่ายังบอกว่า หากนางกับพี่สาวได้ไปแคว้นต้าเซี่ย จะต้องได้รับการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่แน่

แต่ว่า ท่านแม่จะไปที่ไหนพวกนางก็จะไปที่นั่น จะแคว้นต้าเซี่ย หรือสภานที่ที่ยิ่งไกลกว่าแคว้นต้าเซี่ย พวกนางล้วนเต็มใจ

หนานหว่านเยียนมองใบหน้าคาดหวังของเด็กน้อยทั้งสองคน พลันเข้าใจทันทีว่า เด็กทั้งสองเอ่ยคำชมต่อเสด็จแม่ให้นางฟังขนาดนั้น ก็เพื่อจะได้ไปเล่นกับเสด็จแม่บ่อยๆ ได้

นางยิ้มครู่หนึ่ง “ได้ ว่างเมื่อใด ข้าจะพาพวกเจ้าไปเยี่ยมเสด็จย่าด้วยกัน”

“ยามปกติ พวกเจ้าก็ไปเล่นกับเสด็จย่าได้ แต่ต้องระมัดระวัง เสด็จย่ามีสุขภาพไม่ดี เข้าใจหรือไม่”

เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อยตื่นเต้นมากทันที “ขอบพระทัยท่านแม่! ท่านแม่ดีที่สุดจริงๆ ด้วย!”