ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 578

ปี้หยุนตบหลังหยุนอี่ว์โหรว เอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “พระชายารองหยุน ท่านเป็นอะไรไปเพคะ”

“อาหารพวกนี้ล้วนเพิ่งทำออกมา บ่าวก็ทดสอบแล้ว ไม่มีพิษนะเพคะ”

สีหน้าหยุนอี่ว์โหรวขาวซีด ผ่านไปครู่หนึ่งก็ผลักปี้หยุนออก ท่าทางทรมานมาก

“อันที่จริง ช่วงนี้ข้าไม่รู้ว่าเป็นอะไร มักรู้สึกทรมาน กินอะไรล้วนไม่เจริญอาหาร ทั้งชอบหลับไม่ยอมตื่นด้วย”

อาการอาเจียน หลับยาว กินอะไรไม่ลง ก็คือ...

ปี้หยุนเม้มริมฝีปากอย่างครุ่นคิด “คุณหนู หรือว่าท่าน...”

บ้านเดิมนางมีพี่สาวคนหนึ่ง ตอนตั้งครรภ์ ก็มีปฏิกิริยาเหมือนหยุนอี่ว์โหรว

ตามหลักแล้ว หยุนอี่ว์โหรวกับท่านอ๋องร่วมหลับนอนกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ก็น่าจะตั้งครรภ์ได้แล้ว!

คิดเสร็จ สีหน้าปี้หยุนพลันเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นระคนดีใจทันที นางรีบเอ่ยปลอบหยุนอี่ว์โหรว “พระชายารองเพคะ ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อน ไปนอนพักผ่อนบนเตียงก่อนเพคะ! บ่าวจะไปตามหมอมา ตรวจดูอาการท่าน!”

หยุนอี่ว์โหรวพยักหน้าอย่างน่าสงสาร “อืม ไปเถอะ”

ปี้หยุนออกจากเรือนไปอย่างเร่งรีบ หยุนอี่ว์โหรวมองร่างของนาง ทันใดนั้นนัยน์ตากวางก็เปลี่ยนเป็นบ้าเลือดขึ้นมาทันที

นางค่อยๆ เช็ดปาก นอนลงบนเตียง

ไม่นาน ปี้หยุนก็พาหมอวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ

“เจ้าเร็วหน่อย! ตอนนี้พระชายารองรู้สึกทรมานมาก!” ปี้หยุนเร่งให้หมอเข้าไปในห้อง สีหน้าร้อนอกร้อนใจยิ่ง

หมอเจิ่งเพิ่งมาใหม่ ตั้งแต่เหตุการณ์เกิดเรื่องครั้งที่แล้วกับพ่อบ้านกาว กู้โม่หานก็เปลี่ยนคนในจวนอ๋องมากมายหนึ่งรอบ

เขาไม่รู้จักหยุนอี่ว์โหรว รู้เพียงว่าต่อให้หยุนอี่ว์โหรวจะไม่ได้รับความโปรดปรานอีก ก็ยังเป็นพระชายารอง ไม่อาจละเลยได้

หมอเจิ่งก้าวไปข้างหน้า กำลังจะทำความเคารพ ก็ถูกหยุนอี่ว์โหรวเอ่ยเสียงขัด “หมอเจิ่ง วันนี้เชิญเจ้ามาด้วยอยากให้ช่วยตรวจดูข้า ช่วงนี้ข้ามักจะคลื่นไส้ ปวดเอวปวดหลัง อย่างไรก็นอนหลับไม่สนิท เป็นเพราะอะไรรึ”

หมอเจิ่งฟังคำอธิบายของหยุนอี่ว์โหรว สีหน้าพลันเปลี่ยนไปทันที พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ทูลพระชายารองหยุน บ่าวต้องขอจับชีพจรดู ไม่อาจสรุปโดยพลการได้พ่ะย่ะค่ะ”

หยุนอี่ว์โหรวก็ยื่นมืออกมาอย่างให้ความร่วมมือ “อืม งั้นก็ขอบใจหมอเจิ่งแล้ว”

“พระชายารองหยุนกล่าวหนักไปแล้ว” หมอเจิ่งหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากหีบยา แล้ววางบนข้อมือของหยุนอี่ว์โหรว ตรวจชีพจรนางผ้าเช็ดหน้า

ขณะทำการวินิจฉัย จู่ๆ เขาก็เบิกตากว้างด้วยความยินดี “นี่ ยินดีกับพระชายารองหยุนด้วยพ่ะย่ะค่ะ! เป็นชีพจรคู่!”

ปี้หยุนตื่นเต้นมากจนลูกตาแทบจะกระดอนออกมา รีบถามต่อว่า “หมอเจิ่ง ท่านแน่ใจรึ”