ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 585

แต่เขายังพูดไม่ทันจบ กู้โม่หานก็รีบจากไป เขาอยากจะพูดแต่ก็หยุดไว้ ยอมแพ้ในที่สุด

อย่างไรก็ไม่ใช่เวลาที่ดี จวนอ๋องเกิดเรื่องวุ่นวาย ท่านอ๋องจิตใจว้าวุ่น เขาเองก็ให้ความสำคัญกับหยีเฟยด้วย

อีกอย่างพระชายาเป็นหมอ ทักษะทางการแพทย์อยู่เหนือเขา หากนางตั้งครรภ์ นางต้องรู้ตัวอยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่เขาต้องพูดเลย…

กู้โม่หานรีบกลับไปที่เรือนเซียงหลิน

ในห้อง เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยยังคงเฝ้าอยู่ข้างเตียงของหนานหว่านเยียนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เซียงอวี้จัดแจงเรียบร้อยแล้ว ให้อวี๋เฟิงคอยเฝ้าพวกนางอย่างไม่คลาดสายตา

กู้โม่หานเห็นดังนั้น ก็ให้เซียงอวี้และอวี๋เฟิงออกไปก่อน

เด็กหญิงทั้งสองมองเขา “เสด็จพ่อ เสด็จย่าเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่มีอะไรร้ายแรง” กู้โม่หานนั่งลงข้างพวกนาง มือกอดคนละข้าง ปกป้องอย่างแน่นหนา

“วันนี้เสด็จย่าและท่านแม่ของพวกเจ้าเหนื่อยเกินไป ก็เลยแอบหลับ วันนี้ให้พวกนางพักผ่อนให้เต็มที่ พวกเจ้าไม่ต้องกลัว นอนสักตื่นก็ไม่เป็นไรแล้ว ว่าไง?”

ในขณะที่พูดเช่นนี้เพื่อปลอบประโลมเด็กน้อยทั้งสอง กู้โม่หานก็พูดให้ตัวเองฟังด้วยเช่นกัน

ไม่รู้เพราะเหตุใด เขามักจะรู้สึกว่า อาการนอนหลับใหลของหนานหว่านเยียน ดูเหมือนต้องการหนีไปจากเขา

เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยมองกู้โม่หานด้วยความงุนงง ดวงตาทั้งสองมีร่องรอยของการร้องไห้

“เสด็จพ่อ พวกข้าเข้าใจแล้ว”

เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องแข็งแกร่งเช่นนี้ กู้โม่หานก็พึงพอใจและปลื้มอกปลื้มใจมาก แต่ก็สงสารมากเช่นกัน

“วันนี้กลัวแย่เลยสินะ?”

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเรื่องราวในวันนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่คิดว่าคงไม่ค่อยดีแน่ เด็กหญิงทั้งสองไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน เขากลัวว่าเงามืดเหล่านั้นจะฝังใจพวกนาง จึงรีบกลับมาปลอบโยนพวกนางโดยเฉพาะ

เด็กน้อยทั้งสองเม้มปาก ไม่พูดอะไร

กู้โม่หานลูบใบหน้าน้อยของพวกนางอย่างอ่อนโยน “อย่ากลัวไปเลย พ่อได้เชิญหมอหลวงที่เก่งกาจมาแล้วสองคน อีกเดี๋ยวพวกเขาก็จะถึงแล้ว เฝ้าแม่ของพวกเจ้าจนกว่าจะตื่น แม่ก็พวกเจ้าต้องไม่เป็นอะไร ว่าไง?”

หัวใจของเด็กหญิงทั้งสองสงบลงอีกครั้ง พลางพยักหน้า