ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 584

สายตาของกู้โม่หานและหวางหมัวมัวที่มองหมอหลวงเจียงเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ จิตใจก็เริ่มเป็นกังวลมากขึ้น

จิตใจของกู้โม่หานฟุ้งซ่าน “หมอหลวงเจียง อาการเป็นยังไงบ้าง?”

หมอหลวงเจียงยังคงจับชีพจรอย่างรอบคอบ แต่ชีพจรลื่นของหนานหว่านเยียนนั้นเลือนรางไม่ชัดเจน เขาไม่ค่อยแน่ใจว่าตั้งครรภ์แน่นอนหรือเปล่า

เมื่อเห็นกู้โม่หานเร่งรัด เขาก็รีบตอบด้วยความเคารพทันที “ทูลท่านอ๋อง ดูตามชีพจร ช่วงนี้พระชายาอาจจะทำงานหนักเกินไป จึงทำให้เกิดอาการง่วงนอน ไม่เป็นอะไรน่าเป็นห่วง”

เมื่อได้ยินดังนั้น กู้โม่หานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จ้องมองใบหน้างดงามของหนานหว่านเยียน แต่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้

ถึงอย่างไรก็เป็นเพราะเขาไม่ได้ดูแลหนานหว่านเยียนและเด็กหญิงทั้งสองให้ดี ปล่อยให้นางละเลยการดูแลร่างกายแบบนี้ ทำงานหนักเกินไปจนสลบไสล…

เมื่อเด็กหญิงทั้งสองได้ยินว่าหนานหว่านเยียนไม่เป็นอะไร ก็รู้สึกโล่งใจ วิ่งไปที่ข้างเตียงทันทีและจับมือของหนานหว่านเยียนไว้

ซาลาเปาน้อยเช็ดน้ำตาป้อยๆ “ท่านแม่...”

เกี๊ยวน้อยขอบตาแดงก่ำ “หลายวันมานี้ท่านแม่ยุ่งมาก พักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอ...”

อวี๋เฟิงเห็นดังนั้นในใจก็รู้สึกแย่ “เสี่ยวจวิ้นจู่ทั้งสอง พระชายาไม่เป็นอะไร อย่าเศร้าไปเลย”

หนานหว่านเยียนไม่เป็นอะไร หวางหมัวมัวก็โล่งใจ

นางมองออกว่ากู้โม่หานเป็นห่วงหนานหว่านเยียนมากจริงๆ จึงพูดกับหมอหลวงเจียงว่า “หมอหลวงเจียง เหนียงเหนียงก็หมดสติเช่นกัน ท่านตามบ่าวมาเถอะ”

“ท่านอ๋อง ท่านอยู่ที่นี่คอยดูแลพระชายาเถอะ”

กู้โม่หานขมวดคิ้วแน่น ดึงความสนใจออกจากหนานหว่านเยียน “ไม่จำเป็น ข้าต้องไปดู อวี๋เฟิง เจ้าอยู่ที่นี่เฝ้าพระชายากับเด็กหญิงทั้งสองไว้ คอยคุ้มครองความปลอดภัย”

อวี๋เฟิงประกบมือ “พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”

ความจริงหมอหลวงเจียงต้องการให้จับชีพจรให้หนานหว่านเยียนอีกครั้ง แม้ว่าจะตัดอาการของโรคบางอย่างออกไป แต่ชีพจรก็ยังไม่คงที่พอ เขายังต้องการถามพระชายารองหยุนด้วยว่า ช่วงนี้หนานหว่านเยียนมีอาการตั้งครรภ์หรือระดูหรือไม่

เพื่อวินิจฉัยว่าหนานหว่านเยียนตั้งครรภ์หรือไม่ หากมี ก็น่าจะเพิ่งเดือนกว่า ไล่เลี่ยกับเวลาตั้งครรภ์ของพระชายารองหยุน

แต่เมื่อได้ยินหวางหมัวมัวพูดเช่นนั้นเขาก็ตกตะลึงทันที “เหนียงเหนียงก็อยู่ในอาการสลบไสลเช่นกันหรือ? ท่านกำลังพูดถึงหยีเฟยเหนียงเหนียง นางฟื้นแล้วหรือ?”