ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 61

ภายในห้องนั้น ทั้งเงียบสงบและดูอบอุ่น

หลังจากนั้นมินาน บาดแผลด้านแผ่นหลังของหนานหว่านเยียนก็ได้รับการรักษาใส่ยาอย่างรวดเร็ว ซาลาเปาและเกี๊ยวน้อยจับผ้าพันแผลคนละข้าง แล้วพันไปรอบ ๆ กระทั่งห่อหุ้มบาดแผลไว้จนทั่ว เกี๊ยวน้อยผูกโบที่ผ้าพันแผลด้วยความมั่นใจ

นางยกมือขึ้นเท้าสะเอวแล้วมองไปทางหนานหว่านเยียน เผยอริมฝีปากยิ้มขึ้นว่า “ท่านแม่ลองจับดูสิ! ข้าผูกโบได้งามหรือไม่!”

หนานหว่านเยียนรู้สึกขำ เจ้าหนูน้อยโมโหง่ายหายเร็ว ทำให้นางวางใจมิน้อย จึงลูบคลำไปที่ใบหน้าเล็กๆ ของเกี๊ยวน้อยว่า “อืม! โบที่เกี๊ยวน้อยผูกให้แม่งดงามที่สุด!”

“แม่จะพาพวกเจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวนอนดีหรือไม่?”

สองพี่น้องตอบปากรับคำอย่างว่าง่าย

เมื่อเข้ามาถึงในห้อง หนานหว่านเยียนจึงพบว่าที่เตียงตั่งถูกหมอนขนเป็ดอันอ่อนนุ่มปูเอาไว้ ความรู้สึกอบอุ่นใจถาโถมเข้ามาข้างใน

นางเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สองพี่น้องพลางกำชับอย่างเคร่งขรึมว่า “เกี๊ยวน้อย ซาลาเปา จากนี้ไปพวกเจ้าอย่าได้ออกจากเรือนเซียงหลินโดยลำพังรู้หรือไม่? ต่อให้ออกไปเที่ยวเล่นใกล้ๆ พวกเจ้าก็ควรเรียกพี่อวี๋เฟิง พี่เซียงอวี้กับเซียงเหลียนไปด้วย เกี่ยวก้อยกับแม่ได้หรือไม่!”

เมื่อกล่าวจบ นางก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมา

เกี๊ยวน้อยรีบยื่นมือออกไป ซาลาเปามองดูเกี๊ยวน้อยด้วยความงุนงง ดวงตากลมโตของนางเปี่ยมไปด้วยความสงสัย

ท่านพี่มิอยากแก้แค้นคนเลวนั่นแล้วหรือ?

เกี๊ยวน้อยเห็นดังนั้นก็แอบใช้ข้อศอกดันน้องสาวเบาๆ "มาเกี่ยวก้อยสัญญากันสิ! ข้าและซาลาเปาสัญญาว่าจะฟังคำท่านแม่! จากนี้หากออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก พวกเราจะพาพี่อวี๋เฟิงไปด้วย!"

ถึงอย่างไรก็นับว่าเป็น “ผู้สมรู้ร่วมคิด” อยู่แล้ว บางทีหากเรียกอวี๋เฟิงไปด้วยก็มิเลว

เกี๊ยวน้อยเข้าใจได้ในทันทีแล้วได้สติกลับคืนมา เจ้าหนูเอื้อมมือมาเกี่ยวก้อย “ใช่แล้ว ข้าจะฟังท่านแม่!”

หนานหว่านเยียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็ดึงสองพี่น้องเข้ามาสนทนาว่า “ลูกสาวทั้งสองของแม่ช่างว่านอนสอนง่ายนัก!! แม่รักพวกเจ้าที่สุด!”

ขณะที่นางกำลังชื่นชมนั้น แววตาของนางก็ดูลึกล้ำ

มิรู้ว่าต่อจากนี้หยุนอี่ว์โหรวจะแก้แค้นเช่นไร แต่นางจะมิยอมให้หยุนอี่ว์โหรวมาแตะต้องสองพี่น้องนี่เด็ดขาด

อีกอย่าง ในคืนนี้หากว่ามิใช่เพราะ‘บริสุทธิ์โหรว’เสี้ยมเขาควายให้ชนกันอยู่ข้างๆ นางเองก็คงมิทำถึงเช่นนี้ เป้าหมายต่อไปก็คือการจัดการหยุนอี่ว์โหรว!

ส่วนความแค้นที่กู้โม่หานทำกับนางในวันนี้ นางก็จะมิปล่อยได้อย่างแน่นอนด้วยเช่นกัน!

รอให้นางมีโอกาสก่อน ทุกเรื่องทุกราวนางจะต้องเอาคืนทั้งสิ้น!

สามแม่ลูกจึงได้นอนหลับไปอย่างงัวเงีย