ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 613

“เพคะ บ่าวเข้าใจแล้ว”

หลี่หมัวมัวกำลังวางแผนจะไปที่ตำหนักหย่างซิน แต่กลับถูกไทเฮาหยุดไว้อีกครั้ง “ช้าก่อน ตอนนี้หยุนอี่ว์โหรวเป็นยังไงบ้าง?”

นางได้รับข่าวมาก่อนหน้านี้ว่าหยุนอี่ว์โหรวกำลังตั้งครรภ์ แต่เมื่อครู่ต่อหน้าเยียนเอ๋อร์ นางไม่กล้าพูดถึงเลย กลัวว่าจะไปจี้ใจดำของเยียนเอ๋อร์ ทำให้นางไม่พอใจ

สีหน้าของหลี่หมัวมัวเปลี่ยนไป ดูไม่ค่อยดีนัก

แต่นางก็ยังเล่าอย่างละเอียด “ว่ากันว่าฮ่องเต้ไม่ได้พานางเข้าวัง แต่ขอให้นางคลอดลูกนอกวังแทน แล้วค่อยจัดการ”

“ฮึ” ไทเฮาถอนหายใจอย่างเย็นชา ความโกรธยังซ่อนอยู่ในดวงตาอันเฉียบคม “หยุนอี่ว์โหรวนั่น ข้าไม่ชอบนางมานานแล้ว คอยกันฮ่องเต้ให้ห่างจากนางมาตลอด”

“ผู้หญิงสำส่อนเช่นนี้ เดิมทีข้าต้องการฆ่านางด้วยมือตัวเองด้วยซ้ำ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อฮ่องเต้ปกป้องนางทุกอย่าง กว่าจะเห็นฮ่องเต้ปล่อยผู้หญิงคนนั้น แล้วค่อยๆ ตกหลุมรักเยียนเอ๋อร์ หยุนอี่ว์โหรวก็มาตั้งครรภ์อีก ข้าจนหนทางจริงๆ”

หลี่หมัวมัวสัมผัสถึงความโกรธของไทเฮา แล้วพยักหน้าเห็นด้วย

ไทเฮายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ อดด่าไม่ได้ “ฮ่องเต้นี่ก็เหมือนกัน คำพูดของข้าทำเป็นหูทวนลม!”

“จนป่านนี้แล้ว ยังไปยุ่งเกี่ยวกับหยุนอี่ว์โหรวนั่นอยู่อีก จนทำให้นางตั้งครรภ์รัชทายาท! ตอนนี้ข้าจะรอดูว่าฮ่องเต้จะเกลี้ยกล่อมเยียนเอ๋อร์ให้กลับมาได้ยังไง! ทำเองก็ต้องยอมรับผลเอง”

นางเข้าใจ ในวังหลังของกู้โม่หานจะมีหนานหว่านเยียนคนเดียวไม่ได้ เพื่อถ่วงดุลอำนาจในราชสำนักในวันข้างหน้า กู้โม่หานต้องรับนางสนมเข้ามาแน่นอน

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นางก็หวังว่าหนานหว่านเยียนจะเป็นผู้นำของวังหก ไม่มีวันยอมอยู่ใต้บังคับบัญชาของผู้อื่น! หยุนอี่ว์โหรวไม่สามารถนำมาออกหน้าออกตาได้ ความคิดยังมีเจตนาร้าย ขัดหูขัดตานางจริงๆ

หลี่หมัวมัวฟังคำบ่นมากมายจากไทเฮา ก่อนจะมีเวลาไปตำหนักหย่างซินในที่สุด

ส่วนหนานหว่านเยียนก็พาเด็กน้อยทั้งสองออกจากตำหนักบรรทมของไทเฮา เซียงอวี้และเซียงเหลียนก็ตามนางไปด้วย

กลับไปที่หน้าตำหนัก หนานหว่านเยียนต้องการพาสองพี่น้องไปพบโม่หวิ่นหมิง เลยถือโอกาสพูดคุยสิ่งที่ไม่ได้พูดในตอนเช้าด้วย ผลคือเซียงอวี้ห้ามแทบเป็นแทบตาย บอกว่าตอนนี้นางไม่สามารถลงมือทำอะไรได้

ทันทีที่ได้ยินก็รู้ว่ามันเป็นคำสั่งของกู้โม่หาน ผู้ชายสารเลวคนนี้จับผิดนางอยู่เสมอ

“เซียงอวี้ หากเจ้าทำแบบนี้อีกข้าจะโกรธจริงๆ เจ้ายังเห็นข้าเป็นคุณหนูของเจ้าอยู่หรือไม่?”

เซียงอวี้กลัวแทบตาย กัดฟันด้วยความหวาดกลัว แต่ไม่ยอมปล่อยมือ “เหนียงเหนียง บ่าวเป็นคนของท่านตลอดไป แต่ว่า แต่ว่าขณะนี้ท่านสุขภาพไม่ค่อยดี ฮ่องเต้สั่งให้ข้าติดตามดูแลท่านไม่ให้ห่างแม้แต่ก้าวเดียว ดูแลท่านให้ดี อย่าติดต่อกับคนนอก”

“ท่านอย่าทำให้บ่าวต้องลำบากใจ เห็นว่าท่านสุขภาพไม่ดี บ่าวก็รู้สึกเป็นห่วงเช่นกัน”

พอเห็นเซียงอวี้กำลังจะร้องไห้ หนานหว่านเยียนก็จิตใจว้าวุ่น แต่แล้วก็ยอมแพ้

กู้โม่หานรู้วิธีบีบนาง นางกัดฟันมองไปทางตำหนักหย่างซิน ดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยพลังอาฆาต “ก็ได้ ไม่ไปก็ไม่ไป”

ในเวลานี้เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยกลับกะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง

เกี๊ยวน้อยดึงแขนเสื้อของหนานหว่านเยียน พลางถามเสียงเบา “ท่านแม่ สุขภาพไม่ดีแล้วทำไมถึงไปพบท่านปู่หมิงไม่ได้ล่ะ?”

ซาลาเปาน้อยเอียงศีรษะอย่างสงสัย แก้มจ้ำม่ำไหลมากองรวมกัน