ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 636

ขณะนั้น หนานหว่านเยียนที่ “จากไป” สองเดือนแล้ว และองค์หญิงน้อยของแคว้นซีเหย่ที่หายไปก็อยู่ในห้องส่วนตัวของโรงเตี๊ยม

อาจี้จับหน้าต่างอย่างกัดฟัน มองขบวนที่ยิ่งใหญ่โอ่อ่า อย่างโกรธมาก

ทันใดนั้น เขาก็ปิดหน้าต่างด้วยความโกรธ เป็นเดือดเป็นร้อนแทนหนานหว่านเยียนอย่างมาก

“ช่างน่าโมโหเสียจริง เพิ่งผ่านมาสองเดือน ฝ่าบาทก็อดใจรอไม่ไหวรับหยุนอี่ว์โหรวเข้าวังแล้วงั้นรึ”

“ก็แค่เข้าวัง ไม่คิดว่าจะจัดฉากยิ่งใหญ่ ทั้งตระเตรียมเสลี่ยงนุ่มๆ ให้นางโดยเฉพาะขนาดนี้ เหอะ!”

ฝ่าบาทช่างแย่ซะจริง! ฮองเฮาเหนียงเหนียงเพิ่งจากไปเพียงสองเดือนเท่านั้น ก็รีบร้อนรื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่าก่อนกับสตรีผู้อื่นเสียแล้ว!

โม่หวิ่นหมิงพิงหน้าต่าง ดวงตาดอกท้ออ่อนโยนตอนนี้เปลี่ยนเป็นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

สองเดือนมานี้ กู้โม่หานตามหาคนราวกับหมาบ้าตลอดสองเดือน พลิกแผ่นดินค้นหาทั้งเมืองหลวง หากมิใช่เพราะกองกำลังของแคว้นต้าเซี่ยหยั่งรากที่นี่ไว้ลึก หนานหว่านเยียนคงถูกเจอตัวไปแล้ว

เขานึกว่ากู้โม่หานบ้าคลั่งขนาดนั้น อาจมีความรักลึกซึ้งกับหว่านหว่าน แต่คิดไม่ถึงว่า แค่สองเดือนก็ถึงขีดจำกัดของความรักลึกซึ้งนั้นแล้ว

หึ น่าขันจริงๆ

หนานหว่านเยียนอุ้มซาลาเปาน้อย ไม่ได้พูดอะไร

แสงแดดส่องลงบนร่างนาง ท้องของนางนูนขึ้นเล็กน้อย มองออกว่าตั้งครรภ์ ใบหน้างดงามหาที่เปรียบมิได้ยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า แต่ดวงตาดำขลับหรี่ลง รู้สึกว่าขบวนบนถนนยาวบาดตาอย่างบอกไม่ถูก

นางยังเก็บอาการเอาไว้ได้ แต่ซาลาเปาน้อยกลับอดทนไม่ไหว ดึงแขนเสื้อหนานหว่านเยียนอย่างขัดเขิน ดวงตาแดงก่ำรู้สึกเศร้าโศกมาก

“ท่านแม่ เสด็จพ่อลืมพวกข้าแล้วหรือ...”

เพิ่งผ่านไปเพียงสองเดือนเท่านั้น เสด็จพ่อไม่คิดถึงพวกนางแล้วหรือ

หากเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมตอนแรกเสด็จพ่อถึงแสดงท่าที รักใคร่เอ็นดูพวกนางขนาดนั้นกัน

ในใจนางแทบไม่อยากจะเชื่อ แต่นี่คือเรื่องจริง นางไม่อาจไม่เชื่อได้

เพียงแต่ไม่รู้ว่า พี่สาวอยู่ในวังคนเดียวจะสบายดีหรือไม่ ไม่มีนางกับท่านแม่อยู่ด้วย พี่สาวจะถูกรังแกหรือไม่...

หนานหว่านเยียนลูบหัวซาลาเปาน้อยเบาๆ “น่าจะใช่”

นางรู้ว่า สุดท้ายกู้โม่หานก็ปล่อยหยุนอี่ว์โหรวไปไม่ได้ ต่อให้นางไม่ได้แกล้งตาย การที่ให้หยุนอี่ว์โหรวเข้าวัง ก็เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็ว

แต่ถึงกระนั้นนางก็ไม่คาดคิดว่า กู้โม่หานจะเป็นชายสารเลวหน้าด้านไร้ยางอาย รีบรับหยุนอี่ว์โหรวเข้าไปไวขนาดนี้

บุรุษล้วนมักมากหลายใจจริงๆ! ตอนนั้นนางตัดสินใจถูกแล้วที่จะหนีไป!

ขณะนี้เอง บ่าวหญิงที่เฝ้าดูอยู่บนถนนยาวเปิดประตูเข้ามา นางก้าวไปข้างหน้าหนานหว่านเยียน โค้งคำนับให้หนานหว่านเยียนอย่างนอบน้อม “จวิ้นจู่ ท่านแม่ทัพน้อยไปรับหยุนอี่ว์โหรวที่จวนอี้อ๋องแล้วเจ้าค่ะ”

หนานหว่านเยียนมองบ่าวหญิงคนนั้น “เป็นอย่างไร ได้ยินหยุนเหิงกับหยุนอี่ว์โหรวคุยอะไรกันบ้างไหม”

เฟิงยางมีวรยุทธ์สูง และฉลาดมาก ซึ่งเป็นหนึ่งในองครักษ์ลับที่โม่หลีทิ้งไว้ให้หนานหว่านเยียน

วันนี้หยุนอี่ว์โหรวจะเข้าวัง แม่ทัพน้อยเป็นคนคุ้มกัน ดังนั้นนางจึงจัดให้เฟิงยางไปสืบสถานการณ์ของแม่ทัพน้อยเป็นพิเศษ

เฟิงยางเอ่ยอย่างนอบน้อม “จวิ้นจู่ บ่าวเพิ่งได้ยินท่านแม่ทัพน้อยคุยกับหยุนอี่ว์โหรว ล้วนเกี่ยวกับท่าน ทั้งไม่พอใจแทนท่าน ภักดีต่อท่านมากเจ้าค่ะ”

นางยืนตั้งตระหง่าน ใบหน้านั้นไร้อารมณ์เสมอมา เคร่งขรึมราวกับหน้าตาย

เมื่อได้ยิน นัยน์ตาดอกท้อของโม่หวิ่นหมิงฉายประกายลึกซึ้ง

“หว่านหว่าน เห็นชัดว่าตอนนี้หยุนอี่ว์โหรว มีอิทธิพลแข็งแกร่งแล้ว แต่หยุนเหิงก็ยังกล้าที่จะต่อปากต่อคำ แสดงว่าเขาเป็นคนตรงไปตรงมาและจริงใจ และตอนนี้เขาเป็นหลานชายของไทเฮา สถานะสูงศักดิ์ จึงเป็นตัวเลือกที่ดี สำหรับพวกข้า”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้