ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 648

การโจมตีที่รวดเร็วของอวี๋เฟิง ทำให้เจียงหรูเยว่ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรงจนเลือดกบปาก

ผู้คนตกใจ ผู้หญิงหลายคนปิดหน้าและหันหนีด้วยความตกใจ แต่ก็ยังฟังคำของอวี๋เฟิง สายตาหันไปเห็นผู้ที่ปรากฏตัวอยู่มิไกลจากอวี๋เฟิง ดวงตาก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นขึ้นมา

ด้านหลัง มีคนตะโกนร้องเสียงดัง

“ฮ่อง ฮ่องเต้มาแล้ว! หม่อมฉัน ถวายบังคมฮ่องเต้!”

ดวงตาของหยุนอี่ว์โหรวเป็นประกาย เรียกปี้หยุนให้พยุงนางลุกขึ้นทันที หันไปโค้งคำนับให้กู้โม่หานอย่างสุภาพอ่อนโยน“หม่อมฉันถวายบังคมฮ่องเต้”

หนานหว่านเยียนตกใจอยู่ครู่หนึ่ง นิ้วเรียวโค้งงอโดยมิรู้ตัว เมื่อมองกลับไป ก็ได้สบตากับสายตาของกู้โม่หานที่เป็นดวงตาแห่งชีวิตอันมืดมน

แม้ว่ากู้โม่หานจะขึ้นครองราชย์ในฐานะฮ่องเต้ แต่เขาก็ยังคงสวมเสื้อคลุมสีดำ บนชายเสื้อของเขาสามารถมองเห็นลวดลายมังกรที่แกะสลักด้วยก้อนเมฆสีเงินได้อย่างจางๆ และพลังมังกรอันแรงกล้าที่เหมือนจะกลืนกินแผ่นดินได้

ชายปกเสื้อของเขาถูกเลิกขึ้นเล็กน้อย ทำให้คอเรียวยาวและสวยงามของเขาสวยงามตั้งตรงมากขึ้น ใบหน้าของเขาหล่อเหลามีเหลี่ยมมุมมากกว่าเดิมราวกับคมมีด โดยเฉพาะดวงตาที่ลึกล้ำและเย็นชาคู่นั้น

เพียงแค่มองปราดเดียว ก็ทำให้หญิงสาวพวกนั้นตกหลุมรักแต่มิกล้าเข้าใกล้

หนานหว่านเยียนคารวะกู้โม่หานตามผู้คนกลุ่มนั้น แต่เป็นเพราะร้อนตัว จึงก้มหน้าลงมิกล้าเงยขึ้น

ดูอย่างรวดเร็ว กู้โม่หานดูเหมือนจะผอมลง...

เฟิงยางที่อยู่ด้านข้างแอบปาดเหงื่อให้หนานหว่านเยียนอยู่ในใจ เพราะนางเห็นว่ากู้โม่หานมิสนใจคำเยินยอของสาวๆ นั่น แต่กลับเดินตรงไปหาหนานหว่านเยียน

เป็นเพราะอยู่ในถ้ำเสือ นางมิกล้าที่จะผลีผลาม แม้จะมีวิทยายุทธ์ก็ตาม

เกี๊ยวน้อยมอง“สาวใช้”ที่อยู่ด้านหน้าของนาง นัยน์ตารู้สึกสงสัย และหันไปมองกู้โม่หาน ใบหน้าน้อยก็เย็นชาขึ้นทันที

“เฮอะ”

กู้โม่หานตรงไปหยุดอยู่ด้านหน้าของหนานหว่านเยียน นิ่งเงียบมิพูดจา

เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบบังคับที่มิอาจต่อสู้ได้จากด้านหน้า หัวใจของหนานหว่านเยียนเต้นมิเป็นจังหวะ ลมหายใจก็ดูจะรีบร้อน

กู้โม่หานกำลังทำสิ่งใด ทำไมยืนอยู่ด้านหน้าของนางมิขยับ?

หรือว่าเขาจำได้แล้ว? จะเป็นไปได้เยี่ยงไร ทักษะการแต่งหน้าเห็นได้ชัดว่าสำเร็จไปมาก มิมีใครที่จะจำนางได้

นางเม้มริมฝีปากสีแดงของนาง ความคิดของนางเริ่มวิ่งวนไปอย่างรวดเร็ว กลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีกอย่างมิรู้ตัว