ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 720

หลังจากคิดได้แบบนี้ เกี๊ยวน้อยก็เห็นว่ากู้โม่หานมองมาที่นาง ในแววตามองหาความช่วยเหลือ

เด็กหญิงตัวน้อยเช็ดมุมปาก กะพริบดวงตาโตไร้เดียงสามองไปที่หนานหว่านเยียนด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านแม่พูดถูก!”

จากนั้นนางก็ลูบแขนของหนานหว่านเยียน ทำท่าภาคภูมิใจเอ่ยเสียงใส “แต่ตอนที่ท่านแม่พูดเช่นนี้ เหตุใดจึงต้องมองไปที่เสด็จพ่อด้วย เป็นเพราะเสด็จพ่อทำอะไรกลับไปกลับมาหรือ?”

หนานหว่านเยียนอึ้งไป เมื่อครู่นางตั้งใจจะข่มกู้โม่หาน แต่ตอนที่นางพูดเรื่องนี้ก็ไม่ได้มองกู้โม่หานนี่ นางยังไม่ทันเอ่ยปาก เกี๊ยวน้อยก็เท้าเอววางมาดเป็นผู้ใหญ่ทันที “แบบนี้ไม่ได้นะ!”

จากนั้นนางก็หันไปมองกู้โม่หาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แม้ว่าเสด็จพ่อจะดีมาก หน้าตาก็ดี ดูแลเอาใจใส่ข้าอย่างดี มีความรับผิดชอบสูง แต่สองเดือนที่ผ่านมาข้าก็เห็นว่าเสด็จพ่อมักจะละเลยการกินการนอน วันๆ เอาแต่นั่งอยู่ในห้องทรงพระอักษร แต่ว่า…”

“คนเราต้องมีสัจจะ หากเสด็จพ่อไม่มีสัจจะ ก็จะถูกท่านแม่ตีก้นและสั่งสอนบทเรียน”

สองพี่น้องเซียงอวี้สงสัยครู่หนึ่งแล้วจึงตระหนักในทันที องค์หญิงใหญ่กำลังช่วยฮ่องเต้คลี่คลายสถานการณ์!

ดูเหมือนว่าหลังจากใช้เวลาสองเดือนที่ผ่านมาตามลำพัง ความสัมพันธ์ระหว่างองค์หญิงและฮ่องเต้ก็ผ่อนคลายลงบ้าง

ดวงตาของกู้โม่หานหลุบลง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เกี๊ยวน้อยทำหน้าเหมือน “เด็กโตแล้วพอจะถ่ายทอดวิชาได้” จากนั้นก็พูดกับหนานหว่านเยียนอีกว่า “ถ้าเสด็จพ่อทำผิด ท่านแม่ก็ตีเขาก็พอ!”

“เหมือนกับเมื่อก่อนที่ข้ากับซาลาเปาน้อยวิ่งสุ่มสี่สุ่มห้าออกไป ท่านแม่ก็ตีก้นพวกเรา กลับไปเสด็จพ่อต้องจำเป็นบทเรียนแน่นอน!”

พูดจบ นางก็ยังตั้งใจใช้ข้อศอกเล็กๆ ดันกู้โม่หาน “ท่านว่าจริงไหม เสด็จพ่อ?”

คำพูดใสซื่อของเด็กนั้นช่างน่าทึ่ง หนานหว่านเยียนรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรติดคอ

กู้โม่หานสามารถเอามาเปรียบเทียบกับสาวน้อยทั้งสองของนางได้หรือ?

แต่ก่อนที่นางจะได้พูดอะไร กู้โม่หานก็ทำตามขั้นบันไดของเกี๊ยวน้อย พูดออกมาอย่างจริงใจ

“ข้าผิดไปแล้ว”

“ข้าผิดสัญญาก่อน แล้วแต่ฮองเฮาจะลงโทษ ขอเพียงเจ้ามีความสุข อยากตีตรงไหนก็ได้ ข้าจะปรับปรุงตัวให้ดี”

คำพูดนั้นคลุมเครืออย่างบอกไม่ถูก บรรดาแม่นางในตำหนักก็หน้าแดงและพากันก้มหน้าลง

“ท่าน...” หนานหว่านเยียนเห็นสาวใช้ในวังรอบตัวนางหน้าแดงหูแดง ก็รู้ว่ากู้โม่หานกำลังพูดเรื่องหยาบคายอีกแล้ว!