ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 743

ใบหน้าของหยุนอี่ว์โหรวแข็ง และจิตใจของนางเย็นชาเล็กน้อย

คำพูดที่นางพูดกับกู้โม่หานเมื่อกี้ถูกงัดออกจากปากของปี้หยุนเมื่อนานมาแล้ว ถึงอย่างไร นางก็ต้องเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก่อน

ไม่อย่างนั้นนางคงไม่รู้ว่าทารกในครรภ์ของนางเกิดมาได้อย่างไร

ระงับอารมณ์ของนางลง หยุนอี่ว์โหรวจึงดึงข้อมือของ หยางเลี่ย และกดฝ่ามือของผู้ชายเบา ๆ กับหน้าท้องที่ยื่นออกมาของนาง

“ตอนนี้มีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องอีกแล้ว เขาบอกข้าว่าอยากฟังเรื่องของท่านพ่อกับท่านแม่ด้วย”

หัวใจของหยางเลี่ยละลาย และเขาอดไม่ได้ที่จะสัมผัสท้องของหยุนอี่ว์โหรวมากขึ้น ความรักของพ่อแบบนั้นกำลังจะเอ่อล้นในดวงตาของเขา

เมื่อเห็นว่าการล่อใจแบบนี้ได้ผล หยุนอี่ว์โหรวก็ยื่นมือไปที่คางของหยางเลี่ยอย่างหยิ่งผยอง

แก้มแดงระเรื่อและดวงตาของนางใสสะอาดราวกับกวาง "พี่เลี่ย โปรดบอกโหรวเอ๋อร์ อีกครั้งเถอะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนวันสิ้นปี"

“นอกจากนี้ เรื่องระหว่างพวกข้าสองคน โหรวเอ๋อร์ก็อยากฟังเช่นกัน”

ไม่มีชายใดที่จะสามารถต้านทานท่าทางตุ้งติ้งของนางได้

แน่นอนว่าหยางเลี่ยก็เสียสติของเขาภายใต้การล่อลวงที่อ่อนโยนแบบนี้

เขาขยับลูกกระเดือกของเขา มองไปที่คอเสื้อที่เปิดเล็กน้อยของหยุนอี่ว์โหรว และอดไม่ได้ที่จะคิดถึงวันเวลาเหล่านั้นที่พวกเขาสองคนคลุมเครืออยู่บนเตียง

เขายิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดกับหยุนอี่ว์โหรวว่า "ในคืนวันสิ้นปี ข้าเห็นฮองเฮาไปที่เรือนของฮ่องเต้ หลังจากที่ฮ่องเต้พานางเข้าไปในห้อง ทั้งสองก็อยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เป็นไปไม่ได้"

“แต่กลางดึก ฮองเฮาจากไปจริงๆ เพียงแต่ว่าตอนนั้นนางอยู่ในสภาพที่แย่มาก เสื้อผ้าของนางดูขาดๆ หายๆ และดูไม่มีเรี่ยวแรง”

“ข้ากล้าดีอย่างไรเข้าไปรบกวน ข้าได้แต่อยู่เงียบๆ ที่มุมปฏิบัติหน้าที่ แต่คืนนั้น เจ้าไม่เคยมีอะไรกับฮ่องเต้เลย”

ใบหน้าของหยุนอี่ว์โหรวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเย็นชา แต่นางยังคงแสร้งทำเป็นหยอกล้อ และตบหน้าอกของ หยางเลี่ย อย่างอ่อนช้อย "บ้าพี่เลี่ย มีความทรงจำที่ดีจริงๆ"

แน่นอนว่าเป็นแบบนี้ หนานหว่านเยียนเคยนอนกับกู้โม่หานจริง ๆ!

นางเกือบยกก้อนหินกระแทกเท้าตัวเอง!

น่ารังเกียจจริงๆ เด็กในท้องหนานหว่านเยียนกลับไม่ใช่เด็กชู้!

หยางเลี่ยรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย ยิ้มและเกาปลายจมูกของหยุนอี่ว์โหรว "แน่นอน เรื่องเหล่านี้คือเจ้าบอกข้าด้วยตัวเจ้าเอง ข้าจำได้ตลอดไป!"