ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 758

เจ้านายของนางผู้นี้  รู้สึกห่วงใยกังวลใจต่อบรรดาชนรุ่นเยาว์มาแล้วตลอดชีวิต

ความจริงสามารถเพลิดเพลินอย่างมีความสุขอยู่กับสมาชิกครอบครัวคนในบ้าน  แต่บัดนี้ล่วงเลยเข้าสู่วัยชราแล้ว  ยังคงสืบเนื่องเพราะเรื่องราวเหล่านี้  จนมิสามารถสงบจิตสบายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า  เมื่อนางเห็นเช่นนั้นแล้ว  ทำให้รู้สึกช่างเจ็บปวดใจอย่างยิ่งจริงๆ……

กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนได้เห็นลักษณะตื่นเต้นสะเทือนใจเช่นนี้ขององค์ไทเฮาแล้ว  ทั้งสองคนต่างล้วนสีหน้าหม่นหมอง  มิได้เอ่ยปากโต้แย้งคัดค้านอีกต่อไป

เมื่อตอนที่พวกเขาเป็นเด็กน้อย  ยังมิได้ปีกกล้าขาแข็งไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองนั้น  องค์ไทเฮาได้เสียสละตัวเองปกป้องพวกเขาไว้มากมายหลายครั้ง  นี่คือผู้อาวุโสที่เปี่ยมความเมตตากรุณารักใคร่เอ็นดูพวกเขาตลอดมา  พวกเขาทั้งหมดต่างล้วนจารึกอยู่ในความทรงจำเสมอมา

กู้โม่หานจ้องมองดูหยุนอี่ว์โหรว  ยังต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง  กลับถูกหนานหว่านเยียนกดมือวูบห้ามเอาไว้แล้ว

ปลายนิ้วเย็นเฉียบของหญิงสาวสัมผัสถูกผิวกายร้อนลวกของเขา  ทำให้เขาสะท้านไปทั้งตัวคราหนึ่ง  อดไม่ได้ที่จะมองไปทางหนานหว่านเยียน

หนานหว่านเยียนหาได้สนใจสายตาของกู้โม่หานไม่  นางจ้องมองดูเส้นผมหงอกสีดอกเลาขององค์ไทเฮา  “ในเมื่อเสด็จย่าก็ยังออกปากแล้ว  หม่อมฉันและองค์ฮ่องเต้  ก็มิมีเหตุผลที่จะขัดขวางแล้วเช่นกัน”

“วันนี้เห็นแก่หน้าของเสด็จย่า  เรื่องของหยุนอี่ว์โหรว  พวกหม่อมฉันสามารถมอบให้ท่านไปจัดการด้วยตัวเอง”

“หว่านเยียน!”  พลันสีหน้าของกู้โม่หานแปรเปลี่ยน  จ้องมองนางอย่างเหลือเชื่อพูดว่า  “ข้ามิต้องการให้เจ้าคับแค้นใจ”

ในอดีตเขาได้กระทำผิดต่อนางสร้างความคับแค้นใจให้มากเพียงพอแล้ว  เวลานี้เขามิต้องการให้นางได้รับความคับแค้นใจอีกแม้แต่เพียงน้อยนิด

เฟิงยางและคนอื่นๆ ที่ฟังอยู่ยิ่งขุ่นเคืองในความอยุติธรรม  ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยรู้สึกว่าช่างไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง

หนานหว่านเยียนสีหน้าเรียบเฉยมิแสดงออกถึงอารมณ์ใดๆ  “เพียงแค่ยืดเวลาออกไปให้ล่าช้าเท่านั้นเอง  มิได้ให้นางมีชีวิตอยู่ตลอดไป”

องค์ไทเฮาและหลี่หมัวมัวถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วคำหนึ่ง  องค์ไทเฮากุมมือของหนานหว่านเยียนเอาไว้  สีหน้ารักใคร่เอ็นดูทะนุถนอมและก็เจ็บปวดใจ  “ขออภัยต่อเจ้าด้วย  เยียนเอ๋อร์  ล้วนเป็นเพราะข้าที่ต้องขออภัยต่อเจ้า……”

ผลปรากฏว่าถึงช่วงสุดท้าย  นางยังคงได้แต่ให้หนานหว่านเยียนเป็นฝ่ายยอมอ่อนข้อถอยให้  ในท้ายที่สุดแล้วเป็นราชวงศ์ของพวกเขาที่ติดค้างหนานหว่านเยียน

ในที่สุดหินก้อนใหญ่ภายในใจของหยุนอี่ว์โหรวก็ตกลงสู่พื้นแล้ว  นางพิงอยู่ที่ด้านข้างแห่งหนึ่งอย่างสิ้นเรี่ยวแรง  มองดูควันเปลวเพลิงของศึกสงครามรอบนี้จางหายสลายไป

นี่เป็นความรู้สึกของการมีชีวิตใหม่หลังจากรอดพ้นภัยพิบัติหายนะเลยทีเดียว  นางยังคงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง

อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น  นางก็จะต้องเสียชีวิตแล้ว……

แต่ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าหนานหว่านเยียนจะรอมชอมยุติลงเพียงแค่นี้นั่นเอง  พลันหนานหว่านเยียนดึงมือกลับมาทันใด  แล้วจ้องมององค์ไทเฮาพูดว่า

“เสด็จย่า  หยุนอี่ว์โหรวนางก่อกรรมทำเข็ญมากมายนั้นเป็นความจริง  แม้ว่าพวกหม่อมฉันจะมอบนางให้ท่านจัดการ  ก็เพียงแค่เป็นการไว้ชีวิตนางไว้ก่อนเท่านั้น  รอจนกระทั่งนางคลอดบุตรแล้ว  สมควรมีการลงโทษทัณฑ์  มิอาจผ่อนผันแม้แต่น้อยนิด!”

“แต่ว่า  นางยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกนานหลายเดือนเช่นนี้  ก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนล่วงหน้าออกมาส่วนหนึ่งเช่นกัน”

หนานหว่านเยียนประนีประนอมเช่นนี้แล้ว  องค์ไทเฮาย่อมต้องเห็นแก่หน้านางอยู่แล้ว  จึงรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วพูดว่า  “เยียนเอ๋อร์  เจ้าพูดมาเถอะ  ขอเพียงเป็นสิ่งที่ข้าสามารถทำได้  เป็นเรื่องที่ไม่ทำร้ายลูกภายในท้องของนางแล้วละก็  ข้าล้วนสามารถรับปากเจ้า”

หยุนอี่ว์โหรวรู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกับหนามแหลมทิ่มตำแผ่นหลัง  หลั่งเหงื่อเย็นเยียบจนเปียกชุ่มตลอดทั้งตัวแล้ว  เริ่มรู้สึกจิตใจมิอาจสงบอย่างบอกบรรยายมิถูกชนิดหนึ่ง

หนานหว่านเยียนหันหน้ากลับมาจ้องมองหยุนอี่ว์โหรวเขม็ง  สายตาเย็นชาเฉยเมย  “ก็มิใช่เรื่องยากอันใดเช่นกัน  เพียงแค่นับจากบัดนี้เป็นต้นไป  ขอให้องค์ฮ่องเต้ทรงหย่าร้างกับหยุนอี่ว์โหรวคนผู้นี้  ต่อไปนี้นางมิใช่โหรวเฟยขององค์ฮ่องเต้อีกต่อไปแล้ว  และก็มิใช่พระชายารองภายในจวนอี้อ๋องอีกต่อไปแล้วเช่นกัน”

หยุนอี่ว์โหรวมิใช่ใส่ใจกังวลศักดิ์ฐานะของนางมากที่สุดหรอกหรือ  เหลือลูกน้อยภายในท้องเอาไว้  เกรงว่าก็เพื่อกลับมาผงาดยิ่งใหญ่ในตำแหน่งอีกครั้ง  และมุมานะต่อสู้ช่วงชิงให้ได้มาซึ่งตำแหน่งของฮองเฮากระมัง?

และในช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น  หยุนอี่ว์โหรวก็อาศัยศักดิ์ฐานะเป็นพระชายารองของกู้โม่หานนี่แหละไปก่อกรรมทำเข็ญสารพัด  ถ้าให้นางยังมีตำแหน่งฐานะอยู่บ้างเล็กน้อย  และพลังอำนาจส่วนหนึ่งแล้วละก็  ดอกบัวใจดำคนโหดเหี้ยมชั่วร้ายผู้นี้  จะมิสามารถอยู่นิ่งเฉยสงบเสงี่ยมตลอดกาล!