ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 782

คำถามของหยุนเหิงตรงเข้าประเด็น ทุกคนพลันแสดงสีหน้าตกตะลึง

โดยเฉพาะกาวผิง ที่โซเซทรุดตัวลงกับพื้น ชี้ไปหาหลีเต๋ออุทานว่า “เจ้า เจ้าเป็นสายลับที่แคว้นต้าเซี่ยส่งมาจริงๆ รึ!”

หลีเต๋อกัดฟันแน่น ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่กลับไม่ได้เอ่ยปากแก้ต่าง

สีหน้าเฟิงยางเย็นเฉียบ ก้าวไปข้างหน้าเตะหน้าอกหลีเต๋อ เค้นถามว่า “ถามเจ้าอยู่ รีบตอบมา!”

คนคนนี้ดูผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด เป็นไปได้มากที่กำลังจะสาดน้ำสกปรกใส่แคว้นต้าเซี่ย!

หลีเต๋อกระอักเลือดสดๆ ออกมา เขาเงยหน้าจ้องมองแม่ทัพใหญ่อย่างดุร้าย ทันใดนั้นใบหน้าก็บิดเบี้ยว ด้วยความเกลียดชังไม่รู้จบ “ถูกต้อง! ข้าคือคนของแคว้นต้าเซี่ย! ข้าคือราษฎร์ของแคว้นต้าเซี่ย!”

เมื่อพูดจบ คิ้วของหนานหว่านเยียนขดเป็นปมแน่น กำลังจะพูดอะไรออกไป ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นหอมจางๆ ดวงตานางพลันสั่นไหว...

ส่วนกู้โม่หานเลิกคิ้วขึ้น นัยน์ตาเฉียบคมดุจมีดทิ่มแทงหลีเต๋อ ดวงตาฉายเข้มแต่กลับไม่พูดอะไร

แม่ทัพใหญ่โกรธแทบกระอักเลือด เขากับหยุนเหิง คำรามด้วยความโกรธเช่นเดียวกัน “ต่อให้เจ้าเป็นคนจากแคว้นต้าเซี่ย แล้วเหตุใดต้องทำร้ายฮูหยินโดยไม่มีเหตุผลด้วย!”

หลีเต๋อกัดฟันแน่น ดวงตาขุ่นเคือง คลานโซเซขึ้นมาจากพื้น เขม็งตาใส่แม่ทัพใหญ่ “ทำไมงั้นรึ”

“หรือเจ้าลืมไปแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อน แคว้นซีเหย่ของพวกเจ้าทำลายล้างแคว้นต้าเซี่ยของพวกข้าอย่างไร! ที่ข้าอาศัยอยู่ในจวนของเจ้า ก็เพื่อการแก้แค้น เพื่อแก้แค้นให้พ่อแม่พี่น้องที่เสียชีวิตอย่างอนาถของข้า!”

“ปีนั้น ตอนแคว้นซีเหย่ของพวกเจ้าส่งกองทัพตีแคว้นต้าเซี่ย ทำไมไม่เคยคิดว่า พวกข้ามีความแค้นฝังลึกอะไรกับพวกเจ้ากันแน่”

“จนตอนนี้ข้ายังจำเรื่องในคืนนั้นได้ เปลวไฟลุกโชนเฉียดฟ้า ศพเกลื่อนทั่วทิศ มีเลือดและเสียงกรีดร้องอยู่ทุกหนทุกแห่ง ไม่ง่ายเลยที่ข้าจะหาคนในครอบครัวภายในกองศพ พวกเขาต้องตายตาไม่หลับ มันเป็นความผิดของพวกเจ้าทั้งหมด เป็นเพราะพวกเจ้า!”

อารมณ์ของหลีเต๋อพุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ดวงตาแดงฉาน ราวกับว่าต่อไป เขาจะกดแม่ทัพใหญ่ลงกับพื้นฆ่าให้ตายอย่างอำมหิต

หยุนเหิงคว้าคอเสื้อหลีเต๋อจากด้านหลังแล้วดึงเข้ามาทันที แม้เขาจะตกใจมากเช่นกัน แต่ท่านแม่เกิดเรื่องแล้ว เขาไม่อาจให้ท่านพ่อเป็นอะไรไปอีก

แม่ทัพใหญ่ตะลึงงันอยู่กับที่ มองหลีเต๋อด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ขยับริมฝีปาก แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย

ปีนั้น เรื่องที่เขาเข้าร่วมโจมตีแคว้นต้าเซี่ยจริง แต่เขาคาดไม่ถึงว่า เรื่องนี้จะนำภัยพิบัติมาสู่ตนเอง สักวันหนึ่ง