ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 795

“บัดนี้แวะพำนักอยู่ในศาลาพักม้า”

“เยียนเอ๋อร์ ไม่ว่ารักว่าเจ้ากับฝ่าบาทจะไม่ลงรอยอะไรกัน ก็ปล่อยผ่านไปสักระยะหนึ่งก่อนเถิด วันพรุ่งนี้คณะทูตของต้าเซี่ยเดินทางเข้าวังหลวงแล้ว เจ้ากับฮ่องเต้ต้องแสดงให้พวกเขาได้เห็นถึง พลังอำนาจและความน่าเกรงขามของราชวงศ์แคว้นซีเหย่เรา!”

คณะทูตแคว้นต้าเซี่ยมาถึงแล้วอย่างนั้นหรือ?!

หนานหว่านเยียนพลันเบิกตากว้างด้วยความตระหนกทันใด

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อใดกัน? ไหนท่านน้าบอกว่าติดต่อกันไม่ได้มิใช่หรือ เหตุใดบัดนี้แม้แต่คนในวังหลวงยังทราบว่าคณะทูตจากต้าเซี่ยมาถึงแล้ว ทว่ากลับกันท่านน้ามิได้รับข่าวความคืบหน้าแม้แต่น้อย?

“เยียนเอ๋อร์?” ไทฮองไทเฮาเห็นหนานหว่านเยียนกำลังใจลอย ก็ส่งเสียงเรียกนางเบา ๆ

หนานหว่านเยียนดึงสติกลับมาทันใด เพิ่งรู้สึกตัวว่าตนเองตอบสนองโจ่งแจ้งเกินไป ก็รีบผุดรอยยิ้มอันอ่อนโยนและอบอุ่นขึ้น “เข้าใจแล้วเพคะ วันพรุ่งนี้ข้าจะจัดการทุกสิ่งให้เพียบพร้อม เสด็จย่าอย่าได้กังวลใจเลย”

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น วันหนึ่งคณะทูตจากต้าเซี่ยก็ต้องมาถึง!

หวังว่าตอนที่กู้โม่หานทราบฐานะที่แท้จริงของนางแล้ว จะไม่ตระหนกตกใจแล้วกัน

และนางเอง ท้ายที่สุดก็ต้องจากที่แห่งนี้ไปเช่นเดียวกัน…

กู้โม่หานและเสิ่นอี่ว์มาถึงห้องทรงพระอักษรแล้ว

กู้โม่หานวันนี้นับว่าอารมณ์ดีนัก เดินตรงไปนั่งข้างโต๊ะทันที นิ้วเรียวยาวเคาะหน้าโต๊ะเบาๆ ยกปลายคางขึ้นแทนคำพูดบอกเสิ่นอี่ว์ “เรื่องใด ว่ามา”

เสิ่นอี่ว์เอ่ยทันใด “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมได้รับข่าวมา ความว่าคณะทูตแคว้นต้าเซี่ยบัดนี้เดินทางมาถึงศาลาพักม้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“เดิมพวกเขาต้องการเข้าวัง แต่เพราะวันนี้ท่านมิได้ประทับอยู่ที่วังหลวง กระหม่อมจึงส่งคนไปแจ้งให้พวกเขารับทราบแล้ว พรุ่งนี้เช้า จะไปรับพวกเขาเข้าวังหลวงอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ”

เสิ่นอี่ว์ถวายรายงานด้วยสีหน้าราบเรียบ ทว่าในใจกลับประหม่าอยู่เล็กน้อย

ว่ากันว่าคนที่ถูกส่งไปพบคณะทูตวันนี้ ไม่เห็นท่านผู้นั้นนำหน้า ท่าทางลึกลับยิ่งนัก ทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย

คณะทูตแคว้นต้าเซี่ยมาถึงแล้วอย่างนั้นหรือ?

กู้โม่หานเลิกคิ้วเล็กน้อย นัยน์ตาสวยงามที่ดำขลับดุจหมึกฮุยโม่ ฉายประกายประหลาดใจขึ้นมาแวบหนึ่ง

เขาหวนคิดถึงทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในจวนแม่ทัพวันนี้ ก่อนนัยน์ตาจะหรี่ลงเล็กน้อย จังหวะที่ปลายนิ้วเคาะหน้าโต๊ะพลันกระชั้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้น กู้โม่หานเอ่ยขึ้นประโยคหนึ่งด้วยเสียงเรียบ “ข้าทราบแล้ว เจ้าจงไปสั่งให้คนเตรียมความพร้อมให้ดี นี่เป็นเป็นครั้งแรกที่แคว้นต้าเซี่ยส่งคณะทูตมาเยือนแคว้นซีเหย่ จะสะเพร่าไม่ได้เด็ดขาด”

เสิ่นอี่ว์ผงกศีรษะด้วยความนอบน้อม “กระหม่อมเข้าใจแล้ว พ่ะย่ะค่ะ!”

เขาเพิ่งคิดว่าจะออกไป กลับเห็นกู้โม่หานกำลังจมดิ่งในห้วงความคิด คล้ายว่ายังมีบางอย่างที่พูดไม่หมด เขาจึงเอ่ยปากถามไปประโยคหนึ่ง “ฝ่าบาท ยังมีเรื่องใดประสงค์รับสั่งหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

กู้โม่หานคิดถึงบรรดาสาวใช้และบ่าวรับใช้กลุ่มนั้นที่หอย่างหมิงวันนี้ ก็เอ่ยถามขึ้นคล้ายมีความคิดบางอย่าง

“คราแรกที่เจ้าไปสืบเรื่องโม่หวิ่นหมิง ได้ทราบหรือไม่ว่าเบื้องหลังฐานะของเขามีสิ่งใดผิดปกติ?”

พวกคนที่หอน้ำชากลุ่มนั้นดูมิใช่คนธรรมดา แต่ละคนมีวิทยายุทธชั้นสูง หากเป็นสามัญชนทั่วไปไม่มีทางเรียกใช้คนกลุ่มนี้ได้โดยเด็ดขาด หากจะบอกว่าเบื้องหลังโม่หวิ่นหมิงผู้นั้นไร้อิทธิพลอำนาจ หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรเขาก็ไม่มีวันเชื่อ

เสิ่นอี่ว์กลับมองกู้โม่หานอย่างประหลาดใจ

“ฝ่าบาท ตอนแรกกระหม่อมทำหน้าที่ตามพระบัญชาของท่านทุกประการ สืบเรื่องท่านน้าและพระมารดาผู้ให้กำเนิดฮองเฮาเหนียงเหนียงแล้วพ่ะย่ะค่ะ ก็พบเพียงว่าพระมารดาของฮองเฮาเหนียงเหนียงเป็นเศรษฐีคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่มาถึงแคว้นซีเหย่ใหม่ ๆ ก็สร้างแรงสั่นสะเทือนให้คนมาสนใจไม่น้อย ส่วนท่านปู่หมิงคนนั้น ก็พบว่าอยู่ด้วยกันกับพระมารดาของฮองเฮาเหนียงเหนียงที่เมืองหลวงนี้พ่ะย่ะค่ะ ตอนนั้นเขายังอายุน้อยมาก มิได้มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ เป็นน้องชายบุญธรรมที่เรียบร้อยเชื่อฟังคนหนึ่งเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

เรื่องเหล่านี้ ฝ่าบาทก็ทราบตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ วันนี้เหตุใดอยู่ดีๆ ถึงได้ถามขึ้นมาอีก?

หรือฝ่าบาทจะเห็นบางสิ่งไม่ชอบมาพากลแล้ว?

“ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ…” กู้โม่หานหลุบตาลง พึมพำประโยคนี้ออกมาด้วยเสียงเบาหวิว ทว่าสายตากลับดุดันน่าเกรงขามไร้ความอ่อนโยน

“เจ้าจงสั่งคนไปจับตาดู ‘หอย่างหมิง’ ในเมืองหลวงไว้ ไม่ว่ามีสิ่งใดผิดไปจากปกติ จงเร่งกลับมารายงานข้าทันใด”

“และทุกคนที่เข้าออกภายในนั้น จงเพิ่มกำลังตรวจสอบและเฝ้าจับตาดูอย่างเข้มงวด”

ไม่ทราบว่าเหตุใด นับแต่ออกจากหอย่างหมิงมาวันนี้ ในใจเขามีความรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงบางอย่างอยู่ตลอด

บางทีสั่งให้คนเฝ้าจับตาดูไว้สักหน่อย อาจจะพอทำให้จิตใจสงบลงได้บ้าง

เสิ่นอี่ว์เห็นสีหน้าของเขาเคร่งขรึมน่าเกรงขาม ก็สนองพระบัญชาด้วยความเคร่งขรึมเช่นกัน “กระหม่อมรับทราบขอรับ จะส่งคนไปเฝ้าจับตาดูเดี๋ยวนี้ ขอฝ่าบาทโปรดวางใจ!”