ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 804

“จวิ้นจู่ของพวกกระหม่อม ก็คือพระชายารองหยุนที่คอยอยู่เคียงข้างท่านเหมือนเงาตามตัวท่าน โหรวเฟยเหนียงเหนียงในปัจจุบัน--หยุนอี่ว์โหรว!”

“จวิ้นจู่ไม่เพียงเป็นแค่จวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ย และยังเป็นจักรพรรดินีของแคว้นต้าเซี่ยในอนาคดอีกด้วย! เพราะฉะนั้นขอร้องฮ่องเต้คืนจวิ้นจู่กลับมาให้พวกกระหม่อมพากลับไปแคว้นต้าเซี่ย!”

เมื่อพ่อบ้านกาวได้เริ่มขึ้น ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยเหล่านั้นต่างคุกเข่าลงมา ดูต่ำต้อยมาก แต่น้ำเสียงคือดื้อรั้นกว่าปกติ “ขอฮ่องเต้คืนจวิ้นจู่กลับมา! คืนจักรพรรดินีของแคว้นต้าเซี่ยกลับมา!”

อะไรนะ?!

หยุนอี่ว์โหรวเป็นจวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ยเหรอ?!

เหล่าขุนนางตื่นตระหนกตกใจมาก มองพ่อบ้านกาวด้วยสีหน้างงงัน ไม่ทันตอบสนองอะไรเลย

กู้โม่เฟิงสะดุ้งเลย ส่วนเสด็จไทเฮาก็ตกใจไม่ไหวจนจับราวจับเก้าอี้ไว้อย่างแน่นเช่นกัน

ถ้าหยุนอี่ว์โหรวเป็นจวิ้นจู่แห่งแคว้นต้าเซี่ย เรื่องมันก็แย่แล้วจริงๆ!

“เป็นไปได้ไงอ่า?!” หนานหว่านเยียนตกเนื้อตกใจสุดๆ จนเกือบจะนั่งไม่ได้แล้ว สายตาอันกวดขันที่นางมองพ่อบ้านกาวเขียนเต็มไปด้วยไม่น่าเชื่อในดวงตา

พ่อบ้านกาวกำลังพูดมั่วอะไรอยู่เนี่ย จะเป็นหยุนอี่ว์โหรวได้ยัง?!

แต่เสียงตกใจและเสียงเจี๊ยวจ้าวฝูงชนดังอยู่ข้างหู ไม่นานก็ได้ดึงหนานหว่านเยียนกลับมาโลกความเป็นจริง บังคับให้นางต้องใจเย็น

ตอนนี้เรื่องได้ถึงขั้นเกี่ยวข้องกับแคว้นแล้ว นางห้ามทำตามใจตัวเอง และตอนนี้นางก็คิดออกแล้วว่าทำไมในเมื่อก่อนพ่อบ้านกาวถึงคอยปกป้องหยุนอี่ว์โหรวทุกๆ เรื่อง มากกว่านั้นยังยอมเสียสละชีวิตให้ได้

ความจริงแล้วคือเขาเข้าใจผิดคนมาโดยตลอด! ส่วนครั้งนี้ที่มาปฏิบัติภารกิจทางการทูตในแคว้นซีเหย่ พ่อบ้านกาวต้องไม่ได้ปรึกษากับพี่ชายและมาโดยตัดสินใจเองแน่เลย!

แล้วยังปล่อยไก่จนกลายเป็นสถานการณ์อย่างตอนนี้อีกด้วย!

ในใจรู้สึกโมโหและกระสับกระส่าย สายตาของหนานหว่านเยียนราวกับคบเพลิง เปิดปากซักถามพ่อบ้านกาวว่า “ราชทูตกาว เจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าหยุนอี่ว์โหรวก็คือจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย?”

“แค่คำพูดฝ่ายเดียวเจ้าก็อยากให้พวกข้าให้คนไปเหรอ?”