ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 807

พ่อบ้านกาวคุกเข่าลงคำนับอย่างรุนแรง “เห็นว่าจวิ้นจู่ปลอดภัย ในจิตใจของข้าน้อย ก็ซาบซึ้งเป็นที่สุด!”

อะไร?

จวิ้นจู่? !

หยุนอี่ว์โหรวงงงัน มองทูตแคว้นต้าเซี่ยที่ปกป้องนางไว้ดั่งดาวล้อมเดือนที่อยู่รอบๆ เปิดปากขึ้นอย่างอดไม่ได้ “คิดไม่ถึงเลยว่าข้าจะเป็นจวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ย?”

หยุนอี่ว์โหรวก็ไม่ใช่คนโง่ แค่ชั่วครู่เดียวก็พอจะเข้าใจได้โดยประมาณแล้ว มิน่าล่ะพ่อบ้านกาวถึงได้เริ่มปกป้องนางมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งกว่านั้นเพื่อนางแล้ว ก็ยังสามารถอุทิศชีวิตไปบุกน้ำลุยได้อีก ที่แท้ ฐานะตัวตนของนางก็ไม่ธรรมดา.......

พ่อบ้านกาวพยักหน้าอย่างหนักแน่น “พ่ะย่ะค่ะ จวิ้นจู่ พระองค์ก็คือจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ยของพวกข้า ข้าจำไม่ผิดแน่!”

หนานหว่านเยียนมองดูทูตแคว้นต้าเซี่ยที่คุกเข่าทำความเคารพหยุนอี่ว์โหรวเหล่านั้น ดวงตากลัดกลุ้มเย็นชา

เหตุการณ์นี้ในตอนนี้ ก็เป็นปมที่แก้ได้ยากจริงๆ และนางก็รู้สึกเกลียดแค้นในจิตใจมากยิ่งขึ้น คิดไม่ถึงว่าหยุนอี่ว์โหรวจะเข้ามาแทนที่นางอย่างผ่าเผย สุนัขเปลี่ยนนิสัยกินอึไม่ได้จริงๆ!

ดี งั้นนางก็อยากจะดูเหมือนกัน ว่าต่อหน้านาง หยุนอี่ว์โหรวจะเข้ามาแทนที่นางอย่างราบรื่นเป็นขั้นเป็นตอนได้ยังไง!

กู้โม่หานเอียงหน้ามองหนานหว่านเยียนแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของนางดูไม่ดีเล็กน้อย ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

เวลานี้ ไทเฮาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หยุนอี่ว์โหรว วันนี้ทูตของแคว้นต้าเซี่ยมา บอกว่าเจ้าเป็นจวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ย ในมือมีสิ่งของยืนยันของแคว้นต้าเซี่ยอยู่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าคืออะไร?”

หากว่าหยุนอี่ว์โหรวเอาออกมาไม่ได้ เรื่องนี้ก็จะมีบทสรุปได้แล้ว

กล่าวตามความจริง นางไม่ได้เชื่อมากว่าในมือของหยุนอี่ว์โหรว จะมีสิ่งของที่เรียกว่าสิ่งของยืนยันจริงๆ

หยุนอี่ว์โหรวตะลึงงันเล็กน้อย มองไปทางพ่อบ้านกาวแวบหนึ่งด้วยสัญชาตญาณ

พ่อบ้านกาวรีบกล่าวเตือนด้วยเสียงทุ้มต่ำทันที “จวิ้นจู่ไม่ต้องกังวล เพียงแค่เอาสิ่งของที่ข้าน้อยให้ท่านรักษาไว้ให้ดีออกมาก็พอแล้ว”

สิ้นสุดคำพูด หยุนอี่ว์โหรวก็ตอบสนองได้ทันควัน นำหยกห้อยเอวที่นางพกติดตัวไว้ตลอดออกมาจากหน้าอก ชูขึ้นสูงต่อหน้าทุกคน “สิ่งนี้หรือ?”

ทันทีที่หยกแดงออกมา แววตาของทูตแคว้นต้าเซี่ยล้วนเปล่งประกายแล้ว มีคนรีบเอ่ยขึ้นว่า “นี่เป็นหยกซื่อหลินที่มีแค่ราชวงศ์แคว้นต้าเซี่ยเท่านั้นนี่!”

“หยกซื่อหลินไม่สืบทอดให้คนภายนอก เป็นจริงดังคาด โหรวเฟยก็คือจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ยของพวกข้า!”

กู้โม่เฟิงและไทเฮาล้วนตะลึงไปแล้ว ราวกับคิดไม่ถึงหยกห้อยเอวนี้จะเป็นสิ่งของยืนยันของแคว้นต้าเซี่ยจริงๆ

แต่กู้โม่เฟิงกลับหรี่ตาลงเล็กน้อย มักจะรู้สึกว่าหยกห้อยเอวชิ้นนี้มีความคุ้นเคยอยู่เสมอ เคยเห็นที่ไหนมาก่อนกันแน่นะ......

เมื่อกู้โม่หานได้เห็นหยกแดงชิ้นนั้นในมือของหยุนอี่ว์โหรว สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที ในดวงตาสีเข้มดั่งหมึกเต็มไปด้วยความเย็นชา