ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 851

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้น ม่านตาของโม่เหยียนก็หม่นหมองลงทันใด กำนิ้วมือเรียวยาวจนแน่นอย่างกะทันหัน ภายใต้ดวงตาเย็นชาลึกล้ำไร้ขอบเขตนั้น คล้ายดั่งเร้นซ่อนอารมณ์พลุ่งพล่านปั่นป่วนนับไม่ถ้วนเอาไว้ “ข้าน้อยเคยได้ยินมาก่อน”

“ตอนนั้นท่านยังเป็นฮองเฮาเหนียงเหนียงของแคว้นซีเหย่ ทว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในพระราชวังของแคว้นซีเหย่ ท่านอ๋องจึงรับตัวท่านกลับมายังแคว้นต้าเซี่ย พร้อมกับยังมีเสี่ยวจวิ้นจู่สองพระองค์ก็รับกลับมาด้วยเช่นกัน”

เรื่องนี้กล่าวได้ว่าเป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปแล้ว ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาพูดออกมา ก็จะไม่ชักนำให้เกิดความสงสัยขึ้นมาเช่นกัน

“มิผิด ทว่าในตอนนั้นบนเส้นทางระหว่างทางขากลับ ข้าและพี่รองได้พบกับพวกโจรภูเขากลุ่มหนึ่ง” สองตาของหนานหว่านเยียนเปล่งประกายเย็นเยียบจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง กล่าวเสียงทุ้มต่ำว่า “สิ่งที่ข้าต้องการให้เจ้ากระทำเรื่องที่หนึ่ง ก็คือตรวจสอบชายคนหนึ่งที่ชื่อว่ากาวม่านหย่วน!”

“เขาคือโจรผู้ร้ายขบถต่อบ้านเมืองของแคว้นต้าเซี่ย มีโทษฐานความผิดอย่างมหันต์ช่างใหญ่หลวงยิ่งนัก เดิมสมควรจะกลับไปรับการพิจารณาโทษจากเสด็จป้าที่แคว้นต้าเซี่ย แต่สืบเนื่องจากพวกโจรภูเขาโจมตีก่อกวนขึ้นมาระหว่างทาง พี่รองจึงได้ระดมจำนวนยอดฝีมือทั้งหมดล้วนให้มาปกป้องคุ้มครองข้า กลับประจวบเหมาะทำให้กาวม่านหย่วนฉวยโอกาสหลบหนีไปได้ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย”

โจรภูเขาเหล่านั้นทักษะยุทธ์สูงส่งฝีมือสูงล้ำ หาได้เหมือนกับคนที่มารับตัวพ่อบ้านกาวไม่ อีกทั้งรู้สึกพุ่งเป้ามุ่งหน้ามาหานาง สมควรเป็นคนของกองกำลังกลุ่มอำนาจที่สาม และก็ต้องการกำจัดนางเช่นกันแล้วฉวยโอกาสก่อกวนสร้างสถานการณ์ขึ้น แต่ว่านางไม่มีหลักฐานพิสูจน์ยืนยัน……

นางเหลียวหน้ากลับมามองโม่เหยียน หยิบรายละเอียดข้อมูลปึกหนึ่งมาจากโต๊ะมอบให้เขาพลิกอ่านดู “นี่คือข้อมูลของกาวม่านหย่วนผู้นั้น ข้าต้องการให้เจ้าทำทุกวิถีทางไม่ว่าจ่ายค่าตอบแทนสูงมากแค่ไหน ก็จะต้องจับตัวเขากลับมาให้ได้!”

ก่อนหน้านี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้นขึ้นมาแล้ว นางประสบกับการพังทลายลงรอบหนึ่ง ไม่สามารถขบคิดไตร่ตรองอย่างสงบ

แต่นางกลับมาถึงแคว้นต้าเซี่ยแล้ว ทุกครั้งที่นึกถึงสภาพการเสียชีวิตของท่านน้า ก็รู้สึกว่าการลอบสังหารภายในพระราชวังครั้งนั้นผิดปกติวิสัย ตอนเริ่มแรกคนเหล่านั้นพุ่งเป้ามาที่นางนั่นเอง แต่เมื่อเห็นท่านน้าคอยปกป้องคุ้มครองนางอย่างสุดชีวิตเช่นนั้น จึงได้เกิดความคิดสังหารท่านน้าขึ้นมาแล้ว

ประการที่สอง หยุนเหิงก็พูดแล้วเช่นกันว่า มือสังหารกลุ่มนั้นคุ้นเคยกับภายในพระราชวังเป็นอย่างยิ่ง ถ้ามิใช่อาศัยอยู่ภายในพระราชวัง หรือเป็นคนที่เข้าออกภายในพระราชวังบ่อยครั้งแล้วละก็ มิสามารถกระทำได้ถึงจุดนี้อย่างเด็ดขาด

ด้วยเหตุนี้ นางคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับการลอบโจมตีของวันนั้น ล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องกับหยุนอี่ว์โหรวและพ่อบ้านกาว สองคนนี้เกลียดชังนางมากถึงเพียงนั้น อีกทั้งพัวพันเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ จึงเป็นผู้ที่น่าสงสัยอย่างใหญ่หลวง!

สาเหตุที่นางจะต้องจับตัวพ่อบ้านกาวให้ได้นั้น ไม่ว่าจะเพื่อตัวเองหรือว่าท่านน้า ล้วนเป็นการแก้แค้นอันยิ่งใหญ่ทั้งสิ้น!

โม่เหยียนรับเอาข้อมูลแล้วพลิกอ่านดูอย่างละเอียดขึ้นมา อารมณ์ที่อยู่ภายใต้สายตาสลัวคลุมเครือไม่กระจ่างนัก