ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 850

“ท่านคือคนที่ข้าเลือกเอง ฮิฮิ!”

“เหลวไหล!” เกี๊ยวน้อยถอนหายใจแรงอย่างดูถูก คว้าแขนเสื้อของเย่เชียนเฟิงไว้ “ท่านอาเชียนเฟิงต่างหากที่ดีที่สุด!”

เมื่อเห็นเกี๊ยวน้อยสนิทสนมกับชายอีกคนมาก โม่เหยียนก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเย่เชียนเฟิง เมื่อครู่เขาให้ความสนใจกับเฉิงซูหย่วนเท่านั้น แต่ไม่ได้ตั้งใจพิจารณาเย่เชียนเฟิงมากนัก

เขาแต่งกายด้วยชุดสีขาวอันสูงส่งและลึกลับ รูปร่างใหญ่โตและสง่างามไม่ต่างจากเขา คิ้วเรียวยาวเหมือนดาบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสุขุมนุ่มลึก จมูกโด่งเหมือนยอดเขา หน้าตาหล่อเหลา

ที่เอวของเย่เชียนเฟิง มีขลุ่ยไม้ไผ่สีดำแขวนไว้ ฝีมือละเอียดอ่อน สง่างามสมกับเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ อยู่อย่างสันโดษและเป็นอิสระ คล้ายกับอุปนิสัยของโม่หวิ่นหมิงอย่างบอกไม่ถูก

คิ้วของโม่เหยียนขมวดแน่น แววตาซับซ้อน

เย่เชียนเฟิงยังจ้องตรงไปที่ดวงตาดำขลับเฉยชาของโม่เหยียน แต่ยังคงนิ่งเงียบไม่พูดจาก

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ลู่อู๋เจียงก็มองไปทางหนานหว่านเยียนด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน “น้องหญิง ท่านน้าบอกว่าเจ้าต้องเลือกสนมชายหนึ่งคนเพื่อเข้าหอในคืนนี้ พี่คิดว่า จัดให้เชียนเฟิงดีกว่า เจ้าว่าเป็นไง?”

เข้าหอ?!

ม่านตาของโม่เหยียนสั่นสะท้าน ความสนใจของเย่เชียนเฟิงถูกพรากไป ทันใดนั้นก็มองไปทางหนานหว่านเยียน ลูกกระเดือกขยับเขยื้อน แม้ว่าหัวใจจะเต้นแรงแทบตาย แต่ใบหน้ายังคงแข็งแกร่งและสงบนิ่ง

เฉิงซูหย่วนลุกพรวดขึ้นยืนทันที “หมินเฉิงอ๋อง เชียนเฟิงมีนิสัยน่าเบื่อ พูดไม่เก่ง เรื่องสำคัญอย่างเข้าหอ ถ้าหากไร้รสนิยม มันคงน่าเบื่อมาก”

“งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน ให้ซูหย่วนตามไปด้วย สามคนไปด้วยกัน ซูหย่วนมีหน้าที่ทำให้องค์หญิงมีความสุข ดีไหม?”

เขายอมเทหมดหน้าตัก เขาสู้เย่เชียนเฟิงไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถปล่อยโอกาสให้คนอื่นโดยเปล่าประโยชน์

แม้ว่าคนอื่นจะมองว่าเขาไร้ยางอายก็ไม่เป็นไร อันที่จริงเขาก็ต้องการเป็นสามีของหนานหว่านเยียน เป็นคนข้างกายนางที่มีสิทธิ์เหนือใคร!

หนานหว่านเยียนยังไม่ทันตอบ ข้อนิ้วของโม่เหยียนก็กำแน่นพร้อมกับเสียงลั่นกร๊อบๆ ความอยากฆ่าคนพลุ่งพล่านขึ้นมา

แต่เขาก็อดทน นางอาจจะไม่ตอบตกลงก็ได้

ไม่ ด้วยนิสัยของนางจะไม่มีทางตอบตกลง! นางเคยบอกว่า ชั่วชีวิตนี้นางจะยอมอยู่กับผู้ชายเพียงคนเดียว อยู่กันสองคนไปตลอดชีวิต!

ขณะที่เขากำลังคิดๆ อยู่นั้น หนานหว่านเยียนก็พูดขึ้นโดยไม่ลังเล “เอาล่ะ ทำตามที่เสด็จพี่บอก”

หนานหว่านเยียนเข้าใจนิสัยใจคอของเย่เชียนเฟิง สื่อสารได้ดี สามารถพัฒนาขึ้นได้ด้วยการแสดงแต่ละครั้ง

จากนั้นนางก็มองไปที่เฉิงซูหย่วน “คุณชายเฉิง เรื่องแบบนี้ทำกันสองคนก็พอ ถ้าสามคน มันจะกลายเป็นเรื่องตลก ไว้คราวหน้าแล้วกัน”

เฉิงซูหย่วนทั้งโกรธและอิจฉา เขากัดแขนเสื้อมองหนานหว่านเยียนปฏิเสธเขาตาปริบๆ ดวงตาแดงก่ำด้วยความไม่เต็มใจ

“ขอรับ องค์หญิง”

โม่เหยียนมองไปที่หนานหว่านเยียนด้วยความประหลาดใจ ความหึงหวงและความโกรธพุ่งทะยานสูงขึ้นในหัวใจ นางจะเข้าร่วมห้องหอกับคนอื่นจริงหรือ? นางทำได้อย่างไร…

เย่เชียนเฟิงก็มองไปที่หนานหว่านเยียนอย่างไม่เชื่อสายตา จากนั้นก็ยิ้มและโค้งคำนับ “ข้าน้อยจะดูแลองค์หญิงให้ดีที่สุด”

สีหน้าน่าวน่าวเต็มไปด้วยความคาดหวัง ดวงตากลมโตเปี่ยมไปด้วยความสุขและความตื่นเต้น

เขาไม่เข้าใจว่าเข้าหอคืออะไร แต่เขาอยากจะบอกเรื่องนี้กับพี่ชายโดยเร็วที่สุด ตอนนี้พวกเขามีพ่อสิบคนแล้ว และคืนนี้ ท่านแม่จะอยู่กับพ่อใหญ่!

หนานหว่านเยียนพยักหน้าให้เย่เชียนเฟิง จากนั้นก็มองไปทางหนวนหน่วน “แม่ยังมีเรื่องที่ต้องทำ เจ้าโปรดกลับไปที่ตำหนักบรรทมก่อน ไม่ต้องวุ่นวายแล้ว ว่าไง?”