ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 938

ไม่มีใครรู้ความเคลื่อนไหวของเฉิงซูหย่วน และในช่วงงานฉลองวันพระราชสมภพของจักรพรรดินี นอกจากเหตุการณ์ในวันแรกที่ริมสระบัว ทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่น

บรรดาขุนนางเริ่มทยอยกลับไปยังที่ดินศักดินา มีเพียงกงแจ๋ลั่วฉู่ที่ไม่เคยมีความคิดที่จะไป

ตั้งแต่งานฉลองวันพระราชสมภพของจักรพรรดินี กู้โม่หานสัญญาว่าจะคืนเมืองจินหลิงและเมืองหลานหลิงให้แคว้นต้าเซี่ย เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ รู้สึกว่ากู้โม่หานและหนานหว่านเยียนจะกลับมาพบกันอีกครั้ง

ถ้าไม่อย่างนั้น กู้โม่หานจะมอบดินแดนทางยุทธศาสตร์ที่สำคัญเช่นนี้ให้กับ แคว้นต้าเซี่ยโดยไม่ลังเลได้อย่างไร?

ต้องเป็นเพราะเขายังไม่ตัดใจจากหนานหว่านเยียน และจักรพรรดินีก็ปฏิเสธอย่างเปิดเผย แต่หนานหว่านเยียนยังไม่ได้แสดงออกด้วยตัวเอง ไม่มีใครรู้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันหรือไม่

ท้ายที่สุดหนานหว่านเยียนไม่เพียงเป็นรัชทายาทแห่งแคว้นต้าเซี่ยเท่านั้น แต่ยังเป็นฮองเฮาแห่งแคว้นซีเหย่อีกด้วย หากทั้งแคว้นต้าเซี่ยและแคว้นซีเหย่มีอำนาจของนาง เขาและขุนนางหลายคนก็จะไม่มีอำนาจทางทหารอีกต่อไป เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับอำนาจของทั้งสองแคว้น นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ?!

นัยน์ตาของกงแจ๋ลั่วฉู่ฉายเจตนาฆ่า ถ้าทำอย่างเปิดเผยไม่ได้ก็จะทำแบบลับๆ หนานหว่านเยียน อย่างไรก็ต้องถูกกำจัด…

ภายในวังไม่วุ่นวายแล้ว หนานหว่านเยียนก็ย้ายกลับไปที่จวนองค์หญิงของตนชั่วคราว

วันนี้รับประทานอาหารเช้าแล้ว หนานหว่านเยียนก็เตรียมตัวออกไปเข้าเฝ้า โม่เหยียนตามหลังนางไป

ตอนนี้เขาเป็นแม่ทัพติ้งหย่วนแล้ว ตามปกติก็ควรจะเข้าเฝ้า แต่ก็ไม่ควรไปกับหนานหว่านเยียน

เป็นเพราะเย่เชียนเฟิงอยู่ในเรือนยังไม่กลับมา โม่เหยียนจึงมีโอกาสแทนตำแหน่งเย่เชียนเฟิง คุ้มครองหนานหว่านเยียนไปเข้าเฝ้า

ทั้งสองมาถึงประตูทางเข้า นอกจวนองค์หญิง ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างมองด้วยความอิจฉาและประหลาดใจ

ผู้หญิงหลายคนประหลาดใจกับความหล่อเหลาทรงเสน่ห์ของโม่เหยียน บุรุษในชุดคลุมสีดำ มัดผมสวมเพียงมงกุฎหยกง่ายๆ ไม่มีเครื่องประดับใดๆ ก็ดูสง่างามอย่างเหลือล้นแล้ว

เขาเข้ามาช่วยหนานหว่านเยียนยกผ้าม่านรถ แล้วยื่นมือให้นางคอยจับประคอง “องค์หญิงระวังด้วย”

แค่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ก็จับใจสาวๆ นับพันนับหมื่นคนได้แล้ว

มีแม่นางน้อยหลายคนอดกล่าวชื่นชมไม่ได้ “แม่ทัพติ้งหย่วนผู้นี้สุภาพมีกาลเทศะจริงๆ ดูเหมือนจะไม่ได้มาจากตระกูลเล็กๆ เลย”

“เขายังดูดีและหล่อเหลา ข้าเห็นว่า เหมาะสมเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับองค์หญิงหมิงหวงของพวกข้า ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ทำให้ผู้ชายหลายคนดูต่ำต้อยไปเลย!”

หนานหว่านเยียนไม่สนใจคำซุบซิบของคนอื่น แต่เมื่อเห็นโม่เหยียนเริ่มเคลื่อนไหว นางก็ขมวดคิ้วอย่างเงียบๆ แต่ก็ยังคงร่วมมือกับโม่เหยียน คอยประคองแขนของเขาเพื่อก้าวขึ้นไปบนรถม้า

สีหน้าของโม่เหยียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง คำชื่นชมยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เขาเม้มริมฝีปากบาง แล้วปล่อยผ้าม่านรถลง “ออกเดินทาง”

จากนั้น โม่เหยียนก็ขึ้นขี่หลังม้านำขบวน ดึงหัวม้าด้วยบังเหียนในมืออย่างชำนาญ “ไป!”

รถม้าเริ่มแล่นไปตามถนน โดยมีเหล่าองครักษ์ที่จัดไว้อย่างเรียบร้อยเดินตามหลัง

เดิมทีทุกอย่างปกติดี แต่เมื่อผ่านตรอกที่พลุกพล่าน ทันใดนั้นก็มีคนชุดดำสวมหน้ากากปรากฏตัวขึ้นหลายคน ในมือมีคันธนู เข้าห้อมล้อมรถม้าของหนานหว่านเยียน แล้วยิงธนูไปทางด้านข้างของหนานหว่านเยียน!

“องค์หญิงระวัง มีผู้ลอบทำร้าย!” สีหน้าของ โม่เหยียนเคร่งขรึมลงในทันใด เจตนาฆ่าฉายแววในดวงตาดำขลับ ชักดาบออกมาเพื่อสกัดกั้นลูกธนู!

“คุ้มกัน!”

“ขอรับ!” เหล่าองครักษ์ยังชักดาบออกมาพร้อมกันเพื่อป้องกันข้าศึก ระหว่างทางเต็มไปด้วยคนเดินถนน เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจกลัววิ่งหนีอลหม่านทันที