ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 975

หยุนเหิงถูกด่าจนพูดไม่ออก เมื่อสบเข้ากับดวงตาดำเข้มของโม่เหยียนที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ก็รู้สึกว่าร่างกายเหมือนถูกแช่แข็ง

“เป็นข้าน้อยล่วงล้ำ โปรดยกโทษให้ข้าด้วยฮ่องเต้”

โม่เหยียนไม่ได้ส่งเสียง หยุนเหิงก็รู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมาก จึงกัดฟันและพูดด้วยความเคารพว่า "ข้าน้อยจะไปที่เมืองหลวงเพื่อรับคนก่อน แล้วจะมารายงานให้ท่านทราบ "

“อืม”โม่เหยียนเชิดคางขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เขาถอยไป หยุนเหิงมองไปที่โม่เหยียนด้วยสายตาที่ซับซ้อนและหันหลังจากไป

ในห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้งหลังจากที่หยุนเหิงจากไปแล้ว โม่เหยียนหยิบขวดยาออกมาจากกล่องยา และปลดเสื้อผ้าออก

ภายใต้แสงเทียนทำให้เห็นมัดกล้ามเนื้อที่บึกบึนและอกกว้างที่ดูมีเสน่ห์

เขาขมวดคิ้วและเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นตรง ดึงผ้าพันแผลออกโดยกลั้นความปวดไว้ เผยให้เห็นบาดแผลที่เลือดไหลออกมาอย่างน่ากลัวตรงเอวของเขา

นิ้วเรียวจุ่มครีมและทาเบาๆ เหงื่อเย็นไหลหยดไปตามกรอบหน้า หยดลงไปที่พื้นอย่างไร้เสียง

ดวงตาของโม่เหยียนเย็นชาและมืดมน เขาจ้องมองไปที่บาดแผลของตัวเองและครุ่นคิดเล็กน้อย

เมื่อคืนวานโดนหนานหว่านเยียนกดแผลไปหลายครั้ง บาดแผลเก่าก็ฉีกออกหมด

แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดเจียนตาย แต่เมื่อนึกถึงจูบเมื่อคืนวาน ยังมีความทรงจำเมื่อเช้าก่อนที่หนานหว่านเยียนจะจากไป นางยังทิ้งขวดยาให้เขา หัวใจก็แผ่ซ่านไปด้วยความอบอุ่น

ดูเหมือนว่าบาดแผลจะไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว

โม่เหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง โค้งริมฝีปากเผยรอยยิ้มพึงพอใจโดยไม่รู้ตัว

เขาจะได้สมหวังดังใจปรารถนา เขาเชื่อมั่นอย่างนั้น

……

หนานหว่านเยียนที่ออกจากตำหนักหนิงปี้ กลับไปที่ตำหนักสีเย่วด้วยใจที่อึมครึม เฟิงยางเห็นใบหน้าของหนานหว่านเยียนตอนกลับมาดูไม่ค่อยดีนัก จึงก้าวไปข้างหน้าอย่างกระวนกระวายและถามว่า "องค์หญิง เกิดอะไรขึ้น?"

หนานหว่านเยียนเหลือบมองนาง ส่ายหัวและนั่งลง "ไม่มีอะไร แต่มีอยู่สองเรื่อง ข้าต้องการให้เจ้า

ไปช่วยจัดการให้ข้าหน่อย "

“ท่านรับสั่งได้เลย”

หนานหว่านเยียนจัดการเรื่องของจูโหวก่อน และหาหลักฐานที่จูโหวทำผิดจัดการไปทีละขั้น เห็นว่ากงแจ๋ลั่วฉู่ส่งคนมาลอบสังหารนาง ส่วนคิ้วและดวงตาก็ดูเย็นชาขึ้นมา

จัดการคนใหญ่คนโต มักจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

“เฟิงยาง เจ้าสั่งให้คนไปล้อมที่พักของกงแจ๋ลั่วฉู่ทันที ไม่ต้องขังไว้ในคุกหลวง คอยเฝ้าไว้อย่าให้ใครเข้าหรือออกจากเมืองหลวงและห้ามติดต่อกับผู้อื่น หากใครฝ่าฝืนคำสั่งก็ฆ่าซะ! "

เฟิงยางตอบรับด้วยท่าทางเย็นชา “เพคะ บ่าวทราบแล้ว”

"ยังมีอีกเรื่อง" หนานหว่านเยียนเม้มริมฝีปากสีแดงของนาง ใบหน้าสวยของนางมีสีหน้าที่ดูขุ่นมัว

“เมื่อกี้ท่านน้าเรียกข้าไปที่ตำหนักหนิงปี้เพื่อบอกว่า พรุ่งนี้กู้โม่หานจะมาที่วังเพื่อถวายบังคมท่านน้า และปรึกษาหารือเรื่องแลกเปลี่ยนคูเมืองกัน "

กู้โม่หานจะเข้าวัง? สงบเงียบมาสองปีกว่า แต่ตอนนี้กลับเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ เขาต้องการทำอะไรกันแน่?