ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1007

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก นางจะไม่สุ่มสี่สุ่มห้าช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ล้วนแต่บอกว่าเรื่องในครอบครัวพูดยากและซับซ้อน จะดีกว่าที่คนนอกเช่นพวกเขาจะไม่แสดงความคิดเห็นมากเกินไป ปล่อยให้พวกเขาทะเลาะกันเอง มันบางที่มันอาจจะง่ายกว่าในการค้นหาความลับเบื้องหลังของคฤหาสน์ฉีหลินก็ได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยเหลือจวินมู่เยว่ ตามฆาตกร และออกจากคฤหาสน์ฉีหลิน

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ข้าจะไปดูศพอีกครั้ง”

คนอื่นๆ ที่ได้ยินอย่างนั้นก็ล้อมวงเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ซูจื่ออวี๋มาที่ห้องหู มองดูอวิ๋นลู่ซานแล้วพูดว่า “ท่านช่วยข้าพลิกศพหน่อยได้หรือไม่ท่านอวิ๋น?”

อวิ๋นลู่ซานเข้าใจทันทีว่าซูจื่ออวี๋หมายถึงอะไร นางต้องการดูว่ามีตัวอักษรอยู่ใต้ร่างของเสิ่นรั่วซงหรือไม่

อวิ๋นลู่ซานรีบเอื้อมมือออกไปช่วยพลิกศพ แน่นอนว่ามีคำอยู่ใต้ร่าง แต่คราวนี้เขียนด้วยเลือดแทนที่จะเป็นข้าว

เสิ่นรั่วเหมยมองดูคำนั้นแล้วพูดว่า “อวิ๋น?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “คำแรกคือไฉ่ คำที่สองคืออวิ๋น พอมารวมกันก็เป็นไฉ่อวิ๋น ฮูหยินอวิ๋น นายท่านรองอวิ๋น พวกท่านลองคิดดูให้ดี ว่ามีใครที่เกี่ยวข้องกับคำว่าไฉ่อวิ๋นหรือไม่”

เสิ่นรั่วเหมยส่ายหัว มองดูศพที่น่าสยดสยองแล้วหันหลังออกมาจากห้องหู

และเห็นได้ชัดว่าอวิ๋นลู่ซานขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำว่า “ไฉ่อวิ๋น”

หลังจากเห็นดังนั้น โม่ซุนจึงถามว่า “นายท่านรองอวิ๋นคิดอย่างไร?”

ทันใดนั้น อวิ๋นลู่ซานก็ได้สติกลับมา จากนั้นจึงส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่...ไม่...ข้าคิดอะไรไม่ออก”

อวิ๋นลู่ซานออกจากคฤหาสน์ด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเขาเดินผ่านอวิ๋นหมิงอวิ๋นม่อสองพี่น้อง สายตาก็ดูหวาดกลัวพวกเขาอยู่เล็กน้อย

อวิ๋นหมิงและอวิ๋นม่อสงสัย ราวกับว่าพวกเขาไม่เข้าใจสายตาที่ลุงรองมองพวกเขา

ทุกคนกลับมาที่ห้องโถงจงอี้อีกครั้ง และซูจื่ออวี๋ก็หยิบหยกที่แตกอีกชิ้นขึ้นมาข้างๆ คำว่า “อวิ๋น”

เพล้ง! ถ้วยชาหล่นลงพื้นทำให้ทุกคนตกใจ

ซูจื่ออวี๋มองไปรอบๆ เห็นสีหน้าของอวิ๋นลู่ซานไม่ค่อยดี

อวิ๋นลู่ซานเป็นอะไร? เหตุใดเขาถึงดูประหม่ามากขนาดนี้ ยิ่งตอนที่เขาได้ยินอวิ๋นหมิงพูดว่าฆาตกรเป็นผู้หญิง เหตุใดอยู่ๆ อวิ๋นลู่ซานถึงกลัวจนถือถ้วยชาไม่ได้?

โม่ซุนและซูจื่ออวี๋มองหน้ากัน แล้วหันไปถามอวิ๋นลู่ซาน “นายท่านรองอวิ๋น ท่านนึกอะไรออกหรือ?”

อวิ๋นลู่ซานกลืนน้ำลาย ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่...ไม่...ไม่มีอะไร มันไม่ใช่นาง”

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “นาง? ใคร?”

อวิ๋นลู่ซานยังไม่ตอบ อวิ๋นลู่ชิงและอวิ๋นเซียวสองพ่อลูก ก็นำคนทั้งสามที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษกลับมา

บุรุษมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าและมีเครา สตรีมีผิวขาวซีด และชายชราที่หมดสติถูกชายคนนั้นพยุงเข้ามา