ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1014

เดิมทีนึกว่าไม่มีใครสามารถตอบคำถามของอวิ๋นลู่ชิงได้ แต่กลับมีเสียงที่อิดโรยดังขึ้นทันใด

“ขนมไม่มีพิษ ข้ากับน้องสาวกินขนมนั่นด้วย”

ทุกคนหันไปมอง พลันเห็นอวิ๋นหมิงที่สีหน้าโศกเศร้าเสียใจ ที่แท้เขาเป็นคนพูดนั่นเอง

ซูจื่ออวี๋หันมองอวิ๋นหมิง แล้วเอ่ยถาม

“คุณชายใหญ่อวิ๋น ท่านรู้สิ่งใดหรือ? หากข้าจำไม่ผิด โรคกินอาหารไม่ได้ของท่านน่าจะเกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน อาการป่วยของท่านกับการตายของมารดาท่าน เกี่ยวข้องกันอย่างไรหรือ?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋เอยถาม แววตาของทุกคนลุกวาว อาการป่วยของอวิ๋นหมิงเกิดขึ้นในปีเดียวกับที่ฉู่หลิวหลีตาย หรือว่ามันเชื่อมโยงกันจริงๆ?

อวิ๋นหมิงส่ายหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ข้าไม่รู้อะไรเลย ข้ารู้แค่ว่า ในวันนั้นเสิ่นรั่วซงเป็นคนส่งขนมเปี๊ยะปาเจินมา หลังจากเสิ่นรั่วซงจากไป สาวใช้ของท่านแม่ได้นำขนมที่เหลือมาห้องข้า จากนั้นท่านแม่ก็เกิดอาการคลอดก่อนกำหนด เรื่องต่อจากนั้นก็เป็นสิ่งที่พวกท่านรู้กันแล้ว”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ อวิ๋นหมิงสำทับอีกประโยค

“ในตอนนั้น เสิ่นรั่วซงยังไม่ใช่ท่านน้าของพวกข้า”

อวิ๋นลู่ชิงได้ยินประโยคนี้ ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด คล้ายละอายใจอยู่บ้าง

แต่เสิ่นรั่วเหมยกลับไม่พอใจ จึงเอ่ยขึ้นทันที

“เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? เจ้าหาว่าน้องชายข้าเป็นคนทำร้ายฉู่หลิวหลีหรือ?”

อวิ๋นหมิงสีหน้าเรียบเฉย แล้วเอ่ยขึ้น

“ข้าเพียงแต่พูดไปตามความจริง เหตุใดฮูหยินอวิ๋นถึงร้อนรนเช่นนี้?”

เสิ่นรั่วเหมยถลึงตาใส่ พร้อมเอ่ยอย่างโมโห

“ฮูหยินอวิ๋นงั้นเหรอ? ตอนนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ยอมเรียกแล้วหรือ? เสียดายที่ข้าดูแลเจ้าสองพี่น้องมาตั้งสิบปี”

อวิ๋นลู่ชิงถอนหายใจหนักๆ อวิ๋นม่อพูดถูก ตอนนั้นเขาไปอยู่เป็นเพื่อนเสิ่นรั่วเหมย จึงได้ทิ้งฉู่หลิวหลีไว้คนเดียว

เดิมทีคิดว่าหลังจากเสิ่นรั่วเหมยคลอดแล้ว เขาค่อยกลับมาที่สำนักฉีหลิน คงพอดีกับฉู่หลิวหลีคลอดลูกคนที่สาม แต่เขาไม่นึกไม่ฝัน ว่าการจากไปในครั้งนี้ จะเป็นการลาจากตลอดกาลของเขากับฉู่หลิวหลี

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยอย่างรำคาญ

“พูดไปพูดมา ก็ยังไม่รู้สักทีว่าเหตุใดฉู่หลิวหลีถึงได้คลอดก่อนกำหนด หากไม่ใช่เสิ่นรั่วซงวางยาในขนม หรือจะเป็นเพราะเสิ่นรั่วซงพูดบางอย่างที่ไม่ควรพูโ จนทำให้ฉู่หลิวหลีสะเทือนใจหรือ?”

อวิ๋นลู่ชิงคิดไปคิดมาจึงส่ายหน้า

“เรื่องของรั่วเหมย หลิวหลีรู้อยู่แล้ว ต่อให้เสิ่นรั่วซงพูดกับนาง ก็คงไม่ทำให้นางสะเทือนใจขนาดนั้น อีกอย่างหลิวหลีเป็นลูกคุณหนู เป็นลูกผู้ดีมีตระกูล นิสัยอ่อนหวานสง่างาม พวกเราแต่งงานกันหลายปีไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน นิสัยของนางดีมาก แม้จะรู้ว่าข้าทำผิด แต่ก็แค่ปฏิเสธที่จะพบหน้ารั่วเหมยอย่างอ้อมค้อม ไม่เคยโมโหเลย”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถามต่อ

“ดังนั้นเจ้าสำนักอวิ๋นคิดว่า การที่ฮูหยินคนก่อนคลอดก่อนกำหนด ไม่ใช่เพราะมีเรื่องสะเทือนใจหรือ?”