ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1032

โม่ซุนหอบหายใจอย่างแรง พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “เร็วเข้า...รีบหนีไป อย่า...อย่าสนใจข้า!”

อวิ๋นลู่ชิงได้ยินโม่ซุนพูดอย่างนั้น เขาก็บีบบาดแผลอย่างแรง และพูดด้วยความโกรธ “ตาเฒ่าแก่จะลงโลง หุบปาก! เจ้าคิดว่าข้าจะเป็นคนขับรถม้าไปตลอดชีวิตหรือ? ข้าได้พบกับผู้สูงศักดิ์แล้ว! ตราบใดที่ข้าไปที่เมืองจินหลิง ถ้าข้าร่วมมือกับตระกูลหร่วนเพื่อก่อกบฏ ต่อไปข้าจะมีเกียรติและความมั่งคั่งนับไม่ถ้วน ฮ่าๆๆๆ!”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา ทุกคนต่างก็ตะลึงงัน

จินหลิง? ตระกูลหร่วน? กบฏ?

ได้รับข้อมูลมากมายจากคำพูดของอวิ๋นลู่ชิง

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “เจ้าบอกว่าร่วมมือกับตระกูลหร่วนเพื่อก่อกบฏหรือ? ตระกูลหร่วนคนไหน หร่วนถิงจวินหรือ?”

อวิ๋นลู่ชิงมองซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจและถามว่า “หลี่เอ๋อร์ เจ้ารู้ได้อย่างไร? ชายผู้สูงศักดิ์คนนั้นมาหาเจ้างั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ต้องการถามคำถามอีกสองสามข้อ แต่ใบหน้าของโม่ซุนเริ่มแย่มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าเลือดบนพื้นกลายเป็นแอ่งน้ำเล็กๆ ซูจื่ออวี๋ก็รู้ว่าตนไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไปแล้ว

ซูจื่ออวี๋พูดว่า “เจ้า... เจ้าบอกข้าเอง พี่ชิง เจ้าจำไม่ได้หรือ?”

อวิ๋นลู่ชิงถามอย่างสงสัย “ข้าพูดอย่างนั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าซ้ำๆ แล้วเอ่ยว่า “พี่ชิง ปล่อยพ่อของข้าไปเถอะ ข้ากับเจ้าไปพบชายผู้สูงศักดิ์คนนั้นดีหรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงครุ่นคิดอย่างลำบากใจเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ งั้นเจ้าก็มานี่ เจ้ามาแล้วข้าจะปล่อยเขาไป!”

จวินมู่เยว่และโม่ซุนเห็นเช่นนั้นก็พูดออกมาพร้อมกันว่า “ไม่นะ!”

อวิ๋นลู่ชิงบีบบาดแผลของโม่ซุนอีกครั้งและพูดด้วยความโกรธ “หุบปาก! ตาแก่ เจ้าอยากให้ข้าฆ่าเจ้าใช่หรือไม่?!”

โม่ซุนกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวด ไม่ยอมส่งเสียงเจ็บปวดออกมา เขาไม่อยากให้ซูจื่ออวี๋กังวล และไม่อยากให้ซูจื่ออวี๋ต้องมาเสี่ยงชีวิตเพื่อเขา

ใบหน้าของโม่ซุนซีดเผือด เหงื่อก็ไหลออกมาจำนวนมาก เขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก “อย่าเข้ามา ต่อให้ข้าตายข้าก็ไม่เสียใจ ความตายไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับข้า”

เจ็ดก้าว หกก้าว ห้าก้าว...จวินมู่เยว่พร้อมที่จะเข้าช่วยเหลือตลอด

สามก้าว สองก้าว!

เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายเข้าใกล้มากขึ้น ทันใดนั้นอวิ๋นลู่ชิงก็ทุบโม่ซุนที่ด้านหลัง ให้เขากระอักเลือดจำนวนมากใส่ร่างกายของซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋หลับตาทันที แต่ทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่าข้อมือแน่นขึ้น ตอนที่นางจะมองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าได้ชัดเจน นางก็ถูกอวิ๋นลู่ชิงดึงตัวไปแล้ว

โม่ซุนที่ถูกฝ่ามือกระแทกก็ลอยออกไป แล้วลอยไปทางจวินมู่เยว่พอดี ทั้งสองคนกอดกันกลิ้งเป็นลูกบอล แล้วนั่งอยู่บนพื้น จวินมู่เยว่พลาดโอกาสดีๆ ในการช่วยเหลือคนไปแล้ว

ตัวประกันกลายเป็นซูจื่ออวี๋แทน

แต่ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย หลังจากที่จวินมู่เยว่ช่วยพยุงโม่ซุน เขาก็เห็นอวิ๋นลู่ชิงดึงซูจื่ออวี๋บินไปที่ขอบหน้าผา แล้วกระโดดลงโดยไม่คิดพร้อมกับหัวเราะเสียงดังว่า “หลิวหลี่! พวกเราอยู่ด้วยกันและตายด้วยกัน ในที่สุดพี่ชิงก็ได้ตายไปพร้อมกับเจ้าแล้ว ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ!”

เมื่อจวินมู่เยว่และโม่ซุนเห็นสถานการณ์ตรงหน้า พวกเขาก็ตะลึงงันไม่ได้สติ