ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1038

ป๋ายหลี่เชียนซางกลอกตาแล้วเอ่ยเยาะเย้ยว่า “คนที่ดีอย่างเจ้าช่างหาได้ยากจริงๆ”

คำพูดของป๋ายหลี่เชียนซาง โม่ซุนเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ไม่อยากจะตอบแค่ยิ้มอย่างขมขื่นเท่านั้น

จวินมู่เยว่มองไปที่อวิ๋นหมิงแล้วพูดว่า “คุณชายอวิ๋น เจ้าอยู่ที่นี่เถอะ เจ้าอ่อนแอห้ามถูกลม...”

อวิ๋นหมิงยิ้มบางแล้วพูดว่า “มันแค่มองดูแล้วเป็นเช่นนั้นก็เท่านั้นเอง”

หลังจากพูดจบ อวิ๋นหมิงก็เป็นคนลงไปบนแผ่นหินคนแรก แล้วเลื่อนลงไปอย่างรวดเร็ว

โม่ซุนก็ตะลึงงันเล็กน้อย จากนั้นเขาก็รู้ว่าอวิ๋นหมิงเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วมาก เขารู้จักวรยุทธ์ด้วยงั้นหรือ?

โม่ซุนขมวดคิ้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ หากอวิ๋นหมิงเก่งวรยุทธ์จริงๆ หลายๆ อย่างคงอธิบายได้ง่าย ตัวอย่างเช่น พลังหยกที่ทำให้อวิ๋นเซียวตายนั้นมันดูบังเอิญมาก ดูเหมือนว่าอวิ๋นหมิงจะใช้โอกาสนี้โยนมันทิ้งไป

โม่ซุนเม้มปาก หยุดสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจเอาไว้ชั่วคราว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการตามหาซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียน

......

ทั้งสี่คนนั่งบนทางแผ่นหินเลื่อนที่เรียงต่อกัน ตอนสร้างอาจจะสร้างให้เด็กเล่น ดังนั้นความลาดเอียงของแผ่นหินลื่นจึงไม่ชันมากนัก แต่มันจะอ้อมไหล่เขาไป จากบนยอดเขาถึงด้านล่างเลื่อนไปใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งก้อนธูป

จวินมู่เยว่ลุกขึ้นยืน กัดฟันแล้วพูดว่า “ก้นของข้ามันจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ตอนเด็กๆ เจ้าเล่นสิ่งนี้จริงหรือ?”

อวิ๋นหมิงถอนหายใจและพูดว่า “ตอนที่ข้ายังเป็นเด็ก พ่อของข้าจะปูเสื่อหนังวัว แต่ว่าตอนนี้รีบต้องไปช่วยคน ก็เลยต้องใช้ๆ ไปก่อน”

โม่ซุนยังกล่าวอีกว่า “ใช่แล้ว การช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด คุณชายอวิ๋น พวกเราควรจะไปทางไหนดี?”

ขณะที่อวิ๋นหมิงกำลังแยกแยะเส้นทาง ก็เห็นสถานการณ์ที่ดูไม่ธรรมดาปรากกฏขึ้น อวิ๋นหมิงถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไรนะ”

ทุกคนก็มองตามสายตาของอวิ๋นหมิง และเห็นกลุ่มควันลอยขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ากำลังขอความช่วยเหลือ!

ซูจื่ออวี๋ไม่คิดว่าคนที่มาช่วยจะมาเร็วขนาดนี้ นางเพิ่งจะจุดไฟได้ไม่นาน กำลังจะหยิบน้ำร้อนให้จวินมู่เหนียนดื่ม เสียงตะโกนของจวินมู่เยว่ก็ดังมาแต่ไกล “พี่สะใภ้เจ็ด! พี่สะใภ้เจ็ด!”

ทันทีที่ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นจวินมู่เยว่วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าดีใจ ตามมาด้วยป๋ายหลี่เชียนซางที่มีสีหน้ากังวล

หัวใจของซูจื่ออวี๋ก็เต้นรัว เหตุใดป๋ายหลี่เชียนซางถึงมาด้วย? แบบนี้ตัวตนของจวินมู่เหนียนจะไม่ถูกเปิดเผยหรือ?

กลัวอะไรก็จะเจออันนั้น เมื่อจวินมู่เหนียนได้ยินเสียงของจวินมู่เยว่ เขาก็ประคองผนังถ้ำแล้วกระโดดกระต่ายขาเดียวไปที่ปากถ้ำ

เขายังไม่ทันจะพูดกับจวินมู่เยว่ สายตาก็เห็นป๋ายหลี่เชียนซางก่อน

เมื่อจวินมู่เยว่เห็นจวินมู่เหนียน เขาก็รีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า “พี่เจ็ด เหตุใดขาของท่านถึงบาดเจ็บได้ล่ะ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางตามมาก็พูดด้วยรอยยิ้มที่คล้ายยิ้มก็ไม่ใช่ไม่ยิ้มก็ไม่เชิงแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋องแปด ที่เจ้าควรถามคือเหตุใดอยู่ๆ ขาของท่านอ๋องฉินก็หายดีมากกว่า”