ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 104

ซื่อจี้ได้ของดีๆ นางก็เปลี่ยนเป็นพูดดีขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ซักให้สะอาด ถ้ายังมีสิ่งสกปรกอยู่เล็กน้อย ข้าจะให้เจ้าเห็นดี”

ชิวขุยตัวสั่นเทา รีบตอบตกลง

...

ชิวขุยหอบชุดของซื่อจี้แล้วรีบกลับไปที่ห้องของซูจื่ออวี๋พร้อม

“คุณหนู บ่าวได้ของมาแล้วเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋เห็นว่าชิวขุยลนลาน ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ได้ จึงถามอย่างสงสัยว่า “เจ้าได้อะไรมา?”

ชิวขุยมอบชุดของซื่อจี้ให้ซูจื่ออวี๋ราวกับมอบสมบัติ “เสื้อผ้าของซื่อจี้เจ้าค่ะ ท่านคิดจะทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ? ท่านอยากให้บ่าวสวมชุดของซื่อจี้แล้วแกล้งเป็นนางหรือเจ้าคะ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีเมื่อเห็นใบหน้าที่กระตือรือร้นของชิวขุย

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้าไม่ได้อยากได้ชุดของนาง ข้าอยากจะให้ชุดของนางจริงๆ”

ชิวขุยกะพริบตาปริบ ดูสับสนเล็กน้อย

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ไปซักเสื้อผ้าแล้วส่งกลับไปให้นาง”

ชิวขุยเกาหัวแล้วกล่าวว่า “โอ้ เจ้าค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้”

ขณะที่ชิวขุยกำลังจะไปนั้น ซูจื่ออวี๋ก็เรียกนางอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ทุกวันก่อนอาหารกลางวัน เจ้าเอาชาพุทราเปรี้ยวมาให้ข้าด้วย”

ชิวขุยพยักหน้าและพูดว่า “เจ้าค่ะ บ่าวเข้าใจแล้ว”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ด้านหลังของชิวขุยพลางส่ายหัวอย่างจนใจ แต่ว่านางคงไม่ยอมส่งเสื้อผ้าไปง่ายๆ แบบนั้นแน่ แต่นางไม่อาจให้ชิวขุยเปิดเผยได้แม้แต่นิดเดียว

ไม่ ไม่ใช่ว่าไม่ให้ชิวขุยเปิดเผย แต่เรื่องนี้จะเปิดเผยให้ใครรู้ไม่ได้ ในโลกนี้ไม่มีใครที่ให้นางรู้สึกเชื่อใจได้เต็มร้อย

ชิวขุยซื่อสัตย์และมีจิตใจดี แต่นางโง่เกินไป ซูจื่ออวี๋ไม่ยอมให้แผนการของนางต้องถูกทำลายเพราะความโง่เขลาของชิวขุย

ซื่อจี้ตามซูจื่ออวี๋ไปจนถึงห้องครัว ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น ไม่มีใครอยู่ในครัว มีเพียงผู้ช่วยสองคนที่กำลังเตรียมอาหารและกำลังนั่งอยู่ที่ประตูหลังห้องครัว กำลังล้างผักและเลือกผักอยู่

ซูจื่ออวี๋เดินเข้าไปและตรงไปยังสถานที่ที่วางแตงกวา สาลี่ ลูกท้อ

ซื่อจี้รู้สึกดูถูกอีกฝ่ายในใจ ในใจก็คิดว่าคุณหนูตระกูลคนนี้ สามารถสั่งให้คนรับใช้ของนางมารับได้ คุณหนูอย่างซูจื่ออวี๋กลับต้องการขโมยอาหารบ้านตัวเองกิน

แน่จริงอยู่บนเวทีไม่ได้!

ซื่อจี้ต้องการจะออกไป แต่จู่ๆ นางก็เห็นว่าซูจื่ออวี๋ไม่ได้หยิบแตงกวา สาลี่ ลูกท้อ แตงโม แต่กลับหยิบลูกพลัมสีเขียวมาสองลูก ลูกพลัมสีเขียวเหล่านี้มีไว้สำหรับทำเหล้า ถ้ากินดิบๆ ก็จะเปรี้ยวจนเข็ดฟัน แทบไม่มีใครกินเข้าไปได้ แต่ทำไมซูจื่ออวี๋ถึงกินสองลูกติดต่อกัน?

บางทีอาจจะกลับคนพบ ซูจื่ออวี๋เม้มปากราวกับยังไม่หายอยากแล้วหันหลังเดินจากไป

ซื่อจี้ย่อตัวลงและซ่อนตัวอยู่หลังถังน้ำขนาดใหญ่ที่ประตู

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของซูจื่ออวี๋แล้ว ซื่อจี้ก็พึมพำ “พฤติกรรมของคุณหนูสามดูแปลกจริงๆ ลูกพลัมเปรี้ยวขนาดนั้นกินเข้าไปได้ยังไง?”