ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1040

เมื่ออวิ๋นม่อเห็นอวิ๋นหมิงกลับมา นางก็วิ่งเข้าไปหาแล้วพูดอย่างดีใจ “พี่ชาย ยังไม่มีผู้ใดมาเลย บางทีพวกเขาอาจจะยังซ่อมสะพานเสร็จ”

หลังจากอวิ๋นม่อพูดจบ นางก็ยื่นจี้หยกของจวินมู่เยว่ให้กับอวิ๋นหมิง

จวินมู่เยว่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย ทั้งที่เขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ เหตุใดถึงไม่มอบให้กับเขาโดยตรง ไยต้องทำอะไรมากมายเช่นนี้?

จวินมู่เยว่เอื้อมมือไปหยิบจี้หยก ทำให้อวิ๋นม่อตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ แล้วรีบปล่อยมือ แต่จวินมู่เยว่ยังรับไปไม่ทันเสร็จดี ก็ได้ยินเสียงจี้หยกร่วงหล่นลงพื้น ก่อนจะแตกออกเป็นชิ้นๆ

ทันใดนั้น ใบหน้าของอวิ๋นม่อก็ยิ่งแย่ลง นางซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอวิ๋นหมิงด้วยความกลัว แล้วขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า “ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าขอโทษ ข้าขอโทษจริงๆ!”

แม้ว่าจี้หยกจะมีค่ามาก และยังเป็นตัวแทนของจวนอ๋องแปด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับจวินมู่เยว่ เขาสามารถสร้างขึ้นมาใหม่ก็ได้

เมื่อเห็นอวิ๋นม่อหวาดกลัวมาก จวินมู่เยว่ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย จวินมู่เยว่โบกมืออย่างร้อนรนแล้วกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เจ้าอย่า... เจ้าอย่าร้องไห้ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่ได้สำคัญอะไร”

อวิ๋นม่อจับแขนของอวิ๋นหมิงแน่น ตกใจจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง

อวิ๋นหมิงถอนหายใจ ตบมือนางแล้วพูดว่า “ม่อเอ๋อร์ไปชงชามาเถอะ”

อวิ๋นม่อรีบวิ่งออกไปราวกับมีผีอยู่ข้างหลังนาง

จวินมู่เยว่เกาหัวพลางยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วน “ข้าผิดเอง ข้าจับมันไม่ดีเอง”

อวิ๋นหมิงซาบซึ้งใจต่อความมีน้ำใจของจวินมู่เยว่ ก่อนจะเอ่ยขอโทษ “ข้าขอโทษด้วย น้องสาวของข้า...นางกลัวการพูดคุยกับบุรุษแปลกหน้า”

พอพูดมาถึงตรงนี้อวิ๋นหมิงก็มองไปที่โม่ซุนและซูจื่ออวี๋ ก่อนจะพูดต่อว่า “จริงๆ แล้ว เรื่องส่วนใหญ่ที่เล่าในห้องลับเป็นเรื่องจริง”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวทั้งหมดนี้ เรื่องไหนเป็นเรื่องเท็จ?”

อวิ๋นหมิงก็ประหลาดใจเช่นกัน “แม่นางเถียนถึงกับรู้ว่าในยาแกล้งตายมีพิษจากปลาปักเป้าด้วยหรือ?”

แม่นางเถียน?

ซูจื่ออวี๋ก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ขอโทษด้วยนะ ข้าแซ่ซู และข้าเป็นหมอ แม้ว่าข้าจะไม่เชี่ยวชาญทักษะรักษาเท่าหมอเทวดาโม่ แต่ข้าก็มีความรู้ด้านพิษอยู่บ้าง”

อวิ๋นหมิงพยักหน้า เข้าใจเหตุผลที่ซูจื่ออวี๋ไม่เปิดเผยตัวตน เขาเอ่ยต่อว่า “จริงๆ แล้ว ข้าไม่รู้ทักษะพิษอะไรนัก เรื่องยาพิษ ข้าเองก็แค่ทำยาพิษชนิดนี้ขึ้นมาเท่านั้น เพราะข้าเห็นมันอยู่ในขอสะสมของท่านพ่อ เห็นกระบอกไม้ไผ่หนึ่งที่เขียนเอาไว้ว่ายาแกล้งตาย ส่วนพิษปลาปักเป้า พ่อบ้านอวิ๋นเป็นคนช่วยข้าสะสมไว้”

ซูจื่ออวี๋งุนงงอยู่เล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อพ่อบ้านอวิ๋นช่วยเจ้าเก็บพิษปลาปักเป้าได้ เหตุใดเขาไม่ช่วยเจ้าเก็บพวกอาหารล่ะ?”

อวิ๋นหมิงกล่าวว่า “พ่อบ้านอวิ๋นก็ใช่ว่าจะเป็นคนดีอะไร เขาช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ เขาตัดสินใจช่วยข้าเพราะภรรยาของเขาถูกเสิ่นรั่วเหมยฆ่า เขาอยากแก้แค้น ข้าก็ไปหาเขาตรงเวลาพอดี ข่มขู่และล่อลวงด้วยผลประโยชน์”