ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1058

จู่ๆ ชิวขุยก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋องช่างเอาใจใส่พระชายาจริงๆ เจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋กะพริบตาถามอย่างสับสน “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

ชิวขุยเอียงศีรษะแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ก่อนที่ท่านอ๋องจะจากไป เขาขอให้บ่าวทำโจ๊กข้าวเหนียวไก่ฉีกของโปรดของพระชายา ท่านอ๋องบอกว่าพระชายาเดินทางมาเหนื่อยๆ ดังนั้นจึงไม่ค่อยอยากอาหาร ให้ดื่มโจ๊กข้าวเหนียวไก่ฉีกอุ่นร่างกายและอุ่นท้อง ในความคิดของบ่าว ตอนนี้ไม่เพียงแต่อุ่นร่างกายและอุ่นท้องเท่านั้น แต่ยังอุ่นหัวใจด้วย!”

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงในจุดนั้น แต่เขาไม่คาดคิดว่าจวินมู่เหนียนจะรอบคอบขนาดนี้

ผู้ชายคนนี้น่ารำคาญจริงๆ เขาอารมณ์เสียโดยไม่มีเหตุผล หรือเกรงใจ และเอาใจใส่จนคนไม่รู้ว่าจะโกรธหรือมีความสุขดี

ซูจื่ออวี๋เม้มริมฝีปากแล้วพูดอย่างจนใจ “ยกเข้ามาเถอะ”

ชิวขุยนำโจ๊กข้าวเหนียวไก่ฉีกอุ่นๆ เข้ามาอย่างรวดเร็ว ซูจื่ออวี๋ถามขณะกินว่า “เจ้าเคยได้ยินเรื่องคดีฆาตกรรมหญิงสาวในเมืองหลวงเมื่อเร็วๆ นี้หรือไม่”

ชิวขุยพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ยินเจ้าค่ะ พ่อบ้านเฟิงบอกว่าในเมืองหลวงไม่สงบ มีคนตายถึงสองคน เด็กสาวต้องอยู่ในบ้านห้ามออกไปซื้อของตามลำพัง บ่าวเองก็ไม่ได้ออกจากจวนตั้งแต่ต้นเดือนแล้ว”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า “สองคนงั้นหรือ?”

ชิวขุยพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่เจ้าค่ะ คนแรกวันที่หนึ่ง ส่วนคนที่สองก็วันที่เจ็ด พวกนางล้วนเป็นหญิงสาว”

ซูจื่ออวี๋กลืนโจ๊กเข้าไปแล้วถามว่า “เจ้ารู้มากแค่ไหน? บอกข้าได้หรือไม่”

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋สนใจ ชิวขุยจึงอธิบายอย่างรวดเร็ว “เด็กสองทั้งสองคนตายในตรอกย่านใจกลางเมือง เด็กสาวคนแรกเป็นชาวนาอยู่นอกเมือง ในแต่ละวันทันทีประตูเมืองเปิด นางจะเข้ามาส่งผักให้กับร้านอาหารในเมือง ในวันที่นางถูกฆ่า ร้านอาหารไม่ได้รับผักจึงส่งคนไปตาม แต่ก็พบว่านางตายแล้วและผักก็ยังอยู่ข้างๆ”

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่พักหนึ่งและรู้สึกว่าสิ่งที่ชิวขุยพูดนั้นผิด

ส่วนที่คล้ายกันที่สุดระหว่างเด็กสาวสองคนนี้น่าจะเป็นการใช้ชีวิตตามปกติของพวกนาง จะเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวก่อนที่ฟ้าจะสางทุกวัน

ดูเหมือนว่าฆาตกรไม่ได้ก่อเหตุแบบสุ่ม แต่วางแผนเอาไว้แล้ว

พวกโรคจิตที่ฆ่าคนก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรมาก แต่เหตุใดถึงทำให้วิธีการฆ่าดูซับซ้อนขนาดนี้ แล้วเหตุใดต้องถอดเสื้อผ้าของพวกนาง?

ซูจื่ออวี๋รู้สึกสับสน ก่อนจะเอ่ยว่า “เอาล่ะ เจ้าออกไปก่อน พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะออกไปถามข่าวหน่อย”

ทันทีที่ซูจื่ออวี๋พูดจบ เสียงของจวินมู่เหนียนก็ดังขึ้นที่ประตู เขากล่าวว่า “เหตุใดเจ้าถึงต้องใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก?”