ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 15

ซูจื่อเยียนไม่มีอะไรจะพูดกับซูจื่ออวี๋ ดังนั้นจึงได้แต่กลอกตามองนางอย่างดุดัน

ซูจื่ออวี๋ไม่พูดอะไรต่อ และรอการมาถึงของหัวหน้าสำนักจิงจ้าวอย่างเงียบๆ

หลังจากผ่านไปหนึ่งถ้วยชา หัวหน้าสำนักจิงจ้าวก็วิ่งเหยาะๆ ไปถึงอุทยานหลวงพร้อมกับขุนนางชันสูตรศพ

หลังจากที่ใต้เท้าจ้าวทราบรายละเอียดเกี่ยวกับคดีนี้แล้ว เขาก็สั่งให้ขุนนางชันสูตรศพดำเนินการชันสูตรพลิกศพต่อไป

ขุนนางชันสูตรศพก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบศพอย่างคร่าวๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รายงานว่า “ทูลฮองเฮา หลังจากการตรวจสอบ ทหารองครักษ์คนนี้ เสียชีวิตจากการจมน้ำ เวลาการตายไม่เกินสองชั่วยาม ศพยังไม่แข็ง นี่ก็คือของที่ค้นเจอบนตัวศพ หรือสิ่งที่ฆาตกรทิ้งไว้พ่ะย่ะค่ะ”

ทุกคนก็มองไปตามเสียง มันคือปิ่นปักผมของสตรี รูปลักษณ์ธรรมดาดูเหมือนไม่ใช่เครื่องประดับของสตรีสูงศักดิ์ในตอนนี้ แต่ดูเหมือนสิ่งของของสาวใช้มากกว่า

ทันทีที่สิ่งนี้ออกมา หัวใจของซูจื่ออวี๋ก็เต้นไม่เป็นจังหวะ นี่...นี่ไม่ใช่ปิ่นที่นางใช้แทงชายคนนั้นหรือ? เหตุใดถึงอยู่บนตัวศพ?

ก่อนที่ซูจื่ออวี๋จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ซูจื่อเยียนก็อุทานว่า “โอ้พระเจ้า น้องสาม นี่เป็นปิ่นของเจ้าไม่ใช่หรือ!”

อะไรกัน? มันเป็นปิ่นของซูจื่ออวี๋จริงๆ หรือ? !

อานเป่ยเยว่มองไปที่ซูจื่ออวี๋อย่างภาคภูมิใจพร้อมกับพูดด้วยเสียงเย้ยหยันว่า “ซูจื่ออวี๋เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดหรือไม่ มีพยานและหลักฐาน เหตุใดยังไม่รีบยอมรับผิดอีก”

รับผิด? ถ้ายอมรับผิดก็เท่ากับตาย และนางเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง นางจะไม่ยอมตายเป็นครั้งที่สองแน่นอน

ซูจื่ออวี๋กัดฟันพูดว่า “ฮองเฮาเพคะ แค่อิงจากศพกับปิ่นปักผมหนึ่งอานก็บอกว่าหม่อมฉันฆ่าเขา มันไม่ยัดเยียดกันเกินไปหน่อยหรือเพคะ? ปิ่นนี้เป็นของหม่อมฉันก็จริง แต่หม่อมฉันลงไปในน้ำเพื่อหาของที่มารดาของหม่อมฉันทิ้งไว้ให้ เลยทำปิ่นตกโดยไม่ระวัง แล้วบังเอิญไปเกี่ยวบนตัวศพ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ใช่หรือไม่เพคะ?”

ฮองเฮาเม้มปากไม่ตอบอะไร แต่อานเป่ยเยว่กลับเอ่ยเย้ยหยัน “บังเอิญหรือ? มันจะบังเอิญขนาดนั้นเลยหรือ? นางบังเอิญเดินไปที่สระบัวและบังเอิญทำของที่ระลึกหาย และบังเอิญทำปิ่นหล่อนตอนไปหยับของที่ระลึก ตอนนี้ปิ่นก็เลยบังเอิญไปอยู่กับศพงั้นหรือ? ซูจื่ออวี๋ แม้ว่าเจ้าอยากจะเถียง ก็ควรพูดอะไรที่ทำให้คนเชื่อสักหน่อยไม่ได้หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ตอบด้วยเสียงเย็นชา “มันบังเอิญมากจริงๆ เป่ยเยว่จวิ้นจู่ก็บังเอิญเห็นข้าทะเลาะกับองครักษ์เหมือนกันไม่ใช่หรือ?”

อานเป่ยเยว่โกรธมากจนต้องกัดฟันพูด “นางเด็กสารเลวปากคอเราะราย! ทูลฮองเฮา คดีนี้ชัดเจนแล้ว อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับนางผู้หญิงแบบนี้เลย เอาไปฆ่าทิ้งเถอะเพคะ”