ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 226

จวนอ๋องรอง

จวินมู่หลานกำลังร่ำสุราอยู่กับจวินมู่ฉง เมื่อเห็นว่าจวินมู่ฉงมีสีหน้าเศร้าสร้อย จวินมู่หลานก็ได้ถามออกมาด้วยความสงสัย “เป็นอันใดไป ไม่ชอบงานอภิเษกที่ท่านพ่อมอบให้หรือ? บุตรสาวคนรองของใต้เท้าหลี่ก็ดี คุณหนูตระกูลหลี่มีการศึกษาและหน้าตาสะสวย เหตุใดเจ้าจึงไม่ชอบ?”

จวินมู่ฉงหัวเราะเย้ยหยัน “พี่รอง ข้าชอบใครท่านไม่รู้หรือ? หลี่หว่านเอ๋อร์อะไรนั่นจะไปเทียบกับเยว่เอ๋อร์ได้อย่างไร?”

จวินมู่ฉงชอบเจ้าหญิงน้อยแห่งจวนอานชินอ๋อง อานเป่ยเย่ว

จวินมู่หลานยิ้มเจื่อนๆและรินเหล้าให้ทั้งคู่ก่อนจะเอ่ยว่า “เราสองพี่น้องหัวอกเดียวกันจริงๆ สตรีที่ต้องการต่างชอบจวินมู่เหนียนนั่น”

จวินมู่ฉงดื่มเหล้าเข้าไปจนหมดและเอ่ยออกมา “ถึงแม้ว่าเยว่เอ๋อร์จะไม่ชอบเจ้าเจ็ด ท่านพ่อก็ไม่ให้นางแต่งงานกับข้า จากความทะเยอทะยานของอานชินอ๋องและอันตำแหน่งของจวนอานชินอ๋องในใจของท่านพ่อ คนที่เยว่เอ๋อร์ต้องแต่งงานด้วย...”

พูดมาถึงตรงนี้ จวินมู่ฉงก็ลงเสียงลงและพูดต่อ “คนที่นางต้องแต่งงานด้วยคงจะเป็นรัชทายาท”

จวินมู่หลานกำมือแน่น ตอนนี้คนที่ยังไม่ได้เลือกชายาหลักมีเพียงอ๋องเจ็ดจวินมู่เหนียนและอ๋องสิบจวินมู่เหยียน หรือว่าภายในใจของฮ่องเต้เจาเหวินได้ตัดสินใจเลือกใครสักคนในพวกเขาเพื่อเป็นรัชทายาทแล้ว?

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้วจวินมู่หลานก็รู้สึกกินอะไรไม่ลงอีกต่อไป

เมื่อเห็นจวินมู่หลานมีสีหน้าที่ดูไม่ได้ จวินมู่ฉงก็พูดปลอบใจเขา “พี่รองก็ไม่ต้องกังวลไป บางทีข้าอาจจะคิดมากไป พระทัยของเสด็จพ่อยากที่จะคาดเดา เฮ้อ... ” จวินมู่ฉงเหยียดตัวขึ้นด้วยท่าทางราวกับมึนเมา หลังจากดื่มเสร็จเขาก็ได้กล่าวลาเพื่อกลับไป

จวินมู่ฉงเดินมาจนถึงประตูก็เผชิญหน้าเขากับรถม้าของจวนเสนาบดีเข้าพอดี จวินมู่ฉงหยุดยืนอยู่กับที่และมองรถม้าด้วยความสงสัย ในคราแรกคิดว่าเป็นซูจื่อเยียนที่ถูกส่งตัวมา ไม่คิดเลยว่าคนที่ลงมาจะเป็นซูจื่อหยวน

ถ้าหากซูจื่อเยียนมา เขายังใช้นางเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของตัวเองได้

แต่ในเมื่อซูจื่อหยวนมาและเป็นเวลาก่อนที่จะแต่งงาน เขาไม่กล้าที่จะกระทำบุ่มบ่ามให้ฝ่าบาทเอือมระอาอีก เขาจึงทำได้แค่กดเอาความคุกรุ่นไว้ในใจและถามออกมา “เจ้ามาทำอะไร?”

ซูจื่อหยวนสามารถรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจของจวินมู่หลานผ่านน้ำเสียง ดังนั้นนางจึงไม่พิรี้พิไรและบอกความตั้งใจออกมาตรงๆ “ฝ่าบาทรอง หม่อมฉันมีวิธีที่จะทำให้ฝ่าบาทรองพอพระทัย เพียงแค่ต้องการให้ฝ่าบาทไว้ชีวิตและมอบชุดให้หม่อมฉันหนึ่งชุด”

จวินมู่ฉงมองซูจื่อหยวนด้วยความสงสัยก่อนเอ่ยถามว่า “เจ้าต้องการชุดอะไร?”

ซูจื่อหยวนยิ้มออกมาเล็กน้อยและตอบว่า “หม่อมฉันต้องการชุดแต่งงานสีแดงเชียนสู”