ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 288

หลังจากซูจื่ออวี๋กลับไปที่จวนอ๋องฉิน เดิมทีนางอยากเตรียมสมุนไพรสำหรับแช่เท้าให้จวินมู่เหนียน

แต่พอคิดว่าคืนนี้จวินมู่เหนียนอาจจะไม่กลับมา นางจึงกลับไปที่เรือนไป๋ลู่ของตน และเข้านอนแต่หัวค่ำ

เดิมทีคิดว่าการที่ตนวิ่งวุ่นตลอดวันจะทำให้นางนอนหลับเร็วขึ้น แต่ซูจื่ออวี๋กลับพบว่าตัวเองพลิกตัวไปมาแล้วก็ยังนอนไม่หลับ

เมื่อเสียงกลองบอกเวลาว่ายามสองแล้ว ดวงตาของซูจื่ออวี๋ยังคงจ้องเขม็งราวกับระฆัง

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมถอนหายใจ อดคิดถึงจวินมู่เหนียนไม่ได้ ผู้ชายที่เย็นชาขนาดนั้นจะเสียเงินกับผู้หญิงเพื่อทำเรื่องแบบนั้นจริงหรือ?

ซูจื่ออวี๋ทำแก้มป่อง ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกหงุดหงิด

“พระชายา ท่านยังไม่หลับหรือเพคะ?” เสียงของชิวขุยดังมาจากด้านนอก

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นไปเปิดประตู มองดูชิวขุยงัวเงียอยู่แล้วพูดว่า “ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องมาเฝ้ากลางคืน ไปนอนเถอะ”

ชิวขุยขยี้ตาแล้วพูดว่า “พระชายาท่านหิวหรือ? ให้บ่าวไปหาอะไรมาให้ท่านกินดีหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัว นางไม่หิว นางอยากรู้ว่าจวินมู่เหนียนกลับมาหรือยัง แต่นางก็พูดไม่ได้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดซูจื่ออวี๋ก็พูดว่า “ข้าไม่หิว ข้าจะนอนแล้ว เจ้าเองก็ควรรีบกลับไปนอนได้แล้ว อย่ามาเฝ้าอยู่ที่นี่เลย”

ชิวขุยส่งเสียงตอบรับอย่างงัวเงีย ก่อนจะหมุนตัวจากไป

หลังจากชิวขุยออกไป ซูจื่ออวี๋ก็ไม่ง่วงแล้ว จึงไปเดินรอบลานบ้าน

แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำแปลกๆ ของนางอยู่ในสายตาขององครักษ์เงาเซวียนชางหมดแล้ว

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

จวินมู่เหนียนกลับมาที่จวนอ๋องฉินก่อนรุ่งสาง หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดขุนนาง เขาก็เตรียมจะไปเข้าประชุมเช้า

เขาไปถึงหน้าประตูจวนอ๋องฉิน ก็ถูกเซวียนชางขวางไว้

เซวียนชางพูดว่า “ท่านอ๋อง เมื่อคืนพระชายาคิดถึงท่านอ๋องจนนอนไม่หลับทั้งคืน เดินไปมารอบลานบ้านอยู่หลายสิบครั้ง เพิ่งจะหลับไปได้ไม่นานนี้เอง”

จวินมูเนียนตะลึงงัน แล้วพูดด้วยความสงสัย “เจ้าว่าอะไรนะ?”