ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 331

ซูจื่ออวี๋กลอกตามองพระชายาอานชินอ๋อง ไม่ตอบแต่ถามจวินมู่เยว่ “ท่านอ๋องแปด เรือของท่านลำนั้นไหวหรือไม่?”

จวินมู่เยว่พูดด้วยใบหน้าขมขื่น “เกรงว่าจะไม่ไหว เหลือเวลาให้ข้าซ่อมน้อยเกินไป เพื่อให้ทันการแข่งขันเรือมังกรในเทศกาลตวนหยาง โคลงเรือเดิมทีก็ไม่ได้เปลี่ยนแค่ซ่อมนิดหน่อย ทาน้ำมันให้เท่านั้น แข็งแรงสู้เรือของพี่สี่ไม่ได้แน่”

ราวกับเพื่อพิสูจน์คำพูดของจวินมู่เยว่ เรือมังกรสองลำในแม่น้ำนั้นก็ชนกันอีกครั้ง และครั้งนี้หางมังกรของจวินมู่เยว่หักออก

โชคดีที่หางมังกรมีไว้แค่ตกแต่งเท่านั้น ชั่วขณะนั้นก็ไม่ถึงขั้นจม

“มันมากเกินไปแล้ว พวกเขาใช้เรือสองลำเพื่อรังแกพี่หลานซีของข้าคนเดียวได้อย่างไร!” เสียงของอานเป่ยเยว่ดึงความสนใจของซูจื่ออวี๋และจวินมู่เยว่กลับไปที่แม่น้ำอีกครั้ง

ซูจื่ออวี๋ก็จ้องมองไป เรือมังกรของจวินมู่เหนียนเดิมทีมีแค่เรือของจวินมู่ฉงทางด้านซ้ายเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ถึงได้มีเรืออีกลำโผล่มาอีกทางด้านขวา

ก่อนหน้านี้ก็โจมตีขนาบด้านหน้าด้านหลัง แต่ตอนนี้ เปลี่ยนมาโจมตีขนาบข้างด้านซ้ายและขวาแทน เรือมังกรสองลำร่วมมือกันขังเรือมังกรของจวินมู่เหนียนไว้ตรงกลางอย่างแน่นหนา

มือพายของทั้งสองฝั่งร่วมมือกันตีคน ตอนนี้เห็นว่าเรือสามลำนั้นใกล้จะหยุดนิ่ง

ซูจื่ออวี๋ก็อดไม่สบถไม่ได้ “จวินมู่ฉงไอ้สารเลว!”

จวินมู่เยว่ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แล้วรีบมองไปรอบด้าน เห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเขา ดังนั้นจวินมู่เยว่จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกการด่าเชื้อพระวงศ์นั้นถือเป็นความผิดร้ายแรง

จวินมู่เยว่เอ่ยปลอบใจ “อาซ้อน้อย เจ้าไม่ต้องกังวลไป พี่เจ็ดของข้าจะต้องมีวิธีหลุดพ้นออกมาได้แน่ เจ้าต้องเชื่อใจหน่อย”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เยว่ด้วยความประหลาดใจ เผยสีหน้าสงสัยต่อการเคารพบูชาที่ไม่ลืมหูลืมตาของจวินมู่เยว่