ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 360

ซูจื่ออวี๋ดีใจมากจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่นางดีใจมากขนาดนี้ตั้งแต่ทะลุเวลามา กินขนมที่หอมอร่อยและดูแข่งขันเรือมังกรไปด้วย อีกทั้งข้างหูยังมีเสียงหัวเราะยินดี ไม่มีกลอุบายแม้แต่น้อย

คนที่ชนะการแข่งขันได้รับเสียงปรบมือ

ส่วนคนที่แพ้การแข่งขันได้รับประสบการณ์และเสียงหัวเราะ

เทศกาลตวนหยางควรจะเป็นเช่นนี้มิใช่หรือ?

บนโลกนี้มีเรื่องสนุกตั้งมากมาย

……

เมื่อกลับไปที่รถม้า ซูจื่ออวี๋เหนื่อยจนผลอยหลับไป อกสั่นขวัญแขวนมาทั้งวัน บวกกับความสนุกในช่วงค่ำ ทำให้นางง่วงจนหลับไปในที่สุด

จวินมู่เหนียนกอดนางไว้ในอ้อมอก ก้มมองด้านอายุยืนในมือตัวเอง ในใจเกิดความรู้สึกอบอุ่นที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

จวินมู่เหนียนเม้มปาก พูดเสียงต่ำ

“อวี๋เอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดระยะเวลาสิบเก้าปีที่ผ่านมาในชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าสวมด้ายอายุยืน”

จวงเสียนเฟยจะเตรียมถุงหอมและด้ายอายุยืนให้ท่านอ๋องสิบทุกปี แต่กลับไม่มีของเขา

ตอนเด็กเขาเสียใจ ตอนโตเมื่อเป็นทหารรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ จนกระทั่งเคยมีสิ่งนี้ เขาถึงได้รู้ว่าที่แท้ตัวเขาคาดหวังจะถูกรักมากเพียงใด

จวินมู่เหนียนก้มหน้า จูบไปที่หน้าผากของซูจื่ออวี๋แผ่วเบา พูดเสียงอ่อนโยน

“เหล้าดอกท้อสองชั่ง ยังไม่อาจเทียบความอ่อนโยนของเจ้า...”

“ท่านอ๋อง” ภายนอกรถม้ามีเสียงของเทียนชิงดังขึ้น ทำลายบรรยากาศอันดีงามในรถม้าทันที

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว เก็บความอ่อนโยนบนใบหน้า เขาจี้สกัดจุดนอนหลับของซูจื่ออวี๋ เพื่อให้นางหลับสบายมากขึ้น จากนั้นค่อยๆวางตัวนางลง แล้วเขากระโดดลงจากรถม้า

เทียนชิงเห็นจวินมู่เหนียนออกมา จึงรีบรายงานว่า

“ท่านอ๋องทายไว้ไม่ผิด องค์รัชทายาทหนานเจียงถือโอกาสที่มีงานเลี้ยงในวัง ส่งตัวเยาเตาออกไป คำนวณจากเวลา ตอนนี้น่าจะใก้ลออกจากเขตเมืองหลวงแล้ว ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าจะสังหารหรือ...”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“อย่าให้คนเชื่อมโยงหอหว่างเซิงกับจวนอ๋อนฉินเข้าด้วยกัน”

เทียนชิงเอ่ยปาก

“ท่านอ๋องวางใจได้ คนของเรายังไม่ได้ลงมือ เพียงแค่ตามอยู่ด้านหลังเท่านั้น”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“นำข่าวไปแจ้งให้ซู่ซี ความแค้นของตัวเอง ก็ต้องให้เขาจัดการเอง”