ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 360

ซูจื่ออวี๋ดีใจมากจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่นางดีใจมากขนาดนี้ตั้งแต่ทะลุเวลามา กินขนมที่หอมอร่อยและดูแข่งขันเรือมังกรไปด้วย อีกทั้งข้างหูยังมีเสียงหัวเราะยินดี ไม่มีกลอุบายแม้แต่น้อย

คนที่ชนะการแข่งขันได้รับเสียงปรบมือ

ส่วนคนที่แพ้การแข่งขันได้รับประสบการณ์และเสียงหัวเราะ

เทศกาลตวนหยางควรจะเป็นเช่นนี้มิใช่หรือ?

บนโลกนี้มีเรื่องสนุกตั้งมากมาย

……

เมื่อกลับไปที่รถม้า ซูจื่ออวี๋เหนื่อยจนผลอยหลับไป อกสั่นขวัญแขวนมาทั้งวัน บวกกับความสนุกในช่วงค่ำ ทำให้นางง่วงจนหลับไปในที่สุด

จวินมู่เหนียนกอดนางไว้ในอ้อมอก ก้มมองด้านอายุยืนในมือตัวเอง ในใจเกิดความรู้สึกอบอุ่นที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

จวินมู่เหนียนเม้มปาก พูดเสียงต่ำ

“อวี๋เอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดระยะเวลาสิบเก้าปีที่ผ่านมาในชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าสวมด้ายอายุยืน”

จวงเสียนเฟยจะเตรียมถุงหอมและด้ายอายุยืนให้ท่านอ๋องสิบทุกปี แต่กลับไม่มีของเขา

ตอนเด็กเขาเสียใจ ตอนโตเมื่อเป็นทหารรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ จนกระทั่งเคยมีสิ่งนี้ เขาถึงได้รู้ว่าที่แท้ตัวเขาคาดหวังจะถูกรักมากเพียงใด

จวินมู่เหนียนก้มหน้า จูบไปที่หน้าผากของซูจื่ออวี๋แผ่วเบา พูดเสียงอ่อนโยน

“เหล้าดอกท้อสองชั่ง ยังไม่อาจเทียบความอ่อนโยนของเจ้า...”

“ท่านอ๋อง” ภายนอกรถม้ามีเสียงของเทียนชิงดังขึ้น ทำลายบรรยากาศอันดีงามในรถม้าทันที

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว เก็บความอ่อนโยนบนใบหน้า เขาจี้สกัดจุดนอนหลับของซูจื่ออวี๋ เพื่อให้นางหลับสบายมากขึ้น จากนั้นค่อยๆวางตัวนางลง แล้วเขากระโดดลงจากรถม้า

เทียนชิงเห็นจวินมู่เหนียนออกมา จึงรีบรายงานว่า

“ท่านอ๋องทายไว้ไม่ผิด องค์รัชทายาทหนานเจียงถือโอกาสที่มีงานเลี้ยงในวัง ส่งตัวเยาเตาออกไป คำนวณจากเวลา ตอนนี้น่าจะใก้ลออกจากเขตเมืองหลวงแล้ว ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าจะสังหารหรือ...”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“อย่าให้คนเชื่อมโยงหอหว่างเซิงกับจวนอ๋อนฉินเข้าด้วยกัน”

เทียนชิงเอ่ยปาก

“ท่านอ๋องวางใจได้ คนของเรายังไม่ได้ลงมือ เพียงแค่ตามอยู่ด้านหลังเท่านั้น”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“นำข่าวไปแจ้งให้ซู่ซี ความแค้นของตัวเอง ก็ต้องให้เขาจัดการเอง”

เมื่อฮ่องเต้เจาเหวินได้ยินว่าในวันเทศกาลส้างซื่อ อานเป่ยเยว่วางยากำหนัดจวินมู่เหนียน พระองค์ถึงกับนอนไม่หลับ

องค์ฮองเฮารีบเอ่ยปากปลอบโยน

“ฝ่าบาท เรื่องนี้จะนำมาพูดอย่างโจ่งแจ้งไม่ได้ ในเมื่อก่อนหน้านี้เคยลงโทษอานเป่ยเยว่ โดยการกักบริเวณนางให้อยู่ในจวนอ๋องอาน เรื่องให้ก็ให้แล้วไปเถอะเพคะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินครุ่นคิดบอกว่า

“วันนี้นางชนะการแข่งขันด้ายอายุยืนมิใช่หรือ เจ้ายังติดค้างรางวัลนางอยู่”

มือของฮองเฮาชะงักไปเล็กน้อย พระองค์พอจะเข้าใจความหมายของฮ่องเต้เจาเหวิน จึงถามว่า

“ฝ่าบาทอยาก...”

ฮ่องเต้เจาเหวินไม่ได้เอ่ยปาก แต่กลับพยักหน้า เพื่อแสดงให้รู้ว่าฮองเฮาทายถูกแล้ว

ฮองเฮาวางหวีลง ถามอย่างกังวล

“แล้วทางหลานซี?” ฮ่องเต้เจาเหวินเองก็ติดรางวัลจวินมู่เหนียนเช่นกัน

ฮ่องเต้เจาเหวินคิดอยู่สักครู่ บอกว่า

“ทางหลานซี...ข้าจัดการเอง”