ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 380

ใบหน้าของหนานหยวนหรัวมืดลง ถามด้วยความสงสัย “ศพของเยาเตายังไม่เย็น เจ้าก็คิดสังหารฆาตกรอย่างโหดเหี้ยมแล้วหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความประหลาดใจ “เยาเตาตายแล้วหรือ? เกิดขึ้นเมื่อไหร่? ใครเป็นคนฆ่า? แล้วศพอยู่ที่ไหน?”

หนานหยวนหรัวเอ่ยอย่างจริงจัง “ศพก็อยู่ตรงหน้าเจ้าไง! เจ้าตาบอดหรือ?!”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ศพที่นอนราบอยู่กลางห้องโถง ในเวลานี้ศพถูกคลุมด้วยผ้าขาว ทำให้คนไม่สามารถแอบมองในนั้นได้

ซูจื่ออวี๋ถามอย่างสงสัย “นี่คือเยาเตาหรือ?”

หนานหยวนหรัวพูดอย่างมั่นใจ “ใช่!”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยความประหลาดใจ “องค์หญิงหยวนหรัว เจ้าบอกว่าเยาเตาเป็นน้องชายของฮ่องเต้แคว้นเจ้าใช่หรือไม่? แต่เหตุใดหน้าของเจ้าถึงไม่มีความโศกเศร้าเลยเล่า?”

หนานหยวนตะลึงงันเล็กน้อยเมื่อถูกซูจื่ออวี๋ถามเช่นนั้น ไม่นานนางก็ตอบออกมาอย่างเย็นชา “คนตายก็เหมือนตะเกียงที่ดับลง เศร้าโศกเสียใจไปแล้วได้อะไร แทนที่จะเศร้าโศกเสียใจมาช่วยเขาตามหาฆาตกรแล้วใช้เลือดชดใช้ด้วยเลือดจะดีกว่า! ซูจื่ออวี๋ ชู่ซีอยู่ที่ไหน?”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วกล่าวว่า “องค์หญิงหยวนหรัวเหตุใดเจ้าถึงได้เอาแต่จับชู่ซีไม่ปล่อย? ชู่ซีจะอยู่ที่ไหน ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือ เยาเตาอยู่ที่ไหนต่างหาก!”

หนานหยวนหรัวเอ่ยเสียงเคร่งขรึม “เยาเตาอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้วนี่ไง ทำไมเจ้ายังไม่หยุดเถียงข้างๆ คูๆ?”

ซูจื่ออวี๋เดินไปที่ศพแล้วยกผ้าขาวขึ้น เห็นศพชายหัวขาด แต่สีหน้าก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง

พี่น้องหนานเจียงอดประหลาดใจไม่ได้หลังได้เห็นท่าทีนิ่งสงบเช่นนี้ของนาง

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ศพนี้ไม่มีแม้แต่หัว รัชทายาทหยวนชิงและองค์หญิงหยวนหรัว พวกท่านกระตือรือร้นตามหาคน อาจจะจำคนผิดไปชั่วขณะ”

หนานหยวนชิงกล่าวว่า “เยาเตาอยู่กับข้าตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะจำเขาผิด อีกอย่างเสื้อผ้า รูปร่าง และรอยสักบนแขนล้วนสามารถพิสูจน์ตัวตนของเขาได้”