ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 385

จวินมู่เหนียนมองไปที่ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คดีนี้ให้ข้าเป็นคนจัดการ”

หรือกล่าวอีกนัย เขาต้องการดำเนินการสืบสวนอย่างลับๆ ไม่สามารถเผยแพร่เป็นวงกว้างได้ เพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดว่า “ล้วนเป็นความผิดของข้า...”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกได้อย่างเฉียบไว เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับคดีของตระกูลหร่วน นางถามถึงเอกสารคดีกับเผยหยวนโดยไม่สนสิ่งใด แถมนางกับเผยหยวนยังพูดเรื่องนั้นกันอยู่บนถนน ยากจะรับประกันได้ว่าคนมีแผนการชั่วร้ายจะไม่ได้ยิน

คนเหล่านั้นไม่อยากให้คดีของตระกูลหร่วนถูกเปิดเผย จนทำให้เผยหยวนต้องตายก่อนวัยอันควร

สิ่งที่ซูจื่ออวี๋คิดได้ จวินมู่เหนียนก็คิดได้เช่นกัน จวินมู่เหนียนถอนหายใจยื่นมือไปทางซูจื่ออวี๋แล้วพูดว่า “มานี่”

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจเดินไปตรงหน้าจวินมู่เหนียน วางมือเล็กๆ ลงบนมือใหญ่ของ จวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนคว้าตัวซูจื่ออวี๋มานั่งลงบนตักของเขา

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ขัดขืน ไม่ได้มีความรู้สึกอ่อนโยนใดๆ นางรู้สึกเสียใจเท่านั้น ชีวิตที่ไร้เดียงสาต้องมาตายเพราะนาง ในใจของนางยากจะรับมือ

ซูจื่ออวี๋เข้าเข้าไปใกล้อ้อมกอดของจวินมู่เหนียน เหมือนลูกแมวที่ได้รับบาดเจ็บต้องการการปลอบโยน ซูจื่ออวี๋พูดว่า “ท่านอ๋อง ข้าไม่ควรสืบคดีเก่าของตระกูลหร่วนใช่หรือไม่”

จวินมู่เหนียนไม่ตอบ แต่กลับถามอย่างอ่อนโยนขณะที่ลูบผมยาวของนาง “ถ้าอย่างนั้นบอกข้าก่อน เหตุใดเจ้าถึงสนใจอยากสืบค้นคดีเก่าของตระกูลหร่วน?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ท่านอ๋องยังจำได้ไหม ข้าเคยถูกขังอยู่ในคุกที่สำนักจิงจ้าว อีกทั้งยังขังอยู่กับจู้หลิง”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “อันที่จริง... ข้าเคยไปที่คุกนั่นมาแล้ว”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้ว “เหตุท่านอ๋องถึงไปที่คุกนั่นล่ะ?”

จวินมู่เหนียนเม้มปากไม่ตอบ เขาไปที่ห้องขังไม่ใช่เพราะจู้หลิง แต่เพราะเขารับปากกับซูจื่ออวี๋ในสระบัวว่าเขาจะช่วยนาง