ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 387

ซูจื่ออวี๋มองสภาพของป๋ายหลี่เชียนซางที่เปียกมะล่อกมะแล่กตั้งแต่หัวจรดเท้า นางอดสงสัยไม่ได้ “เจ้า…เจ้าเป็นอะไรไป? ไม่สิ เจ้าเข้ามาได้อย่างไร?”

ป๋ายหลี่เชียนซางเช็ดน้ำออกจากหน้าด้วยความยากลำบากราวกับไม่รู้ว่าควรจะอธิบายสถานการณ์ของตัวเองอย่างไร หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ป๋ายหลี่เชียนซานก็ได้ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาและเริ่มพูดว่า “เหงื่อ! ข้าเดินทางนับพันหลี่เพื่อตามสาวงาม การเดินทางอันยากลำบากจึงทำให้ข้าเหงื่อออก!”

ซูจื่ออวี๋มุมปากกระตุกอย่างอดไม่ได้ นางไม่เคยเห็นผู้ใดเหงื่อออกราวกับไก่ที่ถูกต้มเช่นนี้มาก่อน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “วันนี้ข้าอารมณ์ไม่ดีนัก คร้านที่จะเสวนากับเจ้า หากเจ้าไม่มีเรื่องอันใดก็รีบไปเสีย ที่นี่คือจวนฉินอ๋อง หากถูกฉินอ๋องเจอเข้า จากนี้เจ้าคงไม่มีโอกาสให้เหงื่อออก”

ป๋ายหลี่เชียนซางขมวดคิ้ว “อารมณ์ไม่ดี? เพราะเผยหยวนหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้แปลกใจที่ป๋ายหลี่เชียนซางจะรู้เรื่องการตายของเผยหยวน เผยหยวนผู้นั้นตายอยู่ที่ถนนหลวงและมีผู้พบเห็นอยู่ไม่น้อย

เพียงแต่ประโยคถัดไปนั้นมันทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกตกใจ

ป๋ายหลี่เชียนซางกล่าวต่อว่า “ความตายเปรียบเหมือนประทีปที่ดับลง แทนที่จะสนใจคนตาย ให้สนใจคนเป็นดีกว่า เมื่อไม่กี่เดือนก่อนในเมืองหลวงมีหอนางโลมเปิดขึ้นมาใหม่ชื่อว่าหอพลาหก เจ้าของหอพลาหกมาจากเจียงหนาน และยังขนเอาสาวงามมาจากเจียงหนานอีกด้วย เหมือนว่าจะเข้ามาเพื่อแข่งกับเวินเซียงอวี้หยวน ท่ามกลางสาวงามจากเจียงหนานพวกนี้มีหญิงกลางคนผู้หนึ่งนามว่าตู้เสี่ยวโหลว ในปีนั้นนางเป็นนางคณิกาที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนไปสามโลกของเจียงหนาน หากเจ้าต้องการตรวจสอบเรื่องของตระกูลหรวนก็ลองไปเจอหน้านาง”

ซูจื่ออวี๋มองป๋ายหลี่เชียนชางด้วยความตกใจ นางอดไม่ได้ที่จะถามออกมา “เจ้าก็รู้จักตู้เสี่ยวโหลวเช่นกันหรือ? เจ้ารู้อะไรอีก?”

ป๋ายหลี่เชียนซางเลิกคิ้วขึ้นมองซูจื่ออวี๋ “เช่นกัน? ดูแล้วจะคงจะรู้จักนางแล้วใช่หรือไม่? เผยหยวนบอกกับเจ้าหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตอบแต่ป๋ายหลี่เชียนซางก็รู้คำตอบแล้ว ป๋ายหลี่เชียนซางเม้มปากก่อนจะพูดต่อว่า “ดูเหมือนว่าเผยหยวนจะลงทุนลงแรงไปไม่น้อยกับคดีของตระกูลหรวน แม้แต่ตู้เสี่ยวโหลวก็ยังตรวจสอบจนพบ”

ซูจื่ออวี๋รีบเอ่ยขึ้นมา “ตู้เสี่ยวโหลวผู้นี้เป็นใครกันแน่ และมีความสัมพันธ์อันใดกับตระกูลหรวน?”