ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 390

หลังจากที่ป๋ายหลี่เชียนซางออกไปแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็ได้เปลี่ยนไปสวมชุดของชายหนุ่มและออกจากจวนฉินอ๋องอย่างสง่าผ่าเผย แต่เมื่อเดินไปถึงปากประตูก็ถูกองครักษ์เซวียนชางหยุดเอาไว้

เซวียนชางถามด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “พระชายา ท่านแต่งตัวเช่นนี้จะไปที่ใดขอรับ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ตอบซ้ำยังถามกลับ “ท่านอ๋องล่ะ?”

เซวียนชางตอบ “ท่านอ๋องยังอยู่ในวังขอรับ”

ซูจื่ออวี๋รู้แล้วว่าต้องถูกพี่น้องหนานเจียงเหนี่ยวรั้งเอาไว้

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ไม่มีอะไร ข้าไม่ได้ออกไปด้านนอกมาหลายวันอยากจะออกไปเดินเล่น”

เซวียนชางพยักหน้า “ข้าน้อยจะไปกับพระชายาด้วย”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิด ถึงแม้ว่านางจะไม่ให้เซวียนชางตามไป แต่เกรงว่าเซวียนชางจะยังแอบติดตามไปอยู่ดี ถ้าเช่นนั้นปล่อยเขาตามไปก็แล้วกัน อย่างไรเสียเขาก็เข้าไปในหอพลาหกไม่ได้

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าและเดินออกไป

หอพลาหก

เสียงขลุ่ยลอยผ่านหอหยกอันหนาวเหน็บ อี่หลานเอ๋ยบรรเลงเพื่อผู้ใด

หอพลาหกในค่ำคืนนี้ช่างคึกคักราวกับไม่ใช่เรื่องจริง โคมไฟสว่างไสว เสียงผู้คนจอแจ ประตูใหญ่คราคร่ำไปด้วยผู้คน ดูมีชีวิตชีวาเหนือคณานับ

ในทางตรงกันข้ามกับเวินเซียงอวี้หยวนที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ทั้งรกร้างและน่าเวทนา มันว่างเปล่าไร้ซึ่งผู้คน

ซูจื่ออวี๋มองไปยังเวินเซียงอวี้หยวนและบังเอิญเห็นเข้ากับหันหรูเฟิงแล้วฮวาเชียนเจี่ยวที่ยืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนมองมายังหอพลาหกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าระทมทุกข์