ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 460

เมื่อเห็นท่าทางอันเฉยเมยของซูจื่ออวี๋ ฮูหยินซูก็รู้ว่าสิ่งที่นางร้องขอในวันนี้จะต้องสูญเปล่าอย่างแน่แท้

ในอดีตเธอเป็นคนที่เหยียบซูจื่ออวี๋เอาไว้ใต้เท้าของนาง แต่ตอนนี้นางลดตัวลงมาร้องขอ นางหมดความอดทนแล้ว

ในเมื่อซูจื่ออวี๋ไม่เต็มใจที่จะช่วยเหลือ นางก็ไม่จำเป็นต้องเหยียบย่ำศักดิศรีตัวเองอีก

ฮูหยินซูร้องหึเสียงเย็นแล้วเดินจากไป โดยไม่คิดจะเอ่ยคำลาสักคำ

เมื่อเห็นว่าฮูหยินซูกำลังจะเดินออกจาเรือนไปแล้ว ซูจื่ออวี๋จึงพูดอย่างเชื่องช้าว่า “แม้ว่าข้าจะรั้งซูจื่อหยวนเอาไว้ไม่ได้ แต่ข้าก็มีวิธีปกป้องซูจื่อเยียนได้ ไม่ทราบว่าฮูหยินซูจะสนใจหรือไม่?”

ฮูหยินซูหยุดชะงัก นางไม่เข้าใจว่าซูจื่ออวี๋หมายถึงอะไร

ซูจื่ออวี๋หยิบขวดลายครามขนาดเล็กออกมาจากแขนเสื้อของตนและส่งให้กับเทียนชิง

เทียนชิงรับมันมาเพื่อส่งมอบให้ฮูหยินซู ฮูหยินซูถือขวดลายครามไว้ในมือและมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความสงสัย

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “นำมันกลับไปให้เว่ยคงชิงดู เจ้าจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เทียนชิง ส่งแขก!”

หลังจากสิ้นเสียงของซูจื่ออวี๋ นางก็หันหลังกลับและเดินไปที่ห้องโถงด้านในโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ฮูหยินซูต้องการถามให้กระจ่าง แต่ร่างของซูจื่ออวี๋ก็ได้หายไปจากห้องโถงใหญ่เสียแล้ว

เรือนในจวนเสนาบดีซู

ฮูหยินกลับมาที่จวนเสนาบดีซูพร้อมกับขวดลายครามที่ซูจื่ออวี๋มอบให้ มันทำให้นางมีอาการกระวนกระวายอยู่ไม่สุข

ในขวดลายครามมียาเม็ดขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลือง ฮูหยินซูบอกได้เพียงว่ามันคือเม็ดยา แต่นางมองไม่ออกว่าเป็นยาอะไร

ฮูหยินซูมองไปยังสาวใช้ที่อยู่ข้างๆนางและสั่งว่า “ไปเชิญหมอหลวงเว่ยมา”

“เจ้าค่ะ!” สาวใช้ตอบและออกไปทันที

ในตอนเย็นเว่ยคงชิงได้มาที่จวนเสนาบดี เขามาด้วยอารมณ์คึกคักโดยคิดว่าฮูหยินซูคงต้องการสนุกกับเขา

คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเห็นเข้ากับยาเม็ดที่ทำให้เขาตกใจ