ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 509

หันหรูเฟิงรับคำสั่งแล้วจากไป แต่ออกไปและกลับมาในครึ่งชั่วยามต่อมา

ครั้งนี้เขาไม่ได้มาหาจวินมู่เหนียนแต่เป็นซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ อาหารเช้ายังไม่ทันได้กิน ก็เห็นหันหรูเฟิงรีบร้อนเข้าเข้ามาในเรือน

ซูจื่ออวี๋ยืนขึ้นต้อนรับ แล้วถามอย่างสงสัย “มีเรื่องอะไรถึงได้รีบร้อนขนาดนี้?”

หันหรูเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงยินดี “อาซ้อน้อย ลู่หมิงมาแล้ว ดูท่าทางน่าจะเห็นด้วยกับคำขอของเจ้า”

ซูจื่ออวี๋มองเอ่ยด้วยดวงตาเป็นประกาย “จริงหรือ?”

หันหรูเฟิงเอ่ยว่า “ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าเขาคิดอย่างไร เขาบอกว่าต้องพูดคุยแบบตัวต่อตัวกับอาซ้อน้อยก่อน แต่ข้ารู้สึกมั่นใจมาก”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้ากล่าวว่า “ดี พวกเราไปเวินเซียวอวี้หยวนกันเถอะ”

ทั้งสองคนเดินไปพลาง หันหรูเฟิงก็ถามว่า “อาซ้อน้อยจะไปบอกพี่รองก่อนหรือไม่? พี่รองจะอนุญาตให้อาซ้อน้อยไปที่สำนักฝูอี่สักครู่ได้หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ตะลึงงันเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ยังเลย เมื่อวานเกิดเรื่องนิดหน่อย ข้าเลยลืมเรื่องสำคัญไป”

หันหนูเฟิงเข้าใจแล้ว ดูท่าร้านดั่งปรารถนาเกิดไฟไหม้ส่งผลกระทบต่อซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนอย่างมาก

แต่วันนี้ดูจากสีหน้าของจวินมู่เหนียนเมื่อเช้านี้ เหมือนจะไม่มีเรื่องอะไรไม่พอใจ ดูเหมือนว่าปัญหาของทั้งคู่น่าจะคลี่คลายลงแล้ว

......

ทั้งคู่พูดคุยกันไปมา ไม่นานก็มาถึงเวินเซียงอวี้หยวน

คำขอที่ไม่สมเหตุสมผลสองสามข้องั้นหรือ?

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จะสะดวกหรือไม่ ก็ต้องดูว่าคำขอที่มากเกินไปของท่านอาจารย์คืออะไร ท่านอาจารย์พูดมาได้เลย”

ลู่หมิงเม้มปากแล้วพูดว่า “เดือนหน้าวันที่หนึ่งถึงวันที่สามเป็นวันสอบเข้าของสำนักฝูอี่ วันที่ห้าจะเป็นวันเข้าเรียนของนักเรียน ข้าเลยอยากให้หมอหลันและหมอหญิงเข้าสำนักฝูอี่ในวันที่ห้า ส่วนคำขอที่ไม่สมเหตุสมผล...”

เห็นได้ชัดว่าลู่หมิงนั้นพูดยากเล็กน้อย หลังจากลังเลอยู่นานก็พูดว่า “อย่างแรก หมอหลันและหมอหญิงต้องแต่งตัวเป็นบุรุษ อยู่ที่เรือนจิ่งเทียน ที่นี่ล้วนเป็นนักเรียนชาย หมอหลันและหมอหญิงจะต้องปฏิบัติตามกฎของสำนัก ทุกๆ หกวันสามารถพักได้หนึ่งครั้ง เวลาพักสามารถออกไปข้างนอกได้ ส่วนเวลาที่เหลือห้ามออกไปไหนเด็ดขาด ข้อสาม สำคัญขึ้นมาหน่อย เวลาที่ข้าต้องการใช้เครื่องหอม ไม่ทราบว่าหมอหญิงจะปิดตาได้หรือไม่? ข้า...เฮ้อ...”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ใบหน้าของลู่หมิงก็แดงไปจนถึงลำคอ เห็นได้ชัดว่าเป็นเครื่องหอมการที่หมอหญิงรับใช้ใส่เครื่องหอม จะดูไม่เหมาะและน่าอายเล็กน้อย

การปิดตาทั้งสองข้างก็ไม่รู้ว่าใครแล้วงั้นหรือ? นี่เหมือนกับอยากจะปกปิดเรื่องไม่ดีเลย

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วก็เอ่ยว่า “สองข้าแรกทำได้ แต่ข้าสามเกรงว่าจะไม่ได้ หมอหญิงจำเป็นต้องดูปฏิกิริยาของคนไข้ จะได้ทำในวิธีต่อไป เริ่มจากกระตุ้นความรู้สึกของผู้ป่วย ไม่เพียงแต่หมอหญิงไม่สามารถปิดตาได้เท่านั้น แม้แต่ท่านอาจารย์ลู่ก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน”