ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 527

หลังจากบ่าวรับใช้ส่งทั้งสองไปถึงห้องรับรองของเรือนกวนจวี ก็หันหลังจากไปทันที ผ่านไปไม่นาน บ่าวคนนั้นก็มาส่งอาหารกลางวัน

ซูจื่ออวี๋กับฮวาเชียนเจียวมองรอบด้านอย่างระมัดระวัง ทั้งสองไม่พบสิ่งใดผิดปกติ จึงค่อยๆลดเกราะป้องกันในใจลง

จนกระทั่งเข้าสู่ยามเว่ย(บ่ายโมง-บ่ายสาม) ทั้งสองได้ยินเสียงตีระฆังดังขึ้น จึงรู้ว่าได้เวลาไปเข้าร่วมพิธีเปิดการศึกษาที่สวนจื่อจินแล้ว

เป็นไปตามคาด บ่าวรับใช้ที่นำทางมาส่งเมื่อกลางวันได้มาเคาะประตู

“นักเรียนหลัน อาจารย์ลู่ให้มาเรียนเชิญไปที่สวนจื่อจิน”

ซูจื่ออวี๋จัดแจงเสื้อผ้าตัวเองอยู่สักครู่ เปิดประตูแล้วบอกว่า

“รบกวนน้องชายช่วยนำทางด้วย”

บ่าวรับใช้พยักหน้า แล้วเดินนำซูจื่ออวี๋กับฮวาเชียนเจียวไปที่หน้าประตูสวนจื่อจิน เมื่อมาถึงสวนจื่อจิน ซูจื่ออวี๋ถึงได้รู้สึกว่าสำนักฝูอี่คึกคักขึ้นมาบ้าง

นักเรียนทั้งหมดสวมชุดของทางสำนักที่เป็นสีน้ำเงินขาว มีเพียงความต่างระหว่างชุดหญิงชายเล็กน้อยเท่านั้น

ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังจะเลือกจุดที่ไม่โดดเด่นเป็นที่ยืนนั้น จู่ๆกลับเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความประหลาดใจ

“ป๋ายหลี่เชียนซาง?”

ฮวาเชียนเจียวมองไปตามสายตาของซูจื่ออวี๋ ก็ได้พบกับชายหนุ่มที่มีรูปงามราวกับปีศาจ ขณะนี้มุมปากของชายหนุ่มมีรอยยิ้มหยอกเย้าประดับอยู่ กำลังพูดคุยกับนักเรียนหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ด้วยสายตาที่ผ่านโลกมามากมายของฮวาเชียนเจียว บุรุษตรงหน้า ไม่ได้สนใจหญิงสาวตรงหน้าเขาแม้แต่น้อย กลับเป็นหญิงสาวตรงหน้า ที่ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อเขา

ฮวาเชียนเจียวถอนหายใจ

“เฮ้อ เป็นยัยเด็กโง่อีกคนที่ลุ่มหลงเปลือกที่สวยงามสินะ”

ซูจื่ออวี๋ได้ยินฮวาเชียนเจียวถอนหายใจ จึงได้หันมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา พอเห็นหน้านาง ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจมาก

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“อานเป่ยเยว่หรือ? ทำไมนางมาอยู่ที่นี่?”

เมื่อฮวาเชียนเจียวได้ยิน ก็พูดอย่างประหลาดใจ

“จวินจู่น้อย (ท่านหญิง) แห่งจวนอ๋องอานหรือ?”

อานเป่ยเยว่ไม่คิดว่าป๋ายหลี่เชียนซางจะพูดออกมาตรงๆ จึงทำให้นางหน้าแดงทันที พร้อมก้มหน้า

“คุณ...คุณชายป๋ายหลี่ ชม...ชมเกินไปแล้ว”

ป๋ายหลี่เชียนซางกลอกตา แล้วแอบบ่นในใจ

“ข้าชมเจ้ามากเกินไปจริงๆ เทียบกับยัยซูจื่ออวี๋แล้ว รูปโฉมอย่างเจ้า ไม่ได้เรื่องสักนิด!”

ป๋ายหลี่เชียนซางไม่มีอารมณ์จะคุยกับอานเป่ยเยว่ต่อ เขาคิดจะเดินไปหาซูจื่ออวี๋ จึงบอกว่า

“แม่นางอาน พิธีเปิดการศึกษาจะเริ่มขึ้นแล้ว ชายหญิงแยกกันยืน ข้าคงต้องขอตัวก่อน”

อานเป่ยเยว่ยิ้มอ่อนแล้วพยักหน้า

“ต่อไปท่านกับข้าก็เรียนสำนักเดียวกันแล้ว คุณชายป๋ายหลี่ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น เรียกข้า...หรูเยว่ก็พอ”

ป๋ายหลี่เชียนซางยิ้มอย่างเกรงใจแล้วรับปาก ในใจแอบค่อนขอดไม่ได้ อานเป่ยเยว่คงคิดว่าเขาไม่รู้จักนาง คงอยากจะเล่นละครหญิงสูงศักดิ์กับไอ้หนุ่มยาจกกับเขาสินะ เขาไม่สนใจหรอก อีกอย่างหรูเยว่อะไรล่ะ นางเป็นหรูเยว่(ดั่งพระจันทร์) ซะที่ไหน อย่างนางนะโง่หรูจู(เหมือนหมู)ต่างหาก

อานเป่ยเยว่ไม่รู้ว่าป๋ายหลี่เชียนซางกำลังด่านางอยู่ นางแค่รู้สึกว่าสำนักฝูอี่สนุกสนานเหลือเกิน รอบด้านมีแต่ชายหนุ่มที่ชื่นชมนาง สตรีที่เรียนที่เดียวกันก็อิจฉานาง ทำให้ความจอมปลอมของนางรู้สึกภาคภูมใจเหลือเกิน