ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 556

ในที่สุดซูจื่ออวี๋ก็เข้าใจสีหน้าแปลกประหลาดของจวินมู่เหนียน และเข้าใจว่าทำไมจวินมู่เยว่กับหันหรูเฟิงถึงได้ลำบากใจ

ที่แท้เสื้อตัวนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวนนั่นเอง

มือที่ยังจับธนูของจวินมู่เยว่ชี้ไปที่เสวี่ยเฉิงอันกับหยางอวิ๋นฉู่ พร้อมถามเสียงเย็น

“ตกลงพวกเจ้าคือใคร? เข้ามาที่ตงโจวด้วยจุดประสงค์ใด? !”

เสวี่ยเฉิงอันประคองหยางอวิ๋นฉู่ให้ลุกขึ้น แล้วประสานมือทำความเคารพอย่างเกรงใจ

“ท่านอ๋องแปดอย่าได้เข้าใจผิด พวกข้ามาเพื่อร่วมงานถกปรัชญาจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาร้าย ข้าคือนายน้อยของสำนักเย่าหวางแห่งเกาะเชียนซาน เสวี่ยเฉิงอัน บิดาของข้าคือราชาโอสถเสวี่ยชางชิง ส่วนท่านี้...”

ยังไม่ทันที่เสวี่ยเฉิงอันจะพูดจบ หยางอวิ๋นฉู่ก็จัดแจงเสื้อผ้า บอกว่า

“ท่านอ๋องฉิน ผู้อื่นจำอ๋องน้อยอย่างข้าไม่ได้ หรือแม้แต่ท่านก็จำข้าไม่ได้ด้วย?”

อ๋องน้อย? เขาเรียกตัวเองว่าอ๋องน้อย?

ในขณะที่ทุกคนกำลังประหลาดใจ จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“องค์รัชทายาทของเป๋ยฉู่ลดตัวมาศึกษาหาความรู้ที่สำนักฝูอี่ ข้าจะไปทำลายความชอบของท่านได้อย่างไร เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าองค์รัชทายาทอวิ๋นหยางจะสวมผ้าไหมเงือกเอาไว้ กลัวจะตายในเมืองหลวงหรือ? ในเมื่อไม่มั่นใจขนาดนี้ เหตุใดจึงต้องเสี่ยงมาด้วยตนเองเล่า”

ทุกคนได้แต่ตกตะลึง ที่แท้หยางอวิ๋นฉู่ ก็คือองค์รัชทายาทของเป๋ยฉู่ ฉู่อวิ๋นหยาง

เมื่อเผชิญหน้ากับการข่มขู่และสอบถามจากจวินมู่เหนียน นอกจากฉู่อวิ๋นหยางจะไม่กลัวแล้ว เขากลับหัวเราะ

“ห้ามคิดทำร้ายผู้อื่น ทว่าต้องรู้จักป้องกันตนจากผู้อื่น หากไม่ใช่เพราะสวมผ้าไหมเงือกเอาไว้ ข้าน้อยคงจะตายไปตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว ใครจะไปคิดว่า แค่มาร่วมงานเปิดสำนักถกปรัชญา ยังมีคนคิดจะลอบสังหารเล่า?”

จวินมู่เยว่โต้แย้ง

“เจ้าอย่าได้ใส่ร้ายป้ายสีนะ เห็นอยู่ชัดๆว่าเป็นลูกธนูของเสวี่ยเฉิงอัน ยิงจนลูกธนูของข้าหัก ต่อให้เป็นแผนลอบสังหาร ก็เป็นแผนของเขาที่คิดจะสังหารเจ้า!”

เสวี่ยเฉิงอันหันมองจวินมู่เยว่ แล้วถอยหายใจ เขาไม่ได้คิดจะลอบสังหารใคร เขาเองก็ไม่แน่ใจ ว่าเหตุใดลูกธนูที่ยิงออกไปถึงกลายเป็นเช่นนั้น

“ช่างเถอะ เป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น ทว่าการเข้าใจผิดของเรื่องนี้ปล่อยผ่านได้ แต่การแข่งยิงธนูกลับปล่อยให้ผ่านไปไม่ได้”

เมื่อฉู่อวิ๋นหยางพูดมาถึงตรงนี้ เขาหันไปหาอาจารย์ใหญ่ฉินและจวินมู่เหนียน

“อาจารย์ใหญ่ฉิน ท่านอ๋องฉิน แม้ข้าจะเป็นองค์รัชทายาทของเป๋ยฉู่ แต่ก็เป็นนักเรียนของสำนักจินซานด้วย เรื่องนี้เป็นที่รู้กันไปทั่ว ไม่ถือว่าผิดกฏระเบียบของงานเปิดสำนักถกปรัชญา”

อาจารย์ใหญ่ฉินหันมองจวินมู่เหนียน เห็นว่าจวินมู่เหนียนไม่ได้มีทีท่าปฏิเสธ จึงพยักหน้าบอกว่า

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว หากองค์รัชทายาทสามารถเอาชนะได้ ทางสำนักฝูอี่ ย่อมทำตามสัญญา”

เมื่อฉู่อวิ๋นหยางได้ยินคำพูดนี้ กลับหัวเราะพรืด แล้วตะโกนบอกว่า

“ไปดูสิ ลูกธนูขนสีขาวของนายน้อยเสวี่ย ยิงเหรียญได้ทั้งหมดเท่าใด?”

อะไรนะ? การแข่งขันรอบที่หกเกิดการเปลี่ยนแปลงมากขนาดนี้ ไม่สมควรแข่งใหม่หรือ? เหตุใดยังต้องดูผลอีก?