ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 558

บ่าวรับใช้รีบถือถาดเดินมาท่ามกลางฝูงชน ทุกคนยื่นคอไปดู แล้วจ้องไปที่ลูกธนูขนสีแดงที่อยู่ในถาด

สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ ลูกธนูขนสีดำที่ไม่มีหัวนั้น สามารถลอดทะลุผ่านเหรียญทั้งสิบสองด้วยก้านธนูเพียงอย่างเดียว

หันหรูเฟิงเห็นดังนั้นจึงหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอหยา ลูกธนูที่ไม่มีหัว ดูเหมือนจะลอดผ่านเหรียญได้ง่ายกว่านะ”

ฮวาเชียนเจียวพูดสำทับ

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ ก้านธนูเล็กขนาดนี้ ลอดผ่านรูของเหรียญได้พอดี เช่นนี้ก็ประหยัดแรงไปเยอะนะสิ ท่านอ๋องแปด ดูท่าท่านคงต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากนายน้อยเสวี่ยซะแล้ว”

จวินมู่เยว่เกาหัวพร้อมหัวเราะ ทำไมเขาถึงไม่เคยสังเกตมาก่อน ว่าที่แท้ฝีมือการยิงธนูของตัวเองดีขนาดนี้

จวินมู่เยว่เอ่ยปาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เจ็ด ท่านดูสิ ข้าชนะแล้ว”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเบาๆ สีหน้ายังคงเรียบเฉย ไม่ได้ดูตื่นเต้นเท่าใด

จวินมู่เหนียนหันมองฉู่อวิ๋นหยาง

“องค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง ดูท่า ดวงของน้องแปดข้าจะดีกว่านายน้อยเสวี่ยนะ ดวงถือเป็นส่วนหนึ่งของความสามารถ เช่นนั้นการแข่งในรอบนี้ ขอบคุณที่ยอมอ่อนข้อให้”

ซูจื่ออวี่หันมองฉู่อวิ๋นหยาง พบว่าเขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดง หากไม่ได้เสวี่ยเฉิงอันคอยจับชายเสื้อเอาไว้ เกรงว่าฉู่อวิ๋นหยางคงพุ่งมาสาวหมัดใส่จวินมู่เหนียนไปแล้ว

ซูจื่ออวี๋ไม่มีทางเชื่อว่านี่เป็นดวงของจวินมู่เยว่ เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือของจวินมู่เหนียน

ป๋ายหลี่เชียนซางสามารถทำให้ลูกธนูเปลี่ยนทิศ แล้วสร้างความวุ่นวายได้ เช่นนั้นด้วยวรยุทธ์และสติปัญญาของจวินมู่เหนียน เขาย่อมสามารเปลี่ยนทิศทางของลูกธนู แล้วทำให้มันทะลุผ่านเหรียญทั้งสิบสองได้เช่นกัน

เสี้ยววินาทียาแดงผ่าแปดนั้น จวินมู่เหนียนสามารถคิดและทำสิ่งต่างๆได้ ช่างน่านับถือยิ่งนัก

สายตาที่ซูจื่ออวี๋มองคนอื่นมีแต่ความเย็นชา มีเพียงสายตาที่มองชายหน้าด้านคนนี้เท่านั้น ในแววตาถึงได้เต็มไปด้วยความชื่นชม เขา...ช่างเก่งกาจนัก

คล้ายรับรู้ถึงสายตาของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองนาง

เห็นแววตานางวิบวับ ในดวงตาเต็มไปด้วยเงาของเขา จนทำให้จวินมู่เหนียนยิ้มอ่อนๆ อย่างอดไม่ได้

“เช่นนั้นในการแข่งรอบที่เจ็ด องค์รัชทายาทอวิ๋นหยางต้องการแข่งอะไรหรือ?”

ฉู่อวิ๋นหยางหัวเราะ

“ฮึ ไม่ต้องรีบร้อน วันนี้เย็นมากแล้ว เมื่อครู่ข้าเพิ่งถูกยิงไปหนึ่งดอก แม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็เจ็บปวดไม่น้อย การแข่งรอบที่เจ็ด ไว้ค่อยแข่งกันวันอื่น”

ทุกคนเข้าใจความหมายของฉู่อวิ๋นหยาง การแข่งสำคัญในรอบที่เจ็ด เขาต้องกลับไปคิดหาวิธีก่อน

ซูจื่ออวี่หันมองจวินมู่เหนียนอย่างกังวล ฉู่อวิ๋นหยางมีโอกาสหายใจ ดีไม่ดีเขาอาจจะคิดแผนสกปรกขึ้นมาอีก หรือว่าไม่สามารถบีบให้เขาแต่งต่อไปได้เลยหรือ?

จวินมู่เหนียนเห็นสายตาเป็นห่วงของซูจื่ออวี๋ จึงพอจะเดาใจนางได้ เขาครุ่นคิดแล้วบอกว่า

“ย่อมได้ การเปิดสำนักถกปรัชญาไม่ได้กำหนดเวลาที่ตายตัว องค์รัชทายาทอวิ๋นหยางอยากจะแข่งพรุ่งนี้ หรือแข่งปีหน้า ก็ย่อมได้ทั้งสิ้น”

ฉู่อวิ๋นหยางแค่นหัวเราะ

“วางใจเถอะ คงไม่นานนักหรอก เช่นนั้นเอาเป็นวันมะรืนก็แล้วกัน วันมะรืนข้าจะไปถวายพระพรองค์ฮ่องเต้ ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยแข่งขันรอบสุดท้ายที่ตำหนักหลงเถิงก็แล้วกัน! ฮึ!”