ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 583

ฉู่อวิ๋นหยางได้ฟังคำเตือนจากเสวี่ยเฉิงอัน ถึงได้สงบลงบ้าง เขาจะเสียมารยาทต่อหน้าทุกคนไม่ได้

เสวี่ยเฉิงอันแค่นหัวเราะ

“ทูลฝ่าบาท หวังว่าพระองค์จะช่วยมอบพิณมังกรคำรามมหาสมุทรให้แก่องค์หญิงสิบเอ็ด อย่าให้คนเถื่อนมาทำให้พิณดีๆเช่นนี้แปดเปื้อน”

ฮ่องเต้เจาเหวินหัวเราะ

“หากองค์หญิงสิบเอ็ดชื่นชอบ ข้าย่อมไม่เก็บไว้อยู่แล้ว” หรืออีกอย่างก็คือ องค์หญิงสิบเอ็ดอาจจะไม่ชอบ ใช่ว่าพวกเราตงโจวจะไม่มีของดีสักหน่อย

เมื่อฉู่อวิ๋นหยางได้ยินฮ่องเต้เจาเหวินพูดเช่นนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าเกือบจะคงไว้ไม่อยู่

……

ส่วนท่านอ๋องสี่จวินมู่ฉงที่นั่งอยู่ด้านล่าง ยิ่งโกรธจนกัดฟันกรอด เขาตำหนิเสียงต่ำ

“ใช้พิณห่วยๆคันเดียว ก็เอาชนะข้าไปได้ แต่ตอนนี้กลับมอบให้น้องหญิงสิบเอ็ด จงใจหักหน้าข้าหรือ เจ้าสารเลว”

จวินมู่หลานเอ่ยปากห้าม

“ชวู่ เสด็จพ่ออยากจะผูกไมตรีกับเป๋ยฉู่ พวกเราจะก่อเรื่องไม่ได้”

จวินมู่ฉงทำเสียงฮึดฮัด

“พี่รอง ท่านดูให้ดีสิ ใช่ว่าพวกเราอยากจะก่อเรื่อง แต่เจ้าฉู่อวิ๋นหยาง มอบของกำนัลก็ยังจะหยามหน้ากัน”

จวินมู่หลานรู้ว่าสิ่งที่จวินมู่ฉงพูดนั้นถูกต้อง แต่ถูกแล้วอย่างไรเล่า ทั้งสองประเทศผูกสัมพันธ์กัน สิ่งที่ต้องการก็คือความปรองดองผิวเผินไม่ใช่หรือ

จวินมู่หลานหันมองซูจื่ออวี๋ แต่เพราะที่นั่งถูกเรียงลำดับ ทำให้เห็นเพียงจวินมู่เหนียน ทำให้เขาหงุดหงิดไม่น้อย

รูปร่างที่สูงใหญ่ของจวินมู่หลาน ทำให้บดบังซูจื่ออวี๋จนหมด ทำให้เขาอยากจะสบตากับนาง ก็ทำไม่ได้

จวินมู่หลานจึงยกจอกเหล้าขึ้นดื่มอย่างหงุดหงิด กำลังจะดื่มต่ออีกหนึ่งจอก กลับถูกซูจื่อเยียนยกมือห้ามเอาไว้

ซูจื่อเยียนขมวดคิ้ว

“เหตุใดท่านอ๋องจึงทำหน้ากลัดกลุ้ม หรือว่ายังคิดถึงน้องสามของข้าอยู่?” ซูจื่อเยียนเริ่มหึงหวงอีกแล้ว

จวินมู่หลานได้ยินจึงหันไปตำหนิอย่างโมโห

ทุกคนมองฉู่อวิ๋นหยางอย่างใคร่รู้ เห็นเพียงฉู่อวิ๋นหยางหยิบผ้าเช็ดหน้าไหมผืนนั้นขึ้นมา แล้วสะบัดเบาๆ ผ้าเช็ดหน้าที่มีความกว้างยาวด้านเท่าหนึ่งคืบก็เผยให้เห็นต่อหน้าทุกคน

สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ คือผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ขาวสะอาด ไม่มีตัวอักษร ไม่มีลวดลาย เป็นเพียงผ้าเช็ดหน้าสีขาวเรียบผืนหนึ่ง

ของเช่นนี้ คู่ควรจะนำมาถวายฝ่าบาทหรือ?

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยปาก

“ทูลฝ่าบาท ผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในมือกระหม่อม คือผ้าไหมเงือกที่ประเทศนี้เคยผลิตและส่งออก”

ผ้าไหมเงือกอีกแล้ว?

เมื่อประโยคนี้หลุดออกมา บรรยากาศภายในตำหนักตึงเครียดขึ้นทันที ซูจื่ออวี๋หันมองฮ่องเต้เจาเหวิน พบว่าสีหน้าที่ยินดีของพระองค์เริ่มเยือกเย็นลงทันที

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก ในใจสงสัยมาก ไม่เข้าใจว่าฉู่อวิ๋นหยางนำผ้าเช็ดหน้าที่ทำจากผ้าไหมเงือกออกมา หมายความว่าอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าคนอื่นๆก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน จวินมู่ฉงที่อดกลั้นมาตลอดตะคอกเสียงดัง

“ฉู่อวิ๋นหยาง เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ตอนนั้นเป๋ยฉู่ของพวกเจ้ารวมหัวกับตระกูลหรวน ลักขโมยผ้าไหมเงือกของตงโจว ตอนนี้ยังกล้าเอาออกมา คิดจะหยามหน้ากันหรือ?”